Τα εμβολιασμένα παιδιά παρουσιάζουν έως και 500% περισσότερες ασθένειες!

Οι υποψίες έχουν επιβεβαιωθεί για όσους ήταν δύσπιστοι σχετικά με τον εμβολιασμό των παιδιών. Μία πρόσφατη μεγάλη μελέτη επιβεβαιώνει άλλες ανεξάρτητες ερευνητικές μελέτες που συνέκριναν μη εμβολιασμένα παιδιά με εμβολιασμένα. Όλα δείχνουν ότι τα εμβολιασμένα έχουν 2 έως και 5 φορές περισσότερες ασθένειες στην παιδική ηλικία και αλλεργίες από αυτά που δεν έχουν εμβολιαστεί.

Αρχικά , η πρόσφατη μελέτη συνεχίστηκε με παιδιά που δεν εμβολιάστηκαν πηγαίνοντας κόντρα σε μία Γερμανική εθνική έρευνα που διεξήχθη από το KIGGS στην οποία συμπεριλαμβάνονταν 17000 παιδιά μέχρι την ηλικία των 19.

Ωστόσο, η αμερικανική σύνδεση με την έρευνα του Bachmair μπορεί να βρεθεί στην ιστοσελίδα vaccineinjury.info που έχει προσθέσει έναν σύνδεσμο για τους γονείς εμβολιασμένων παιδιών για συμμετοχή σε αυτή. Μέχρι στιγμής η εν εξελίξει έρευνα έχει επίσης πάνω από 11000 συμμετοχές κυρίως από τις ΗΠΑ.

Τα αποτελέσματα ήταν παρόμοια. Φυσικά καμία από αυτές τις μελέτες δεν δημοσιοποιήθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Καμία δεν χρηματοδοτήθηκε από τα κέντρα ελέγχου και πρόληψης νοσημάτων ή από τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας ή οποιονδήποτε εθνικό ή διεθνή οργανισμό για την υγεία και την ιατρική.

Δεν τολμούν να συγκρίνουν την υγεία των μη εμβολιασμένων παιδιών με των εμβολιασμένων καθώς υπάρχει κίνδυνος να διαταραχθεί η μανία εμβολιασμού. Η εστίαση κάθε μελέτης ήταν ως επί το πλείστον στις παιδικές ασθένειες που παρουσιάζουν τα παιδιά καθώς αναπτύσσονται. Οι θανατηφόρες επιπτώσεις των εμβολίων δεν αποτελούσαν ποτέ το επίκεντρο δεδομένου ότι λίγοι, 5% ή και λιγότεροι, δεν έκαναν χρήση του συστήματος αναφοράς ανεπιθύμητων τραυματισμών από εμβόλια (VAERS) για λόγους όπως:

Είναι ένα πολύπλοκο σύστημα που καταναλώνει χρόνο από την πρακτική ενός ιατρού.
Οι περισσότεροι γονείς δεν γνωρίζουν τίποτα για αυτό
Λαμβάνονται υπόψη μόνο οι ανεπιθύμητες παρενέργειες μετά τους εμβολιασμούς
Το σύστημα είναι προαιρετικό και οι περισσότεροι ιατροί δεν θέλουν να ενοχοποιήσουν τον εμβολιασμό με αρνητικές παρενέργειες.

Κατά συνέπεια, ακόμα και οι χειρότερες παρενέργειες, αναγνωρίζονται ελάχιστα ενώ τα μακροπρόθεσμα αρνητικά θέματα υγείας που προκύπτουν από τα εμβόλια δε θεωρούνται σχετικά.

Σύνοψη διαφορετικών μελετών

Οι ασθένειες της παιδικής ηλικίας που αναφέρονται από ερωτηθέντες από ανεξάρτητες έρευνες εμπλέκουν το άσθμα, την αμυγδαλίτιδα, χρόνια βρογχίτιδα , ιγμορίτιδα, αλλεργίες, έκζεμα , μολύνσεις αυτιών, διαβήτης, διαταραχές στον ύπνο, ενούρηση, δυσλεξία, ημικρανίες, υπερκινητικότητα, επιληψία, κατάθλιψη και πιο αργή ανάπτυξη του λόγου και των κινητικών δεξιοτήτων.

Το 1992 , μία ομάδα από τη Νέα Ζηλανδία επονομαζόμενη «Εταιρία Ανοσοποιητικής Ενημέρωσης» έκανε έρευνα με 245 οικογένειες και 495 παιδιά. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε 226 εμβολιασμένα και 269 μη εμβολιασμένα. 81 οικογένειες είχαν τόσο εμβολιασμένα όσο και μη εμβολιασμένα παιδιά.

Οι διαφορές ήταν δραματικές με τα μη εμβολιασμένα παιδιά να παρουσιάζουν πολύ μικρότερο ποσοστό των κοινών παιδικών ασθενειών σε σχέση με τα εμβολιασμένα παιδιά. (http://www.vaccineinjury.info/images/stories/ias1992study.pdf).

Μία διαφορετική έρευνα στο νότιο νησί της Νέας Ζηλανδίας μεταξύ των παιδιών που γεννήθηκαν από το 1977 και έπειτα έδειξε ότι κανένα μη εμβολιασμένο δεν είχε εκδηλώσεις βρογχικού άσθματος ενώ το 25% των εμβολιασμένων υποβλήθηκαν σε θεραπεία για το άσθμα από την ηλικία των 10 ετών. (http://www.vaccineinjury.info/images/stories/ias1992study.pdf).

Πολλές από τις παρατηρήσεις από γονείς που δεν εμβολιάστηκαν μέσω του VaccineInjury.info ανάφεραν κίνδυνο από τα εμβόλια και ανησυχούσαν για την ανάπτυξη φυσικής ανοσίας.

Η συγγραφέας του βιβλίου «Vaccine Illusion», Δρ. Tetyana Obukhanych έχει πάει κόντρα με το δόγμα της ιατρικής της εκπαίδευσης. Ισχυρίζεται ότι η αληθινή ανοσία δεν παρέχεται από εμβόλια αλλά από το εάν έχει εκτεθεί κάποιος ή όχι στην αντίστοιχη νόσο.

http://www.naturalnews.com/036220_vaccinated_children_disease_allergies.html




Τραβεστί πολιτικές, τραβεστί κοινωνίες θέλουν (μέρος 2ο)


Γράφει: Η Θάλεια Βεργή
"Ρεσάλτο"

Η ελληνική αριστερά ακολουθώντας τα αχνάρια της ευρωπαϊκής αριστεράς αρχίζει να εκτοπίζει και από το λεξιλόγιό της τα βασικά ταξικά ζητήματα και να περιστρέφεται γύρω από περιθωριακά ζητήματα μικρομεταρρυθμίσεων και «μειονοτικών ευαισθησιών». Εδώ ο κόσμος καίγεται και οι «αριστερές» ηγεσίες το μόνο «προοδευτικό» που έχουν να πούνε είναι γύρω από το χωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος, για τον πολιτικό γάμο, τα «δικαιώματα των μειονοτήτων», το γάμο των ομοφυλοφίλων και τα παρόμοια: ευθυγραμμίζονται πλήρως με όλα τα ιδεολογικά κόπρανα του «εκσυγχρονιστικού νεοφιλελευθερισμού». Τα προϊόντα του κοσμοπολιτισμού και τα πολύ-πολιτισμικά ιδεολογήματα τα πλασάρουν σαν πρόοδο και τα καθιστούν «επίκαιρα» πολιτικά ζητήματα.
Το πλέον θλιβερό είναι ότι οι καθεστωτικές αριστερές ηγεσίες με σημαιοφόρο τον κ. Αλαβάνο, φιλοδοξούν να «εμπλουτίσουν» το σοσιαλιστικό κίνημα με τη διεκδίκηση της «χειραφέτησης» των ομοφυλοφίλων. Ουσιαστικά προβάλουν την απαίτηση να..
αναγνωρίσει το σοσιαλιστικό κίνημα την ύπαρξη κάποιου «τρίτου φύλου» που η φύση τάχα δημιούργησε, πλάι στη γυναίκα και τον άνδρα. Ζητούν να παρέμβουμε σε εντελώς προσωπικά ζητήματα και να υιοθετήσουμε μια εντελώς ανόητη και αντεπιστημονική άποψη: Ότι δηλαδή η ομοφυλοφιλία είναι πολιτικό δικαίωμα και διεκδίκηση! Μια κοινωνική και ψυχολογική διαστροφή την ανάγουν σε διεκδικητικό πολιτικό αίτημα!

Κοινωνική διαστροφή

Οι ιδρυτές του επιστημονικού σοσιαλισμού βεβαίως ασχολήθηκαν ελάχιστα με το θέμα και αυτό δεν οφείλεται στα συντηρητικά ήθη της εποχής τους. Τους απασχολούσαν σοβαρότερα ζητήματα. Στο βαθμό πάντως που ασχολήθηκαν χαρακτήρισαν την ομοφυλοφιλία διαστροφή. Αυτή την άποψη διατυπώνει ο Ένγκελς στην περίφημη μελέτη του για την «καταγωγή της οικογένειας». Θεωρεί μάλιστα ότι οι αρχαίοι Έλληνες τιμωρήθηκαν με τη «διαστροφή της ομοφυλοφιλίας» για την καταπίεση που επέβαλαν στη γυναίκα.
Ξέρουμε τι λένε για τον Ένγκελς κάποιες τραυματικές περιπτώσεις φιλελευθέρων μικροαστών: ότι είναι ένα «σεξιστικό γουρούνι»! Οι αντιδράσεις τους έχουν την κατανόησή μας. «Διαστροφή» επίσης χαρακτηρίζει την ομοφυλοφιλία ένα άλλο «σεξιστικό γουρούνι», ο Λένιν, σε μια δημοσιευμένη συνομιλία του με την Κλάρα Τσέτκιν, το 1920.
Μήπως όμως οι μεγάλοι δάσκαλοι του επιστημονικού σοσιαλισμού λάθευαν;
Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι τα αίτια της ομοφυλοφιλίας πρέπει να αναζητηθούν όχι στη φύση, αλλά μόνο στο πεδίο της ψυχολογίας και σε τελική ανάλυση στο πεδίο της κοινωνικής μας ύπαρξης. Ο καπιταλιστικός «πολιτισμός», που έχει αναπτύξει τεράστιο κοινωνικό πλούτο, όσο κανένας άλλος πολιτισμός πριν από αυτόν, έχει πληρωθεί με πανάκριβο ψυχικό τίμημα: την παραμόρφωση και εξαθλίωση της ανθρώπινης ευαισθησίας, τον κατακερματισμό των ενστίκτων, την καταστροφή της ψυχοσεξουαλικής ικανότητας για ποιοτική ικανοποίηση των αναγκών, την επιβολή διεστραμμένων κοινωνικών και ερωτικών σχέσεων. Ο σύγχρονος εφιάλτης έχει τα χαρακτηριστικά του δυτικού ατομικισμού: Νευρώσεις, ψυχώσεις, ψυχοσεξουαλικές διαστροφές…

Ζήτημα επιλογής;

Βεβαίως ο προσανατολισμός της σκέψης προς την κατεύθυνση του κοινωνικού καθορισμού των ψυχολογικών διαστροφών ενοχλεί μερικούς. Διατείνονται ότι η ομοφυλοφιλία και η ετεροφυλία είναι απλά ζητήματα «επιλογής»!!! Οι «θεωρητικοί» των ομοφυλόφιλων στο ερώτημα «το πώς γίνεται ένας ομοφυλόφιλος» αντιτείνουν το ερώτημα «το πώς γίνεται ένας ετερόφυλος»! Δηλαδή αρνούνται κάθε αιτιατή σχέση. Η ομοφυλοφιλία ή ετεροφυλία είναι απλά θέματα ατομικής επιλογής.
Για τους βαγιανάτους και τους λοιπούς «θεωρητικούς» της ομοφυλοφιλίας τα καταλαβαίνουμε τέτοιου είδους «επιχειρήματα». Κάθε άνθρωπος χρειάζεται μια θεωρία που να δικαιολογεί και να δικαιώνει την πράξη του. Το κατά πόσο ανταποκρίνεται στα πράγματα είναι άλλο ζήτημα. Τι να πούμε όμως για κάποιους αυτό-καλούμενους μαρξιστές που αποδέχονται την άποψη της «επιλογής»; Πώς είναι δυνατόν μια λειτουργία με πυρήνα την αναπαραγωγή της ζωής να είναι ζήτημα υποκειμενικής επιλογής; Αφήνουμε το γεγονός ότι κάθε «υποκειμενική επιλογή» είναι κοινωνικά καθορισμένη.
Η αναπαραγωγή μαζί με τη διατροφή-αφοτερίωση, είναι φαινόμενα ταυτόσημα με τη έννοια της ζωής. Δεν θα υπήρχε ζωή χωρίς τη διαρκή αυτό-ανανέωσή της. Κι αυτό στον άνθρωπο και στους άλλους ανώτερους οργανισμούς γίνεται με τη συνεύρεση θηλυκού-αρσενικού. Επομένως η συνεύρεση θηλυκού-αρσενικού είναι νόμος της ζωής και όχι τυχαία επιλογή. Δεν είναι λοιπόν ο φυσικός νόμος που χρειάζεται αιτιολόγηση ( «πώς γίνεσαι ετερόφυλος»), αλλά η παρέκκλιση από αυτόν. Δεν μας φαίνεται παράδοξη η στροφή της πυξίδας στο Βορά. Οπωσδήποτε όμως θα μας προβλημάτιζε η στροφή της νοτιοανατολικά.
Λένε κάποιοι ότι η σεξουαλική επαφή γίνεται για την ευχαρίστηση και όχι για την αναπαραγωγή. Αν έτσι έχουν τα πράγματα θα πρέπει να δεχτούμε ότι και η διατροφή επίσης γίνεται για την ικανοποίηση της γεύσης και όχι για την επιβίωση. Η ηδονή είναι το επακόλουθο των υλικών λειτουργιών και ενστικτωδών δομών του ανθρώπου που υπόκεινται στις παραμορφώσεις και αλλοιώσεις των πολλαπλών κοινωνικών καταπιέσεων. Είναι άλλο πράγμα οι νόμοι της φύσης και της ζωής και άλλο πράγμα η συνείδηση ή οι παραμορφώσεις και ακρωτηριασμοί της φύσης, των ενστίκτων του ανθρώπου και των φυσικών λειτουργιών του. Οι «αριστεροί» που επιμένουν στο αντίθετο πρέπει να αφαιρέσουν από τα εμβλήματά τους το πορτρέτο του Μαρξ και να βάλουν το Χότζα και το γάιδαρό του. Και ο Χότζας πίστευε ότι το να ταΐζεις ή όχι το γάιδαρό σου είναι ζήτημα επιλογής…

Ο «πολιτισμός» του ανταγωνισμού

Κάθε παρέκκλιση από τη φυσική συμπεριφορά έχει να κάνει με το βιασμό του ανθρώπινου ψυχισμού, της ανθρώπινης φύσης: κακοποιούνται εξίσου βάναυσα με το φυσικό περιβάλλον. Ο άνθρωπος έχει καταδικαστεί μέσα στις ταξικές κοινωνίες να επιβιώνει σε ανταγωνισμό (συχνά θανάσιμο) με τα άλλα μέλη της κοινωνίας και επομένως να διαμορφώνει μια επίκτητη ψυχολογία που αντιφάσκει προς το φυσιολογικό της υπόβαθρο. Όλες οι πλευρές της ζωής, μαζί και ο έρωτας, αντικρίζονται υπό το πρίσμα μιας ανταγωνιστικής ψυχολογικής διάθεσης, η οποία είναι εντονότερη στον αγώνα για οικονομική και κοινωνική υπεροχή. Γι αυτό οι άνθρωποι μπορούν να μιλούν όχι μόνο για τις αντιλήψεις της μιας ή της άλλης εποχής στα θέματα της ζωής και του έρωτα, αλλά και για διαφορετικές ταξικές αντιλήψεις. Τις διαφορετικές αντιλήψεις για τον έρωτα από κοινωνία σε κοινωνία και από τάξη σε τάξη, δεν παρέλειψε να σημειώσει ο Ένγκελς: «Ερωτικοί δεσμοί, με τη σύγχρονη έννοια, παρουσιάζονται μονάχα έξω από την επίσημη κοινωνία. Οι βοσκοί που τις χαρές και τους καημούς του έρωτά τους μας τους τραγουδούν ο Θεόκριτος και ο Μόσχος, ο Δάφνης και η Χλόη του Λόγγου, είναι αποκλειστικά όλοι δούλοι που δεν συμμετέχουν καθόλου στο κράτος, στη σφαίρα της ζωής του ελεύθερου πολίτη. Εκτός όμως από τους δούλους, μονάχα στα προϊόντα αποσύνθεσης του κόσμου που έδυε, βρίσκομε ερωτικές περιπέτειες, και με γυναίκες που επίσης βρίσκονται έξω από την επίσημη κοινωνία, με εταίρες, δηλ. με ξένες ή απελεύθερες.»
Ο Φρόιντ, μολονότι οι αστικές του προλήψεις τον εμποδίζουν να βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα, παρατηρεί, επίσης, ότι το προλεταριάτο στα θέματα του έρωτα έχει διαφορετική στάση από τις ιδιοκτήτριες τάξεις, τις «καλλιεργημένες», όπως τις ονομάζει. Αυτό το αποδίδει με ένα φανταστικό παράδειγμα: Δύο κοριτσάκια 5-6 χρόνων, το ένα του ιδιοκτήτη μιας πολυκατοικίας, το άλλο κόρη του θυρωρού, παίζουν. Ανάμεσα στα άλλα παιχνίδια παριστάνουν και το αντρόγυνο. Στη συνέχεια η κόρη του ιδιοκτήτη εξελίσσεται σε νευρωτική και σεξουαλικά ανώμαλη, η κόρη του θυρωρού εξελίσσεται νορμάλ από όλες τις απόψεις. Γιατί;
Γιατί το «ανεπτυγμένο Εγώ» παρουσιάζει ψυχο-σεξουαλικές διαταραχές; Φταίει η «καλλιέργεια» και ο «πολιτισμός», μας λέει ο Φρόιντ. Είναι το τίμημα που πληρώνει η ανθρωπότητα για την πρόοδο! Αυτό είναι το γενικό συμπέρασμα. Ενώ σωστά διαπιστώνει την αλληλεξάρτηση του χαρακτήρα και της σεξουαλικότητας, δεν περνάει από το μυαλό του, ούτε αναρωτιέται, τι είδους «καλλιέργεια» είναι αυτή και τι «πολιτισμός» διαμόρφωσε την κόρη του ιδιοκτήτη;
«Καλλιεργημένος» θεωρείται στη σύγχρονη κοινωνία όποιος έχει αφομοιώσει την αστική παιδεία. Με άλλα λόγια αυτός που με τη διδασκαλία και την πρακτική ζωή έχει αφομοιώσει όχι μόνο κάποιες θετικές γνώσεις, αλλά και την αστική ιδεολογία. Τις αντιλήψεις και την ηθική που δικαιώνουν το νόμο της ζούγκλας – τον θεμελιωμένο στην οικονομία της αγοράς. Είναι μια παιδεία που αποδίδει κεντρική σημασία στην προσωπική αξία, το προσωπικό συμφέρον, σε ανταγωνισμό με την αξία και το συμφέρον των άλλων.

Ατομισμός

Αναμφίβολα αυτός ο ατομισμός γεννήθηκε και αναπτύχθηκε μαζί με τον πολιτισμό. Είναι το αποτέλεσμα της βαθμιαίας απόσπασης του ανθρώπου από τη φύση. Επειδή όμως αυτή συντελείται, μέχρι σήμερα, δια μέσου ταξικών κοινωνιών και ταξικών ανταγωνισμών, συνοδευόταν και από μια αναπτυσσόμενη απόσπαση του ανθρώπου από την ίδια του τη φύση. Η ομοφυλοφιλία δεν είναι παρά η απόσπαση του ανθρώπου από την ίδια του τη φύση. Στην πρωτόγονη κομμουνιστική κοινωνία, η οποία χαρακτηριζόταν από την ενότητα συμφερόντων των μελών της ομάδας και αποκλειόταν ο ατομισμός, η ομοφυλοφιλία ήταν εντελώς άγνωστη. Στη βάση της συντροφικότητας και της αγάπης η ψυχρότητα και η σεξουαλική ανικανότητα ήταν επίσης φαινόμενα άγνωστα.
Σε αντίθεση με τη συντροφικότητα που χαρακτήριζε τον πρωτόγονο κομμουνισμό οι ταξικές κοινωνίες και ιδιαίτερα ο καπιταλισμός ανέπτυξαν τον ατομισμό σε θεότητα. Η θεοποίηση του ατόμου είναι η αρχή των μαρτυρίων του και της μοιραίας πτώσης του. Αναπόφευκτα ορισμένα άτομα εξελίχθηκαν σε μάστιγες των συνανθρώπων τους και ολόκληρης της κοινωνίας. Η κοινωνία του ατομισμού είναι η κοινωνία του εξευτελισμού της ανθρώπινης προσωπικότητας: « Η ανώτερη ανάπτυξη της ατομικότητας πληρώνεται με μια ιστορική διαδικασία που κάνει τα άτομα θύματά της» (Μαρξ).
Και αυτή η προσωπικότητα νιώθει τόσο πιο εξευτελισμένη, πιο πληγωμένη και πιο μανιασμένη, όσο περισσότερο αυτάρεσκα και ματαιόδοξα στρέφεται στον εαυτό της. Αυτή η προσωπικότητα βρίσκεται μονίμως σε αναμέτρηση με κάθε άλλη. Αγωνίζεται να ανέλθει όσο γίνεται ψηλότερα. Και όταν δεν τα καταφέρνει παρηγορείται υποβιβάζοντας τους διπλανούς της. Τα παθήματα των άλλων, η δυστυχία τους, είναι μια δική της επιτυχία και ευχαρίστηση.
Στην πραγματικότητα κανείς μας δεν είναι εντελώς απαλλαγμένος από τις ψυχολογικές επιρροές της κοινωνίας που ζούμε, έστω και αν τις καταδικάζουμε και τις πολεμάμε. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως ο βαθμός κάνει τη διαφορά.
Όπως για τον έμπορο το έπαθλο του πετυχημένου ανταγωνισμού είναι ο πελάτης, έτσι για τους επίδοξους εραστές (άντρες και γυναίκες) η προσωπική τους αξία επιβεβαιώνεται στην προτίμηση του άλλου φύλου. Και όταν αντί αυτής έρχεται η απόρριψη, η ψυχολογική καταβαράθρωση είναι τόσο πιο βαθιά και τόσο πιο τραυματική, όσο πιο μεγάλο είναι το πάθος για προσωπική αναγνώριση, κοινωνική υπεροχή και καταξίωση. Με άλλα λόγια είναι τόσο πιο οδυνηρή, όσο περισσότερη σημασία δίνουν τα άτομα στις κυρίαρχες αξίες.

Η μαρξιστική οπτική


Εάν λοιπόν οι ανταγωνιστικές σχέσεις και η ανταγωνιστική ψυχολογία που διαμορφώνουν, είναι το κρυμμένο μυστικό των ψυχο-σεξουαλικών παρεκκλίσεων, μπορεί να αντιμετωπίζουμε τους ομοφυλόφιλους με κατανόηση και ανοχή, αλλά δεν καθαγιάζουμε την κατάστασή τους. Τους θεωρούμε θύματα ενός απάνθρωπου καθεστώτος που πρέπει να ανατραπεί. Για τους μαρξιστές λοιπόν το ζήτημα μπαίνει διαφορετικά: Αγώνας για τη διάλυση ή την εξασθένιση του αστικού Εγώ (πηγή όλων των διαστροφών), αγώνας για μια νέα, συλλογική δομή του Εγώ, ένα είδος ομαδικού Εγώ που αποτελεί την προϋπόθεση για μια νέα συνεργατική δομή των ενστίκτων, που θα είναι το ψυχοσεξουαλικό ισοδύναμο στη συλλογική ιδιοποίηση της παραγωγής.
Αν παρόλα αυτά κάποια μικροαστικά στοιχεία επιμένουν να ανάγουν την ομοφυλοφιλία σχεδόν σε αρετή, δεν μας παραξενεύει καθόλου. Ούτε μας παραξενεύει ότι οι «αριστερές» ηγεσίες και ο μικροαστικός επαναστατισμός θέλουν να «εμπλουτίσουν» το σοσιαλιστικό πρόγραμμα με τα «δικαιώματα» των ομοφυλοφίλων. Ο ταξικός και πολιτικός ερμαφροδιτισμός πάει πακέτο με κάθε λογής ερμαφροδιτισμό!
Πολιτικά ερμαφρόδιτους και όλους ομοφυλόφιλους θέλει να μας κάνει ο κοσμοπολιτισμός της Νέας Τάξης…
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2410 

"Κάρτα του πολίτη"="Νέα ηλεκτρονική ταυτότητα" - Αν δεν αντιδράσουμε μας έμειναν μόνο 2 μήνες ελευθερίας!!!


Δυστυχώς ,όπως όλα δείχνουν,  ο καιρός  της "αγρανάπαυσης"  τελείωσε, όπως  τέλειωσε και ο χρόνος  ευρωατλαντικών  "οραμάτων" μαζί με την προεκλογική διανομή    ψευδαισθήσεων  περί "σωτηρίας" , "ανάπτυξης","ακύρωσης του μνημονίου", "επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους"   και άλλων  τινών  ψυχοναρκωτικών.
Όταν το πρωί της  14ης Ιουνίου  2012 είδαμε  με έκπληξη  το υπηρεσιακό υπουργείο προστασίας του πολίτη να  ανακοινώνει  ότι απο τον ερχόμενο  Σεπτέμβριο θα αρχίσει  η αντικατάσταση  των ταυτοτήτων μας με νέες οι οποίες θα μοιάζουν με  πιστωτική κάρτα, αμέσως  καταλάβαμε  ότι  δεν ήταν καθόλου τυχαίος  ούτε ο τρόπος  , ούτε ασφαλώς και ο χρόνος (τρείς ημέρες πριν  απο τις εκλογές) που η ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΗ κυβέρνηση αποφάσισε  να ανακοινώσει  την επιβολή  της "νέας ταυτότητας".
Γράφαμε εκείνο το πρωί (βλ.εδώ):
Η "κλασσικοπερίπτωση" εκτιμά  ότι   η "νέα ταυτότητα"  θα είναι  η  "Κάρτα Του Πολίτη" δηλαδή  η ολοκλήρωση  των υποδομών  της "δουλοπαροικίας - Ελλάς" για τις οποίες τόσο "πάσχισαν" οι  ξένες κατοχικές δυνάμεις και οι ντόπιοι συνεργάτες τους.Θα είναι λοιπόν η "Κάρτα του Πολίτη "της οποίας η διανομή  αναγγέλθηκε σήμερα στα "μουλωχτά"  απο το  ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟ υπουργείο ΠΡΟ-ΠΟ, και μάλιστα  την στιγμή  που ο "κουρνιαχτός"  της  προεκλογικής  λασπομαχίας και της  ευρωατλαντικής  τρομοκρατίας έχει γίνει τόσο  πυκνός που δεν βλέπουμε ούτε στους δέκα πόντους .
Σου λένε :
Ποιός θα ασχοληθεί με αυτή την είδηση;

Ποιός θα καταλάβει ότι  απο το φθινόπωρο,  με την συνδρομή μάλιστα   ενδεχομένως κάποιας"αντιμνημονιακής - αριστερής"  κυβέρνησης, ο κάθε Έλληνας  θα είναι μαρκαρισμένος και  ηλεκτρονικά παρακολουθούμενος  απο εκατό αόρατα μάτια;

Ποιός θα  θυμηθεί ότι πρίν απο λίγες ημέρες , το υπουργείο οικονομικών έστειλε επείγουσα εγκύκλιο σε ολους (εκτός απο τα νεκροταφεία), απαιτώντας  να παραδίδουν απο εδώ και στο εξής  κάθε δεδομένο που καταγράφουν  στις βάσεις τους  για πελάτες και συναλλασσόμενους;

Ποιός θα θυμηθεί  τα όσα έχουν  υποστηρίξει  εκατοντάδες επιστήμονες και ειδικοί  για τους κινδύνους απο αυτήν την τυρρανική  εφαρμογή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης;

Και το κυριώτερο.

Ποιός  θα διαβάσει τι λέει ο περίφημος κανονισμός ΕΚ 2252/2004  στον οποίο βασίζεται αυτή  η εσπευσμένη , δαπανήρή   και άσκοπη  σε τέτοιους καιρούς αντικατάσταση  των  ταυτοτήτων μας με νέες  πλαστικές και  ασφαλώς πιό "έξυπνες";
Για την ηλεκτρονική  χούντα ( ηλεκτρονική  διακυβέρνηση)  και για τα "εργαλεία" της  (κάρτα του πολίτη  ή  όπως τη λένε τώρα "νέα ταυτότητα") έχουμε δημοσιεύσει  εκατοντάδες  άρθρα , αποκαλύψεις,σχόλια ,ντοκουμέντα,  ειδήσεις απο την Ελλάδα και τον κόσμο, κλπ.Επαναδημοσιεύουμε σήμερα  ένα μικρό απόσπασμα  ανάρτησής  μας απο τον Ιούνιο  του 2010  αλλάζοντας  μόνο τον  αριθμό των  μηνών στον  αρχικό της τίτλο, μιας και τα  "στοχοδιαγράμματα" των  εντολοδόχων και  επι της  ουσίας  δωσιλόγων  κυβερνήσεων αλλαξαν.
"Κάρτα του πολίτη"="Νέα ηλεκτρονική ταυτότητα" 
 Αν δεν αντιδράσουμε μας έμειναν μόνο 2 μήνες ελευθερίας!!!


Επειδή μερικοί μας κατηγορούν   ως  φαντασιόπληκτους και κινδυνολόγους ή  ακόμα και ως φανατικούς  ή  μανιακούς με τη "Νέα Τάξη Πραγμάτων " , το ηλεκτρονικό φακέλωμα  και το σφράγισμα  με το 666, τους ...προσφέρουμε  ένα  "αντικειμενικό"  άρθρο   όπως το είδαμε στο  τεύχος 18  του digital life (Ιούνιος 2010)  το οποίο συνόδευε την  δωρεάν διανεμόμενη εφημερίδα του κ. Κύρτσου ,ο οποίος κάθε πρωί στο ραδιόφωνο του flash ομολογεί  με στόμφο  ότι μαζί με τον συμπαρουσιαστή του Γ. Σταματόπουλο  αποτελούν  "το δίδυμο της Νέας Εποχής".

Απο αυτήν λοιπόν   την  νεο-εποχήτικη  έντυπη  πηγή πληροφόρησης  (όπως αυτάρεσκα  διαφημίζει και ομολογεί  ο διευθυντής και εκδότης της), πήραμε  το πιο κάτω   άρθρο που  προπαγανδίζει την  "έλευση"  του τέλους της  "γραφειοκρατίας"  και όπως έχουμε γράψει σε δεκάδες  δικά μας  άρθρα την αρχή  της  αποστασίας απο την Ορθόδοξη πίστη και την είσοδό μας   σε μιά   "ανοικτού τύπου"  φυλακή υψίστης ασφαλείας και απόλυτης τιμωρίας.

Νέα ηλεκτρονική ταυτότητα: «Διαβατήριο» για τον ψηφιακό κόσμο
Ξέχασε όλα όσα ήξερες… Πολύ σύντομα, η ταυτότητά σου θα μοιάζει με την πιστωτική σου, καθώς σ’ ένα «έξυπνο» τσιπ θα ενσωματώνει όλα τα στοιχεία σου, όπως αριθμό δημοτολογίου, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ κ.ά.




   Το τέλος της γραφειοκρατίας είναι κοντά ή μήπως είμαστε υπερβολικά αισιόδοξοι;

Αν μη τι άλλο, πρόκειται για ένα καλό νέο, απ’ αυτά που χαίρεσαι να διαβάζεις στις εφημερίδες και σε κάνουν να αισιοδοξείς για ένα μέλλον χωρίς ουρές σε δημόσιες υπηρεσίες, όπου, με μερικά κλικ, θα μπορείς να διεκπεραιώνεις πολλές από τις υποχρεώσεις σου ως πολίτης. Εντάξει, δεν είπε κανείς ότι από τη μια μέρα στην άλλη δε θα χρειάζεται να πηγαίνεις από γραφείο σε γραφείο στο Δημόσιο για να λύσεις ακόμη και το πιο ασήμαντο θέμα, το πρώτο βήμα για τον περιορισμό της γραφειοκρατίας όμως φαίνεται ότι είναι πλέον πολύ κοντά.  
Είναι έτσι  τα πράγματα , ή απλώς πρόκειται  για μία ηλεκτρονική  χειροπέδα ή για ένα "εισητήριο χωρίς επιστροφή" στο παγκόσμιο  στρατόπεδο συγκέντρωσης του "Μεγάλου Αδελφού";
Το 16σέλιδο που επιμελήθηκε ο  οικονομολόγος   κ. Αδαμόπουλος  δίνει τις απαντήσεις:

πηγή http://klassikoperiptosi.blogspot.com/

Ο αριστερός Χριστόφιας έβαλε την Κύπρο σε καθεστώς μνημονίου

Στην Ελλάδα το εκλογικό αποτέλεσμα κατέγραψε και τις αυταπάτες του λαού. Αυταπάτες του τύπου κατάργηση μνημονίου με τον Τσίπρα και επαναδιαπραγμάτευση με Σαμαρά. Η Ευρώπη των τραπεζών και της Γερμανίας δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνεία των προθέσεων, προθέσεις που φαίνονται απο τα αποτελέσματα των πολιτικών τους στην Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία και τώρα της Κύπρου. Οι 5 απο τις 17 χώρες σε καθεστώς μνημονίου.
Τα λεφτά που δανείζονται τα κράτη πηγαίνουν στις τράπεζες και όχι στον λαό. Ταυτόχρονα φροντίζουν να εξαθλιώσουν τους λαούς με φόρους και με λιτότητα, διαλύουν σημαντικούς τομείς που αφορούν την κοινωνική συνοχή-αξιοπρέπεια, όπως η υγεία και η παιδεία.
Αυτές τις ημέρες βρίσκομαι στην Κύπρο και  παρακουλουθώ τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αυτό που ζώ είναι deja vu. Ξαναζώ την προσπάθεια των ΜΜΕ αλλά και των πολιτικών κάθε χρώματος και ιδεολογίας με  τα ίδια επιχειρήματα, τον ίδιο τρόπο, τις ίδιες τακτικές που ακολουθήθηκαν στην Ελλάδα, για να πειστούμε ότι το μνημόνιο είναι ευλογία που έλεγε και ο Πάγκαλος.
Ο Υπουργός οικονομικών της Κύπρου πρώην τραπεζίτης (τι σύμπτωση) είπε ότι είναι ευκαιρία το μνημόνιο για να διορθώσουμε και τα κακώς κείμενα στον δημόσιο τομέα. Φόροι στα τσιγάρα, ποτά, εφάπαξ, μείωση μισθών στο δημόσιο τομέα γιατί είναι τεμπέληδες όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ενιαίο ταμείο υγείας και άλλα πολλά σαν της Ελλάδας τα καλά. Η αντιπολίτευση λέει ότι αυτή η κυβέρνσηση δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση και ότι πρέπει να συγκροτηθεί κυβέρνηση εθνικού σκοπού!!! 
Οι καθηγητές πανεπιστημίου κάνουν παρέλαση στα κανάλια να πείσουν την κοινή γνώμη ότι δεν γίνεται διαφορετικά. Οι Κύπριοι πολίτες λένε ειρωνικά ότι εμείς δεν είμαστε Ελλάδα, δε τους παρεξηγώ αφού οι αυταπάτες αυτές ακόμα βασιλεύουν και στην Ελλάδα.  Αυταπάτες που στηρίζονται στον Σαμαρά και τον Τσίπρα. Τα αποτελέσματα της πολιτικής Σαμαρά θα φανούν τις αμέσως επόμενες ημέρες. Ο Τσίπρας, αυτή η πολιτική απάτη, μεγαλύτερη απάτη και απο τον Ανδρέα Παπανδρέου υπόσχεται κατάργηση του μνημονίου και το μόνο που κάνει τώρα είναι να κάθεται στην καρέκλα της αντιπολίτευσης και να κρατάει κοιμισμένο το 26.8 του λαού που τον ψήφισε.
Ο Χριστόφιας της Κύπρου είναι αριστερός, ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου, συνεχιστής του οπόίου είναι το ΑΚΕΛ. Αυτός ο αριστερός ηγέτης έβαλε την Κύπρο σε καθεστός μνημονίου.
Όποια ιδεολογία και όποια πολιτική και αν επικαλείσαι, αριστερή , δεξιά δεν έχει σημασία,  στην Ευρώπη των τραπεζιτών , των τοκογλύφων του ΔΝΤ και της Μέρκελ ακολουθείς πάντα τον ίδιο δρόμο. Αυτόν που σου υποδεικνύουν τα συμφέροντα των γερακιών του χρήματος.
Ένα μεγάλο μέρος του λαού περιμένει τον Τσίπρα να σώσει όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη. Ας το δούμε και αυτό το σενάριο μήπως καταλάβουμε ότι ο φασισμός που εκδηλώνεται  με την προστασία των τραπεζών και την εξαθλίωση των λαών της Ευρώπης, πολιτικούς σαν τον Τσίπρα τους έχει ανάχωμα στις αντιδράσεις του λαού.







Γιατροσόφια: Η μαγική κηραλοιφή.


Τι κοινό έχουν οι αρχαίες Ελληνίδες, με τους Αγιορείτες μοναχούς, τις προγιαγιάδες μας και τον πατέρα της Ιατρικής Ιπποκράτη;
Τη γνώση και τη χρήση των βοτάνων, του μελιού και του κεριού για φαρμακευτικούς, αντισηπτικούς, χαλαρωτικούς και καλλωπιστικούς σκοπούς.
Ο Ιπποκράτης κατέγραψε περίπου 400 είδη γνωστών κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα βοτάνων και ο Διοσκουρίδης κατά τον πρώτο μ.Χ. αιώνα έγραψε μια Βοτανική πάνω στην οποία βασίστηκαν όλες οι επόμενες, χρησιμοποιώντας 600 φυτά.
Μια παραδοσιακή απλούστατη συνταγή είναι η κηραλοιφή. Πρόκειται για ένα θαυματουργό καλλυντικό και φάρμακο μαζί που είχε σαν βάση το αγνό μελισσοκέρι και το παρθένοελαιόλαδο.
Το μελισσοκέρι αποτελείται από 300 περίπου ουσίες και σε συνδυασμό με το ελαιόλαδο δίνουν μια αλοιφή πλούσια σε βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία, υδρογονάνθρακες και αντιοξειδωτικά που τρέφει το δέρμα, τονώνει την ελαστικότητά του και έχει καταπραϋντική,αντιφλογιστικήαντιμυκητησιακήαντιβιοτικήεπουλωτικήμαλακτική καιαντιγηραντική δράση.
Από αυτά τα δύο συστατικά και μόνο, έφτιαχναν κρέμες προσώπου και σώματος και προσθέτοντας διάφορα αιθέρια έλαια και βότανα σε αυτό το μείγμα κατασκεύαζαν διάφορες αλοιφές για ένα σωρό παθήσεις όπως, εκζέματα, πληγές, ακμή, πόνους των αρθρώσεων και των μυών.  Οι συνταγές αυτές είναι πολύ εύκολες στην παρασκευή τους και πραγματικά πολύτιμες και θαυματουργές στη χρήση τους.

Κηραλοιφή απλή:
  • 3 κουταλιές της σούπας κερί μέλισσας
  • 5 κουταλιές της σούπας αγνό παρθένο ελαιόλαδο
Ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε μπεν μαρί και λιώνουμε ανακατεύοντας σιγά – σιγά το κερί. Αφού αναμειχθεί καλά, το αφήνουμε να κρυώσει και το βάζουμε σε ένα αποστειρωμένο (βρασμένο ή σε ατμό) γυάλινο βαζάκι. Διατηρείται για πάρα πολύ καιρό. Η υφή της είναι κάπως πιο στερεή από τις γνωστές κρέμες, όμως, λιώνει θαυμάσια πάνω στο δέρμα και απορροφάται καταπληκτικά. Τα αποτελέσματα είναι άμεσα.
Ενδείκνυται για: κρέμα σώματος και προσώπου, ενυδάτωση, εντριβές, εγκαύματα και καψίματα μικρής έκτασης, κοψίματα, αναφυλαξία, δερματικούς ερεθισμούς, συγκάματα των μωρών, σκασμένες θηλές (για θηλάζουσες μητέρες).Επίσης για τους άντρες μετά το ξύρισμα.
Επίσης, κάνει για γυάλισμα και μονωτικό παπουτσιών και δερμάτων, γυάλισμα ξύλινων επίπλων και επιφανειών!

Κηραλοιφή για πρόσωπο και μάτια (θρεπτική ενυδατική και αντιρυτιδική):
  • 3 κουταλιές της σούπας κερί μέλισσας
  • 1 κουταλιά της σούπας λάδι από κουκούτσια σταφυλιού
  • 1 κουταλιά της σούπας μέλι
  • 3 κουταλάκια του γλυκού τσάϊ από λουλούδια κρίνου και ροδοπέταλα
  • 2 κουταλάκια του γλυκού κουταλάκια του γλυκού ροδόνερο
  • 3 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντας
  • 1 σταγόνα αιθέριο έλαιο σανταλόξυλου
Φτιάχνετε όπως την απλή, και προσθέτετε στο τέλος τα αιθέρια έλαια αφού έχει κρυώσει λίγο το μίγμα για να μην εξατμιστούν.

Κηραλοιφή για κρυολόγημα:
  • 3 κουταλιές της σούπας κερί μέλισσας
  • 5 κουταλιές της σούπας αγνό παρθένο ελαιόλαδο
  • 5 σταγόνες αιθέριο έλαιο ευκαλύπτου
  • 3 σταγόνες αιθέριο έλαιο μέντας
  • 3 σταγόνες αιθέριο έλαιο πεύκου

Κηραλοιφή για χαλαρωτικό μασάζ:
  • 3 κουταλιές της σούπας κερί μέλισσας
  • 5 κουταλιές της σούπας αγνό παρθένο ελαιόλαδο
  • 5 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντας
  • 3 σταγόνες αιθέριο σανταλόξυλου

Κηραλοιφή για εγκαύματα, συγκάματα μικροεκδορές, ανάπλαση δέρματος:
  • 3 κουταλιές της σούπας κερί μέλισσας
  • 5 κουταλιές της σούπας αγνό παρθένο ελαιόλαδο ή αμυγδαλέλαιο
  • 1 κουταλιά της σούπας λάδι καλέντουλας.
  • 3 σταγόνες αιθέριο έλαιο χαμομηλιού
  • 3 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντας
  • 3 σταγόνες αιθέριο έλαιο γερανιού

Κηραλοιφή για εξανθήματα και σπυράκια:
  • 3 κουταλιές της σούπας κερί μέλισσας
  • 5 κουταλιές της σούπας αγνό παρθένο ελαιόλαδο
  • λίγη μαστίχα κοπανισμένη
  • λίγη βανίλια
  • λίγο άσπρο λιβάνι κοπανισμένο

Κηραλοιφή για πόνους των μυών:
  • 3 κουταλιές της σούπας κερί μέλισσας
  • 5 κουταλιές της σούπας αγνό παρθένο ελαιόλαδο
  • 3 σταγόνες αιθέριο έλαιο μαντζουράνας
  • 3 σταγόνες αιθέριο έλαιο δάφνης
  • 3 σταγόνες αιθέριο έλαιο πεύκου

Info:
Είναι προφανές ότι οι παραπάνω συνταγές δεν αποτελούν φάρμακα με την σημερινή έννοια του όρου και δεν αντικαθιστούν την φαρμακευτική αγωγή που μπορεί να λαμβάνει κάποιος. Όμως, αποτελούν έναν θαυμάσιο φυσικό τρόπο να διατηρεί κανείς ωραία φυσική κατάσταση και λαμπερό δέρμα καθώς και να καταπραΰνει πολλές από τις σημερινές παθήσεις που βρίσκονται σε έξαρση.
www.e-fungus.gr

Τραβεστί πολιτικές , τραβεστί κοινωνίες θέλουν


Μια παροιμία που θα έλεγα ότι ταιριάζει "γάντι" στους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή που λέει :

"Η κολοβή αλεπού όλες κολοβές τις θέλει"

Αφού λοιπόν μαντρώθηκαν όλες οι "αλεπούδες της αριστεράς" (απο ευρωκομμουνιστές μέχρι μαοϊκούς) ήταν φυσικό απο το "κλουβί" να εξέχουν οι μεγάλες τους ουρές.¨Ετσι λοιπόν και για χάρη της ...αγωνιστικής ενότητας, τους τις έκοψαν "σύριζα" .

Απο τότε οι "κολοβωμένοι σύντροφοι" ψάχνουν δεξιά και αριστερά να βρούν ουρές για "κόψιμο" και επειδή αυτό το ψάξιμο είναι κομματάκι δύσκολο,έκαναν κολεγιά ακόμα και με τους ομοφυλόφιλους που και αυτοί για τους δικούς τους λόγους θέλουν το ίδιο.

Εξ άλλου τους δένει ένα κοινό χαρακτηριστικό που δεν έχει να κάνει με τις "σεξουαλικές προτιμήσεις" αλλά με τις πολιτικές και ιδεολογικές μεταλλαξεις.Μεταλλάξεις που όπως και στην περίπτωση της διαστροφής της ομοφυλοφιλίας , σε κοινωνικο επίπεδο υπηρετούν την καλλιέργεια της φιλοσοφίας της θολότητας και της δεκτικότητας των πάντων.

Αυτό λοιπόν που εκφράζει σε πολιτικό επίπεδο σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ , είναι ταυτόσημο με εκείνο που εκφράζει το οργανωμένο "κίνημα" των ομοφυλοφίλων τους οποίους και τιμά παντιοτρόπως αυτό το κόμμα και ο αρχηγός του.

Παρενδυτικός φετιχισμός (τραβεστί) και "παρενδυτικός αριστερισμός " δεν μπορεί παρά να βαδίζουν χέρι - χέρι .

Να γιατί όταν ο συντάκτης του ομοφυλοφιλικού περιοδικού "επέκρινε" εμμέσως τον συνεντευξιαζόμενο Τσίπρα, επειδή έχει στο γραφείο του κρεμασμενη φωτογραφία του Τσέ Γκεβάρα ο οποίος έστελνε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης τους ομοφυλόφιλους, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήξερε τι να πεί.

Τέλος πάντων , έτσι σαν "αναμνηστικό" της ροζ αντίστασης του ΣΥΡΙΖΑ παραθέτουμε την συνέντευξη που έδωσε ο Τσίπρας στο ομοφυλοφιλικό περιοδικό fagazine ,ευχόμενοι σε όλους τους "συντρόφους" της ευρωατλαντικής - βασιλοκομμουνιστικής "αριστεράς",όνειρα γλυκά και ...ζαχαρωμένα .Αν εν τω μεταξύ θέλουν να δούν ποιός θα είναι ο επόμενος αρχηγός τους δεν έχουν παρά να βάλουν κάτω απο το μαξιλάρι τους κανένα κουφέτο απο αυτά που μοίραζαν οι "νύφες του θερμαϊκού" μαζί με τον Μπουτάρη τις προάλλες στο gay parade στη Θεσσαλονίκη.


Η συνέντευξη Τσίπρα σε περιοδικό ομοφυλοφίλων

Λίγες ημέρες μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου ο Αλέξης Τσίπρας παραχώρησε συνέντευξη σε περιοδικό που εκφράζει τον χώρο των ομοφυλοφίλων και απάντησε σε ερωτήματα σχετικά με τα δικαιώματα της συγκεκριμένης κατηγορίας πολιτών.

Ο Αλέξης Τσίπρας υπεραμύνθηκε των απόψεων του ΣΥΡΙΖΑ για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων λέγοντας πως «.Η αριστερά, η δική μας αριστερά, δεν ...
πολιτεύεται με επικοινωνιακούς όρους, πολιτεύεται με κοινωνικούς όρους. Για αυτό και δεν έχουμε διστάσει να πάμε «κόντρα στον καιρό» και κόντρα σε παγιωμένες συντηρητικές αντιλήψεις και στερεότυπα χωρίς να φοβόμαστε το κόστος και τις επιθέσεις που θα δεχτούμε από το σύστημα».

Στην ερώτηση για το θέμα της υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε πως «δεν είναι ο συνδυασμός των φύλων που εξασφαλίζει μια ασφαλή ζωή στο παιδί αλλά η ποιότητα των ανθρώπων-γονιών».
Όσον αφορά τα φαινόμενα ομοφοβίας στους κόλπους της Αριστεράς ελλοχεύει ο κίνδυνος της ομοφοβίας ο Αλέξης Τσίπρας υποστήριξε ότι «η αριστερά από την μήτρα της είναι μία θεωρία ανθρωποκεντρική, στηρίζεται όλο της το οικοδόμημα στον άνθρωπο. Δεν θα μας νικήσει κανένας φόβος, δεν θα οδηγηθούμε στον μισανθρωπισμό λόγω φύλου, θρησκείας, ιδεολογίας και σεξουαλικής συμπεριφοράς».

Εκτός από ερωτήσεις που άπτονται σε θέματα που αφορούν τους ομοφυλόφιλους ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε και στην χρεοκοπία που βιώνει καθημερινά η ελληνική κοινωνία.

«Η χρεοκοπία έχει έρθει. Την βλέπουμε και τη ζούμε κάθε μέρα. Στους δρόμους με τους άστεγους και τους άνεργους, στο σπίτι μας και στο εισόδημά μας, στην κατάρρευση του κοινωνικού κράτους. Επιστρέψαμε στην δεκαετία του 50 μέσα σε δύο χρόνια, αυτή είναι η πραγματική χρεοκοπία. Συνεπώς στον κόσμο -όταν μας το ανακοινώσουν και επίσημα- θα πω αυτό που λέω εδώ και δύο χρόνια. Σταθείτε αλληλέγγυοι στον διπλανό σας. Όλοι και όλες μαζί, κανείς μόνος του στην κρίση. Ανυπακοή σε όσους χρεοκόπησαν οικονομικά, κοινωνικά και ηθικά την χώρα. Να τα αλλάξουμε όλα, να κερδίσουμε πάλι όλα όσα μας έκλεψαν. Να συμβάλλουμε σε μία μεγάλη πολιτική αλλαγή».

Τέλος ο Αλέξης Τσίπρας χρειάστηκε να «απολογηθεί» για ένα πορτρέτο του Τσε Γκεβάρα που έχει στο γραφείο του καθώς ο δημοσιογράφος του περιοδικού «Fagazine» του υπενθύμισε πως ο μεγάλος επαναστάτης είχε "συνεισφέρει" ως προς τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους ομοφυλόφιλους στην Κούβα, στις πύλες των οποίων υπήρχε η αναγραφή "Η δουλειά θα σας κάνει άνδρες".

«Πολλά πορτραίτα κοσμούν το γραφείο μου. Ξέρω και κατανοώ τις ενστάσεις σας. Στη «ζυγαριά» της ιστορίας πιστεύω όμως πως πρέπει να λαμβάνουμε τα πάντα υπόψη μας. Έτσι δεν θα αδικήσουμε κανέναν και καμία. Και όσοι και όσες έχουν αδικηθεί, αυτοί έχουν τη γενναιότητα να μην αδικούν. Εκείνο που μου προκαλεί αγανάκτηση είναι αυτό που συμβαίνει στην εποχή μας και στα του οίκου μας. Στη χώρα μας, τόσο σε επίπεδο πολιτικής εξουσίας και ΜΜΕ όσο και στο σώμα της κοινωνίας, η κυρίαρχη και ατύπως επίσημη αντίληψη που αναπαράγεται με έντονο τρόπο και σε καθημερινή βάση είναι βαθύτατα σεξιστική» ήταν η απάντηση του Αλέξη Τσίπρα.

Μετά τον Αλαβάνο και ο Γιανναράς «αποδομεί» τον Εθνικό μας Ύμνο…

Οι ραγιάδες της Νέας Τάξης προπαγανδίζουν το ραγιαδισμό. Και είναι ραγιαδισμός όταν επιχειρείς να διαγράψεις από τη λαϊκή συνείδηση αυτό που χάραξε η επανάσταση του ΄21: Την ιστορία, τη φλόγα και το πάθος της εθνικής μας συγκρότησης.
Έχουμε αναλύσει διεξοδικά (όπως και πάρα πολλοί άλλοι) ότι το χρήμα των πολυεθνικών και η αυτοκρατορική τους εξουσία δεν θέλουν καμιά ταυτότητα συλλογικότητας, καμιά ταυτότητα εθνική ή θρησκευτική, καμιά ταυτότητα ιστορικής μνήμης. Γι αυτό η Νέα Τάξη επιχειρεί να «καταργήσει» την Ιστορία, να αποσπάσει τον άνθρωπο από την ιστορικότητά του. Η Ιστορία είναι επικίνδυνη για την πλανητική εξουσία.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην χώρα μας οι επιδοτούμενες εθνομηδενιστικές «εστίες» έχουν εξαπολύσει, εδώ και πολλά χρόνια, έναν ανηλεή πόλεμο εναντίον της Ιστορίας μας και συστηματικά και ενορχηστρωμένα επιχειρούν να απαξιώσουν και να συκοφαντήσουν την Επανάσταση της εθνικής μας συγκρότησης και τους εθνικούς μας ποιητές. Τους ποιητές της Επανάστασης:
Επιχειρούν δηλαδή να «γράψουν» την ιστορία του 20ου αιώνα σύμφωνα με τις ιδεολογικές απαιτήσεις και ανάγκες της καλπάζουσας νεοφιλελεύθερης παγκόσμιας ομοιομορφίας και Τάξης…

Πρωτίστως αυτό που θέλουν να σβήσουν είναι η «ουσία» και η «ψυχή» του ’21 και αυτό γιατί η φλόγα και το πάθος της Επανάστασης του ’21, το «Ελευθερία ή Θάνατος», βελονιάζει και πυροδοτεί τη «λαϊκή ψυχή», ιδιαίτερα σήμερα που η Ελλάδα ρίχνεται στα τάρταρα μιας νέας αυτοκρατορικής αποικιοκρατίας: της ευρω-χουντικής και υπερατλαντικής…


Στο στόχαστρο έχει μπει και ο εθνικός μας ποιητής, ο Διονύσιος Σολωμός: Η φλόγα και το πάθος της Επανάστασης, η ιστορική «ψυχή» της.

Πρώτος ο Αλαβάνος επιτέθηκε εναντίον του Εθνικού μας Ύμνου.

Γράφαμε τον Απρίλιο του 2009:

«Το να τεθεί, έτσι ξαφνικά στη Βουλή, θέμα Εθνικού Ύμνου, αυτό δεν είναι μια «κοτσάνα», τυχαία, αλλά σχεδιασμένη.

Ο Αλαβάνος και οι λοιποί «πεφωτισμένοι» βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία.

ΟΛΕΣ οι επιθέσεις που γίνονται τα τελευταία χρόνια εναντίον της ιστορίας μας, των εθνικών μας παραδόσεων, των συμβόλων και της Τέχνης, συμπεριλαμβάνουν, πρώτα απ’ όλα, την ισοπέδωση και το στιγματισμό του ’21 και των πρωταγωνιστών της Επανάστασης.
Ο «Εθνικός Ύμνος» πρέπει και αυτός να χαρακτηριστεί «εθνικιστικός» και «ακραίας βίας».

Όλα αυτά αποτελούν στρατηγικό στόχο της Νέας Τάξης.
Να θυμηθούμε, επίσης, ότι παρόμοια προσπάθεια έχει γίνει και στη Γαλλία. Και εκεί κάποιοι αξιοθρήνητοι της νεοταξικής «αριστεράς», ζήτησαν να χαρακτηριστεί η Μασσαλιώτιδα, ως «εθνικιστική» και να καταργηθεί…

Ο Αλαβάνος, η «Αυγή» και οι ποικίλοι επιδοτούμενοι «αριστεροί» πάνω σε αυτά τα σχέδια κινούνται. Απλώς ο Αλαβάνος, μέσα στην βλακώδη έπαρσή του το ξεστόμισε σαν κοτρόνα…

Και όπως παρατήρησε κάποιος φίλος, όταν αναφερόταν ο Αλαβάνος στους πρώτους στίχους του 'Υμνου εις την Ελευθερίαν, τους διάβαζε προσεκτικά από το "χειρόγραφο", σαν να μην τους ήξερε απ' έξω!!!

Κακόγουστο, αλλά προσχεδιασμένο το …έγκλημα!!!».


Διαβάστε ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3270

ΤΩΡΑ έρχεται και ο Χρήστος Γιανναράς να πάρει τη σκυτάλη εναντίον του Εθνικού μας Ύμνου.

Ήδη υπάρχει ανάρτηση εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6521

Διαβάστε και το παρακάτω κείμενο από «Το κάλλος θα σώση τον κόσμο»:
http://radiofloga.blogspot.gr/2012/06/blog-post_27.html

Ο κ Χρ. Γιανναράς οραματίζεται αλλαγή του Εθνικού μας Ύμνου!Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η βαθιά κρίση, την οποία διέρχεται η χώρα μας έχει δώσει την ευκαιρία σε πολλούς να διατυπώσουν την άποψη τους για το πώς μπορούμε να βγούμε από αυτήν. Πολλοί δημαγωγοί εκμεταλλεύονται την κατάσταση για να βγουν στο προσκήνιο της πολιτικής, και να καταλάβουν την εξουσία και άλλοι κάνουν θόρυβο χωρίς να λένε κάτι σοβαρό..

Μεταξύ αυτών που εκφράζουν την άποψη τους για την κρίση είναι και πολλοί λόγιοι και, μεταξύ αυτών, ο καθηγητής κ. Χρ. Γιανναράς.

Στο άρθρο του της Κυριακής 17ης Ιουνίου, ημέρας των εκλογών,με τίτλο "Ποια τα σημάδια του καινούργιου" θέτει το ρητορικό ερώτημα "Αν κάποτε εμφανιζόταν το καινούργιο στον πολιτικό μας βίο, το ριζικά διαφορετικό από το σήμερα, ποια θα ήταν τα γνωρίσματα του;". Και απαντά ο ίδιος: "Παραχώρηση στη φαντασία σημαίνει προσωπικό οραματισμό. Ο οραματισμός δεν είναι υποχρεωτικά αυθαίρετος και ουτοπικός", για να προχωρήσει ένα ακόμη βήμα, κρίνοντας εκ των προτέρων τον "πολιτικό ρεαλισμό", που θα αντιμετωπίσει κριτικά τον οραματισμό του: "Οπωσδήποτε όμως ο πολιτικός ρεαλισμός θα εκτιμηθεί ανάλογα με το επίπεδο της κατά κεφαλήν καλλιέργειας των εκτιμητών".

Μεταξύ των σημαδιών του "καινούργιου" ο κ. Γιανναράς θεωρεί ως "τεράστιας συμβολικής σημασίας" την αλλαγή του Εθνικού μας Ύμνου. Μάλιστα προτείνει ως νέον κάτι σαν το "Τσάμικο" του Νίκου Γκάτσου με μουσική του Μάνου Χατζηδάκη, γιατί, κατά την άποψη του, "σε τρεις στροφές, με τρεις πινελιές, το πανόραμα του Νέου Ελληνισμού, δήλωση ταυτότητας και ήθους. Που μαζί με την αυθεντική ελληνικότητα της μουσικής μεταγγίζουν ιδιαιτερότητα πολιτισμού, όχι ξιπασιά". Για τον Εθνικό μας Ύμνο ο κ. Γιανναράς σημειώνει πως "είναι από τα μετριότερα στιχουργήματα του μεγάλου μας ποιητή" και επισημαίνει ότι θεματικά είναι "περιορισμένος στην απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό και με λεξιλόγιο κυρίως αφηρημένο, νοησιαρχικό". Ως προς δε τη μελοποίηση του Νικ. Μάντζαρου εκτιμά ότι την "υπέταξε στις σκοπιμότητες εντυπωσιασμού και ο Ύμνος ταυτίστηκε με τον επαρχιώτικο εθνικισμό του μεταπρατικού μας κράτους".

Τα όσα οραματιζόμενος γράφει και υποστηρίζει ο κ. Γιανναράς είναι πολύ σοβαρά.
Τα βρίσκω σοβαρότερα από την εκτίμηση της κας Ρεπούση για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Γιατί από την κα Ρεπούση εθίγετο βάναυσα η αλήθεια, όπως οι Έλληνες της Μικράς Ασίας βίωσαν το συγκεκριμένο γεγονός της μεγαλύτερης εθνικής τραγωδίας. Από τον κ. Γιανναρά θίγεται η ίδια η Παλιγγενεσία.
Απορρίπτει το ποίημα του Σολωμού γιατί "είναι θεματικά περιορισμένο στην απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό" λες και πρόκειται για ένα γεγονός μέσα στα πολλά, λες και δεν είναι το θεμέλιο της ύπαρξης του ελεύθερου Έθνους, ένεκα του οποίου ο κ. Γιανναράς μπορεί να γράφει τις όποιες απόψεις του. Αυτήν την αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού υμνούμε, και μακαρίζουμε τους αγωνιστές που μας την παρέδωσαν. Ο ειδικότερος του κ. Γιανναρά αείμνηστος καθηγητής Νικ. Β. Τωμαδάκης σημειώνει ότι "Ο Εθνικός Ύμνος δεν ήτο απλώς ένα τραγούδι, ήτο μία πράξις, μία παρουσία ηθικής δυνάμεως εις τον τιτάνειον αγώνα" και ο Λίνος Πολίτης τονίζει ότι "Αν ο Ρήγας οραματίζεται την Ανάσταση του Γένους, ο Σολωμός ψάλλει την πραγματοποίηση Της". Τον Εθνικό Ύμνο θα σταματήσει να τον ψάλλει ο λαός όταν θα παύσει να είναι ελεύθερος, τότε θα τον ψάλλει κρυφά.
Και πώς τόσο εύκολα ο κ. Γιανναράς χαρακτηρίζει το ποίημα του Σολωμού ως το μετριότερο όσων έχει γράψει;Ο Λίνος Πολίτης στην Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας το χαρακτηρίζει " Ένα ποίημα πηγαίο, ορμητικό, νεανικό, πολύ πιο ψηλά από τη μέση στάθμη των νεανικών ποιημάτων, ποίημα της επιτυχίας, που καθιερώνει αμέσως τον εικοσιπεντάχρονο ποιητή". Και προσθέτει ο Πολίτης: "Ο Ύμνος είχε μεγάλη απήχηση, μεταφράστηκε στις περισσότερες γλώσσες και η λυρική του φωνή ενίσχυσε το κίνημα του φιλελληνισμού". Ο Κων. Παπαρρηγόπουλος γράφει σχετικά: " Τίς δε δύναται να μη ομολογήση ότι ο ύμνος του Σολωμού εις την Ελευθερίαν είναι εν των μάλλον υψιπετών τολμημάτων της νεωτέρας ελληνικής ποιήσεως;".

Για τον Σολωμό ο Γιώργος Σαραντάρης τονίζει: " Ο Σολωμός είναι ο μεγαλύτερος νεοέλληνας ποιητής' τούτο πανθομολογείται, αλλά δεν φτάνει. Νομίζω πως είμεθα ώριμοι, για να εξετάσουμε κριτικά τη μορφή του Σολωμού από άλλη σκοπιά, πως στον πολιτισμό μας συμφέρει, σαν κατανόησε την αθανασία του ποιητή, αλλιώς να αγκαλιάσει το αντικείμενο του θαυμασμού του. Αυτό σημαίνει να ακολουθήσουμε το Σολωμό στα ζωντανά του στοιχεία όπου να βρούμε πως το πνεύμα του κάνει ένα με το ελληνικό πνεύμα και πως το τελευταίο δεν είναι μια χίμαιρα, εφόσον δεν είναι χίμαιρα η αισθητική αξία της σολωμικής ποίησης".

Και αλλού ο ίδιος τονίζει: " Δεν μπορείς να νιώσεις την πνοή της σολωμικής ποίησης αν δεν νιώσεις ταυτόχρονα τι σημαίνει για τον Έλληνα το Μεσολόγγι".

Χρειάζεται πολύ θάρρος και ίσως άγνοια κινδύνου για να συγκρίνει κάποιος τον ποιητή της "Αμοργού" και στιχουργό Γκάτσο και το "Τσάμικο" του, με τον παγκοσμίου εμβελείας ποιητή και έξοχο στοχαστή Σολωμό και τον Ύμνο του.

Για τη μελοποίηση του Μάντζαρου σημασία έχουν τα αισθήματα που προκάλεσε στους Έλληνες της εποχής της Παλιγγενεσίας και πως από τότε οι απόγονοι τους τη φέρουν στις ψυχές τους ως ιστορικό κειμήλιο ανεκτίμητης αξίας.

Ο Ιάκωβος Πολυλάς τη χαρακτηρίζει ως "Ελληνικό σύνθεμα", ο κερκυραίος λόγιος και ιστορικός Ιωσήφ- Σπυρίδων Δε Βιάζης γράφει ότι " Ο μουσουργός προυτίμησεν εύκολον μελοποίησιν, όπως ευκολώτερον την εκμάθη ο λαός και τάχιστα αναφλέξη τον υπέρ της πατρίδος έρωτα", ο δε Σολωμός " έκλαιε εκ της συγκινήσεως, ην ησθάνετο εκ της μουσικής ταύτης". Πώς θα φύγουμε από αυτά τα συναισθήματα και θα προστρέξουμε στον Χατζηδάκη, όπως παλαιά κάποιοι Άραβες που θέλησαν για ύμνο τους τη μουσική από "Τα παιδιά του Πειραιά";

Η αποστροφή του κ. Γιανναρά προς τον Εθνικό Ύμνο υπάρχει, γιατί, όπως υποστηρίζει, ταυτίστηκε με τον "επαρχιωτικό εθνικισμό του μεταπρατικού μας κράτους" και αυτή επιδέχεται διάφορες ερμηνείες. Αποκλείω ορισμένες. Πρώτον ότι δεν θα ήθελε να δημιουργηθεί το ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος. Το δεύτερο που αποκλείω είναι πως ο κ. Γιανναράς εννοεί ότι την ευθύνη για την κατάντια των Ελλήνων στο ελεύθερο κράτος την φέρει …ο Εθνικός μας Ύμνος, ή, έστω, είναι σύμπτωμα αυτής…. Πρόκειται περί απίθανου ιδεολογήματος, με διάφορες τραγικές για τον Ελληνισμό προεκτάσεις. Είναι ως να υποστηρίζει κάποιος ότι την ευθύνη για την κατάντια των Χριστιανών την φέρει ο Ιησούς Χριστός, ή το "Πάτερ ημών"... Οπωσδήποτε πάντως ο κ. Γιανναράς προσβάλλει τη μνήμη όλων των Μαρτύρων του Έθνους, που οδηγήθηκαν στην εκτέλεση ψάλλοντας τον Εθνικό Ύμνο. Αυτοί όλοι δεν διακατέχονταν από "επαρχιωτικό εθνικισμό", ούτε από "ψυχολογική ξιπασιά". Έτσι πήγαν στην εκτέλεση κατά την Εθνική Αντίσταση κατά των βαρβάρων Ναζιστών, έτσι και κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου. Για τον πρωτομάρτυρα της αγχόνης και αγωνιστή για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα Μιχαλάκη Καραολή γράφονται τα ακόλουθα: " Η ώρα είναι 12.30 μετά τα μεσάνυχτα( της 10ης Μαϊου 1956). Πλησιάζει η ώρα που τα παλληκάρια θ' ανεβούν στην αγχόνη. Με συγκρατημένη την αναπνοή οι κρατούμενοι, σκαρφαλωμένοι στους φεγγίτες των κελιών περιμένουν κι αφουγκράζονται. Σε λίγο αντηχεί μια φωνή στη σιωπή της νύχτας.

"Ε παιδιά παίρνουν τους! Ψάλλουν τον Ύμνον! Όλοι μαζί τον Ύμνον. Προσοχή!".

Όλα τα κελιά, όλοι οι άνθρωποι, όλες οι καρδιές, μ' ένα στόμα, με δάκρυα στα μάτια, με σφιγμένες τις γροθιές τραγουδούν:
"Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή…".


Το ίδιο συμβαίνει και με τους άλλους απαγχονισμένους ήρωες της ΕΟΚΑ έως και τον νεαρό ποιητή Ευαγόρα Παλληκαρίδη.Όλοι τους πάνε στο θάνατο προσευχόμενοι και ψέλνοντας τον Ύμνο του Σολωμού. Σε όλους αυτούς τους ήρωες ήταν μεταγγισμένη "ψυχολογική ξιπασιά" και όλοι τους διακατέχονταν από "επαρχιώτικο εθνικισμό";

Ο κ. Γιανναράς οραματίζεται για το καινούργιο Ελληνικό κράτος και τη μεταφορά της πρωτεύουσας από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη.Αυτό το βλέπει για λόγους οικονομικούς και ανάπτυξης της ελληνικής περιφέρειας, αλλά και για την τεράστια συμβολική σημασία που θα έχει "Να μπει οριστικό τέλος στο κοραϊκό κράτος, στο προτεκτοράτο της ζηλότυπης αρχαιολατρείας των Δυτικών, το καταγωγικά και προγραμματικά μεταπρατικό", για να προσθέσει: " Να ξαναπιάσουμε το νήμα της ιστορικής μας συνέχειας αντλώντας ταυτότητα από την αδιάκοπα ελληνική "Συμβασιλεύουσα" και όχι από την αερογέφυρα που στήσαμε πηδώντας πάνω από είκοσι πέντε αιώνες, για να φανούμε απευθείας απόγονοι του Περικλή και του Αριστοτέλη".

Ωραίοι είναι οι λόγοι και ίσως να ευχαριστούν και να χαϊδεύουν κάποια αυτιά,αλλά ο λόγιος δεν καθιερώνεται από την οξύτητα και το πάθος των γραφομένων του, ούτε από όρους, πρόσωπα και έννοιες που προκαλούν φόρτιση, αλλά από την ορθότητα τους. "Κοραϊκό" κράτος τι πάει να πει; Ο Κοραής δεν ήρθε ποτέ στην ελεύθερη Ελλάδα. Πιθανόν να εννοεί ο κ. Γιανναράς ότι επηρέασε με τα γραπτά του. Η κα Σοφία Γρηγοριάδου στο αξιόλογο πόνημα της "Η Ορθόδοξη σκέψη στον Αδαμάντιο Κοραή" σημειώνει πως "Στη συνείδηση του Κοραή ταυτίζεται η Ορθοδοξία με την Ελλάδα" και πως "αναμφισβήτητα ανήκει στους ανθενωτικούς του Γένους", οι οποίοι διέβλεπαν ότι η υποταγή στον Πάπα θα σήμαινε τον αφανισμό του Γένους και την απώλεια της Ορθόδοξης Πίστης. Ήταν κατά των αμορφώτων και θεομπαιχτών κληρικών, που εκμεταλλεύονταν την ευσέβεια του λαού, αλλά ο διαφωτισμός που υποστήριζε δεν είχε καμία σχέση με αυτόν του Μαρά και του Ροβεσπιέρου. Τι είναι λοιπόν αυτός ο "επικατάρατος Κοραϊσμός"; Μάλλον σ' αυτόν συμπυκνώνουν ορισμένοι το μίσος τους προς μια Ελληνική, Ορθόδοξη, αστική, φιλελεύθερη και αξιοπρεπή κοινωνία. Μεταπρατική ήταν η ελληνική κοινωνία και υπό τον Οθωμανικό ζυγό. Παράδειγμα η Σμύρνη και η ίδια η Κωνσταντινούπολη. Και γιατί υποχρεωτικά αυτό είναι κακό; Τον Κοραή δεν τον χαρίζουμε στους αθέους, γιατί ήταν πιστός Χριστιανός και είναι άδικο να τον καταδικάζουμε γιατί ήθελε μιαν ελεύθερη Πατρίδα και ένα κλήρο που να στέκεται στο ύψος του λειτουργήματος του.

Το άλλο σημείο που θέτει ο κ. Γιανναράς είναι πως η Θεσσαλονίκη πρέπει να γίνει πρωτεύουσα του κράτους γιατί " είναι αδιάκοπα ελληνική". Δηλαδή η Αθήνα δεν είναι; Γιατί να διαγράψουμε 2000 χρόνια χριστιανικής ιστορίας της Αθήνας και να αποδεχθούμε χωρίς βάσανο τις απόψεις των ξένων; Γιατί να την χαρίσουμε στους δωδεκαθεϊστές; Ο αείμνηστος Καμπούρογλου στο κλασσικό έργο του "Αι παλαιαί Αθήναι" τονίζει: "Η πόλις των Αθηνών διετέλει υπό την απόλυτον κυριαρχίαν της Θεοτόκου, καθ' άπαντας τους από της επικρατήσεως της Πίστεως χρόνους μέχρι των νεωτέρων". Και στη συνέχεια παραθέτει τους πολλούς Αγίους που ανέδειξε η Αθήνα. Εκτός από τους γνωστούς πρώτους Αγίους, το Νεοπλατωνικό Ιερόθεο και τον Αρεοπαγίτη Διονύσιο, ήσαν και οι Νάρκισσος, εκ των Ο', Πούπλιος, Κοδράτος, Λεωνίδης, Πιστός, Χάρισσα, Κλημάτιος, οι Ομολογητές Αριστείδης και Αθηναγόρας, οι Μάρτυρες Ηράκλειος, Παυλίνος και Βενέδιμος, ο Όσιος Μαρτινιανός, η μάρτυς Δαρεία, οι Μάρτυρες Πέτρος, Διονύσιος, Χριστίνα, Ανδρέας, Παύλος και Μόδεστος, ο Όσιος Μάρκος ο Αθηναίος, και πολλοί ακόμη έως την Άλωση. Αλλά και μετά την Άλωση έχουμε τον Άγιο Μελέτιο το Νέο, τον Άγιο Μιχαήλ, τον Κηπουρό, τον Μπακνανά, τον Άγιο Τιμόθεο, ιδρυτή της Μονής της Πεντέλης, τον Άγιο Αντώνιο τον Νέο, την Αγία Φιλοθέη και, στον 20ό αιώνα, τον Άγιο Νεκτάριο και τον Άγιο Νικόλαο τον Πλανά. Πάλι δεν μπορώ να σκεφτώ ότι ο κ. Γιανναράς θέλει ένα νέο διχασμό, τώρα μεταξύ "βορείων" και "νοτίων" Ελλήνων.

Οι λόγιοι κάθε κοινωνίας πρέπει να έχουν άποψη και να την λένε δημόσια για κάθε τι που συμβαίνει σ' αυτήν και, κατά μείζονα λόγο, όταν διέρχεται βαθιά κρίση, όπως συμβαίνει σήμερα στην ελληνική. Όμως έχουν ευθύνη μεγάλη για τα όσα λένε, γιατί τα περιβάλλουν με το κύρος τους.

Ο Ζυλιέν Μπεντά γράφει στο βιβλίο του "Η προδοσία των διανοουμένων" πως οι άνθρωποι του πνεύματος οφείλουν να γράφουν νηφάλια και όχι με εμπάθεια, που έχει ως αποτέλεσμα την καταφρόνηση του επιχειρήματος, την ακρότητα, το μίσος, την έμμονη ιδέα. Αφού μπορούν ας προσφέρουν κάτι το θετικό, κάτι που πράγματι βοηθάει το λαό. Και, ως προς τον κ. Γιανναρά, δεν βοηθάει στο ξεπέρασμα της κρίσης με το να οραματίζεται την αλλαγή του Εθνικού Ύμνου, ή την αλλαγή του τόπου της πρωτεύουσας. Το πρόβλημα μας δεν είναι τροπικό ή τοπικό, είναι πνευματικό, είναι νοοτροπίας. Οι πρωτεύουσες χωρών, όπως της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Αυστρίας, καθόλου δεν εμπόδισαν την ανάπτυξη της περιφέρειας. Ούτε έχουμε κάποιο παράδειγμα παγκοσμίως που η αλλαγή των συμβόλων επηρέασε θετικά τον ψυχισμό των λαών. Συνήθως οι αλλαγές αυτές γίνονται από δικτατορίες και από ολοκληρωτικά καθεστώτα και κρατάνε όσο και η καταπίεση στους λαούς που επιβλήθηκαν.

Τελειώνοντας αντιγράφω τη σκέψη του Ζήσιμου Λορεντζάτου από το βιβλίο του "Ρωμιές" (Δόμος, 1990): "Κάθε νιόκοπη γενιά αν δεν φυσήξει στο κάρβουνο της παράδοσης να το κάνει να κοκκινίσει, κάλλιο να την κλαις. Είναι γενιά νεκρή και τα γεννήματα της κοιλάρφανα. Αυτό που λέμε πρωτοποριακό δεν υπάρχει, είναι ένα τίποτα. […] Όλα είναι παράδοση, δηλαδή ζωή στην ανώτερη φάση της: ζωή και παράδοση ταυτόσημες. Όλα τέλος είναι: ή παράδοση ή τίποτα. Και αυτό είναι παράδοση μέσα σε μια γλώσσα, στο προκείμενο τη γλώσσα την ελληνική: ο Όμηρος --- και --- ο Σολωμός: εσύ.



Το πήραμε απο εδώ http://resaltomag.blogspot.com/2012/06/blog-post_8574.html

Twitter Facebook Favorites More