Μια φορά και έναν καιρό σε ένα χωριό φτωχό της Φθιώτιδας γεννήθηκε μια Κούλα!! Μικρά, στενά τα όρια του χωριού κι η Κούλα έφυγε, για την μεγάλη πόλη.
Πτωχή μα όμως τίμια , με όνειρα κι ελπίδες δεν βλέπει την ώρα να συναντήσει τους Ντιόρ, Καβάλι, Σανέλ( παχύ σ στην προφορά σας παρακαλώ).
Και έρχεται αυτή η ευλογημένη ώρα , διότι η υπομονή φέρνει πάντα το στόχο πιο κοντά. Γνώρισε έναν Άκη, μη σας κάνει εντύπωση το όνομα, αν και Άκης κατάφερε να την βάλει στα καλά σαλόνια, κι από το γραφείο της ΔΕΗ, βρέθηκε στον προθάλαμο του οίκου Καβάλι να συνομιλεί με τον μαιτρ αυτοπροσώπως!!!
Και η Κούλα έγινε Βίκυ αλλά δεν ξέχασε ποτέ το χωριό της. Να οι διορισμοί φίλων , συγγενών και λοιπών πτωχών χωρικών , να το χρήμα, να και το τάμα! 300 ολόκληρα ευρώ έδινε κάθε χρόνο η Κούλα-Βίκυ στον Άγιο για τον επιτάφιο.
300 ευρώ βρε Κούλα- Βίκυ , τον θύμωσες τον Άγιο, όλα μόνη σου βρε αχόρταγη ήθελες να τα φας;Τσάντα 3500ευρώ για σένα και μόνο 300 στον Άγιο!
Πάει η υποστήριξη άνωθεν και να τα αποτελέσματα. Της φυλακής τα σίδερα είναι για τις λεβέντισσες. Αχ Κούλα, στα μίζερα κελιά χωρίς έναν Αρμάνι, ένα Ντιορ κάτι βρε παιδί μου!! !!!
Το "λόγια και σκέψεις" σε σκέπτεται. Με πόνο ψυχής και σκέψεις συμπόνιας, σου αφιερώνουμε ένα τραγούδι του Γιάννη Μιλιώκα που σίγουρα σου φέρνει θύμησες και δάκρυα στα μάτια!!! Αχ Κούλα!!!
Ξένοιασα απ' τους μπελάδες, του χωριού τα προξενιά
Τώρα μ' όποιαν θέλω μένω κι αν δε θέλω λέω γεια
Με κομπίνες και τερτίπια κονομάω ποσοστά
και θα πάρω πέντε σπίτια στην Ακρόπολη μπροστά
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου