ΓΣΕΒΕΕ: «Τα προσωπικά δεδομένα των επιχειρήσεων δεν μπορεί να είναι φέιγ βολάν»

Την έντονη αντίδραση των μικρομεσαίων έχει προκαλέσει η είδηση ότι ο ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ πουλά έναντι αμοιβής στοιχεία των επιχειρήσεων που βρίσκονται στη μαύρη λίστα.
«Τα προσωπικά δεδομένα των επιχειρήσεων δεν μπορεί να είναι φέιγ βολάν». Την απάντηση αυτή έδωσε ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ κ. Γιώργος Καββαθάς, μετά τη συνάντηση που είχε με τον υπουργό Ανάπτυξης κ. Νίκο Δένδια.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ τόνισε νωρίτερα, σε συνέντευξη τύπου για την ημέρα Ελληνικού Eμπορίου, ότι υπάρχει ζήτημα με το ποιος θα έχει πρόσβαση σε όλα αυτά τα στοιχεία του ΤΕΙΡΕΣΙΑ. Επίσης κατέθεσε τον προβληματισμό του για το πώς οι συστημικές τράπεζες που ελέγχουν και τον ΤΕΙΡΕΣΙΑ θα κρίνουν το αξιόχρεο των επιχειρήσεων, καθώς μόνο μία εταιρία ICAP έχει τη σχετική πιστοποίηση κι όχι οι ίδιες οι τράπεζες.
Σημειώνεται ότι οι εκπρόσωποι της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου κ. Βασίλης Κορκίδης και ο πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδος κ. Γιώργος Καββαθάς, σε συνάντηση με τον υπουργό Ανάπτυξης, επεσήμαναν την ανάγκη για τη δημιουργία Αναπτυξιακής Τράπεζας για τις ΜμΕ. Για τον λόγο αυτό τις επόμενες μέρες αναμένεται να αποσταλεί στο υπουργό μελέτη για την αναπτυξιακή πορεία των συνεταιριστικών τραπεζών αλλά και τον ρόλο που μπορούν να αναλάβουν. Ο κ. Καββαθάς σημείωσε σε δηλώσεις του, μετά τη συνάντηση με τον υπουργό, ότι το 80% των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων δεν έχουν καμία πρόσβαση στο τραπεζικό σύστημα.


Σύμφωνα με τους εκπροσώπους των ΜμΕ, σε Αναπτυξιακή Τράπεζα Μικρομεσαίων μπορεί να μετεξελιχθεί το ΕΤΕΑΝ σε συνεργασια με τις υγιείς συνεταιριστικές τράπεζες με κεφαλαιακή ενίσχυση των τελευταίων με τα διαθέσιμα χρήματα από το Ταμείο. Υπολογίζεται από την ΕΣΕΕ ότι αυτά τα κεφάλαια στο ΕΤΕΑΝ είναι της τάξης των 750 εκατ. ευρώ ενώ περί τα 350 εκατ. ευρώ χρειάζονται οι συνεταιριστικές για αύξηση κεφαλαίων.

Αναφορικά με το σχέδιο που προωθεί το υπουργείο Ανάπτυξης για τα μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια, οι εκπρόσωποι των ΜμΕ δηλώνουν ότι δεν έχουν ενημερωθεί για το τι θα περιλαμβάνει, κάτι που θα γίνει μέσα στις επόμενες ημέρες και συγκεκριμένα στις αρχές Οκτωβρίου.
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΕΔΩ 
ΠΗΓΗ

Στέλεχος των NEY YORK TIMES: Οι δημοσιογράφοι, είμαστε διανοούμενες πόρνες


Σοκ προκάλεσε με την ομολογία του για την... ανεξαρτησία του Τύπου ο αρχισυντάκτης των New York Times, Τζον Σουίντον, κατά τη διάρκεια της αποχαιρετιστήριας δεξίωσης που έγινε προς τιμήν του, λίγο πριν βγει στη σύνταξη.

Άπαντες έμειναν... άναυδοι, όταν ο Σουίντον «απέκρουσε» την πρόποση ενός εκ των παρευρισκομένων για τον ανεξάρτητο Τύπο. Αφού τον διέκοψε ευγενικά και απευθυνόμενος προς όλους, είπε:
«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σε αυτή τη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας που να αποκαλείται ανεξάρτητος Τύπος. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω. Ούτε ένας ανάμεσά σας θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί. Πληρωνόμαστε αρκετά ώστε να κρατάμε την τίμια άποψή μας, έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφω. Εσείς... επίσης παίρνετε ικανοποιητικούς μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες. Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός ώστε να.... γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο... Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής το Μαμωνά και να πουλάει τη Πατρίδα του για τον άρτο τον επιούσιο... Είμαστε υποτελείς. Όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε καραγκιόζηδες. Αυτοί οι άνθρωποι κινούν τα νήματα και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους. Ο χρόνος, η ζωής μας, οι ικανότητές μας είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων. ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΕΣ ΠΟΡΝΕΣ !!!» τόνισε ο Σουίντον και είναι απολύτως βέβαιο πως και εδώ, στην χώρα της Δημοκρατίας, αυτά τα λόγια του απεικονίζουν πλήρως τον τρόπο με τον οποίο ασκούν το «λειτούργημα» της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, εκείνοι που ευαγγελίζονται ότι υπερασπίζονται το δικαίωμα στην ενημέρωση και «εργάζονται» σκληρά γι' αυτή, στα συστημικά Μ.Μ.Ε. της Ελλάδας.
 πηγη
http://www.newsbomb.gr/media-agb/story/496819/stelehos-ton-ney-york-times--oi-dimosiografoi--eimaste-dianooymenes-pornes 

διαβάστε και εδώ
  Τα σκυλιά της εν(ξ)ημέρωσης

Δημοσιογραφικές «πόρνες»: Τα αργύρια του επαγγέλματος…



Μήνυμα Ken Loach στις αγωνιζόμενες καθαρίστριες. Τι ιστορία! Μας εμπνέει η δύναμη και η αποφασιστικότητά σας

Αγαπητές φίλες,
Έμαθα από φίλους στην Αγγλία για την υπόθεσή σας. Τι ιστορία! Μας εμπνέει η δύναμη και η αποφασιστικότητά σας να αγωνιστείτε για τις δουλειές σας με αξιοπρεπείς μισθούς.  Έχουμε κι εδώ πολλές υποθέσεις σαν τη δική σας, είμαι βέβαιος πως το γνωρίζετε. Η συνεχής πίεση για ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών μας  καταστρέφει τις υπηρεσίες και φέρνει φτώχεια και ανασφάλεια στους εργαζόμενους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι μεγάλες εταιρίες, που υποστηρίζονται από τους πολιτικούς, είναι τρομεροί εχθροί. Όμως, είστε κι εσείς τρομερές!
Έχουμε ανάγκη να βοηθάμε ο ένας τον άλλο, όπως το λέτε. Ο Πωλ Λάβερτι, που γράφει τα σενάρια των ταινιών μας, συμπεριλαμβανομένης και της ταινίας «Ψωμί και Τριαντάφυλλα», θα βρεθεί στην Αθήνα στα τέλη του Οκτώβρη για μερικές μέρες (25-27 Οκτωβρίου). Έχει φορτωμένο πρόγραμμα στο εκεί φεστιβάλ, αλλά ελπίζει να μπορέσει να συναντηθεί μαζί σας τότε.
Στο μεταξύ, όλοι μας εδώ σας στέλνουμε χαιρετισμούς, αλληλεγγύη και τα πιο θερμά μας συγχαρητήρια.
Ειλικρινά δικός σας
Ken Loach
Dear Friends,

I have heard of your situation from friends in England. What a story! Your strength and determination to fight for real jobs with fair wages is inspiring. We have many stories like yours here, as I’m sure you know.  The constant pressure to privatise our public services is destroying the services and bringing poverty and insecurity to working people. The European Union and big corporations, supported by the politicians, are formidable enemies. But you too are formidable!

We need to support each other, as you say. Paul Laverty, who writes our film scripts, including Bread & Roses, will be in Athens at the end of October for a couple of days (25 – 27th Oct). He may have a busy schedule at the film festival then, but he hopes he can meet with you then. 
In the meantime, everyone here sends their greetings, solidarity and warmest good wishes.
 Yours sincerely,
Ken Loach,
πηγή http://595katharistries.wordpress.com/2014/09/03/%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%B1-ken-loach-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B6%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%81/

Η Γερμανία ξαναγράφει την Ιστορία! Θα τους διευκολύνουμε?



του Αριστομένη Συγγελάκη
«Δεν μπορείς να κάνεις δούλο ένα λαό, αν δεν πάρεις την ψυχή του, αν δε σβήσεις την ιστορία του. Κι όταν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, να τη διαστρεβλώσεις». 

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1944 τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής και οι Έλληνες συνεργάτες τους (Σουμπερίτες και ταγματασφαλίτες) προχώρησαν σ’ ένα από τα πιο σκληρά Ολοκαυτώματα της ελληνικής ιστορίας στον Χορτιάτη: 149 αθώοι πολίτες βρήκαν φρικτό θάνατο, καθώς οι περισσότεροι εξ αυτών κάηκαν ζωντανοί ή πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ στο φούρνο του Γκουραμάνη και στο σπίτι του Νταμπούδη. Μια σφαγή για την οποία δεν υπάρχει κανένα ελαφρυντικό και η οποία, όπως νέα στοιχεία δείχνουν, είχε πιθανώς προαποφασισθεί από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους.

Από ένα παιχνίδι της τύχης, 70 χρόνια μετά, ο Χορτιάτης εκλήθη να φιλοξενήσει μια κρίσιμη συνεδρίαση του Δ.Σ. του Δικτύου Μαρτυρικών Δήμων. Το διακύβευμα της συνεδρίασης ήταν η στάση του Δικτύου σε σχέση με την προσχώρηση ή όχι στο λεγόμενο «Γερμανοελληνικό Ταμείο για το Μέλλον». Παρών κι ο Γερμανός Πρεσβευτής στην Αθήνα, ο Δρ. Πέτερ Σόοφ, ο οποίος επιστρατεύτηκε προκειμένου να πείσει για τις «αγαθές προθέσεις» της κυβέρνησής του. Αν και ο κ. Σόοφ πάσχισε, δεν έπεισε τους Δημάρχους: παρουσίασε το υπό ίδρυση, περιβόητο πλέον, Ταμείο, ως «γέφυρα συμφιλίωσης» και «χειρονομία καλής θέλησης» (όταν κατ’ εξακολούθηση η χώρα του καταπατά το Διεθνές Δίκαιο), έταξε 1 εκ. ευρώ ετησίως συνολικά για τα 100 Ολοκαυτώματα (δηλαδή το πολύ 10.000 ευρώ ανά δήμο, τα οποία δεν φτάνουν ούτε για τις τελετές έκφρασης της «ευγνωμοσύνης των δήμων» προς τους Γερμανούς) και δεν κουράστηκε να επαναλαμβάνει μονότονα ότι «δεν συνδέεται το Ταμείο με τις γερμανικές οφειλές».


Όμως παραδέχθηκε ότι το Ταμείο έχει ως στόχο την «επεξεργασία του παρελθόντος», με τη χρηματοδότηση κοινών βιβλίων ιστορίας, μελετών, συνεδρίων κ.α. Όπως αποκάλυψε ο κ. Σόοφ, δεν υπάρχει καταστατικό, πλαίσιο λειτουργίας και αξιόπιστα κριτήρια επιλογής και συνεπώς οι προτάσεις που θα τυγχάνουν χρηματοδότησης θα είναι εκείνες που αφενός αποφεύγουν «δυσάρεστες» για τους Γερμανούς έννοιεςόπως «Ολοκαύτωμα», «σφαγές αμάχων», «διεκδίκησηγερμανικών αποζημιώσεων» και αφετέρου ρίχνουν την ευθύνη για τις ναζιστικές θηριωδίες στην Αντίσταση.

Πρόκειται για μία αδιανόητη γερμανική εμμονή στην αναθεώρηση της Ιστορίας. Δικαιώνεται πλήρως ο Αργύρης Σφουντούρης, που έχει εγκαίρως επισημάνει ότι επί χρόνια το γερμανικό κράτος ουσιαστικά εμμένειστις χαλκευμένες αναφορές του Γ’ Ράιχ. Σύμφωνα μ’ αυτές τις επίσημες αναφορές, η φοβερή σφαγή του Διστόμου δεν ήταν παρά «αναπότρεπτες ενέργειες στο πλαίσιο πολεμικών επιχειρήσεων», ενώ οι 401 πολίτες που εν ψυχρώ εκτελέστηκαν στο Ολοκαύτωμα της Βιάννου το μαύρο Σεπτέμβρη του 1943, σε μια σαδιστική διαδικασία που κράτησε τρεις ολόκληρες ημέρες, «πυροβολήθηκαν ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν».

Όμως, ακόμη πιο επιζήμια για τα εθνικά μας συμφέροντα αναμένεται να είναι η ίδρυση Γερμανοελληνικού Ιδρύματος Νεολαίας, που ανακοινώθηκε την Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου στο Βερολίνο, παρουσία του Γερμανού Προέδρου Γιόακιμ Γκάουκ και, δυστυχώς, και του Έλληνα Προέδρου Κάρολου Παπούλια, που κλείνει τη θητεία του με μία άδικη και εθνικά επιζήμια πράξη. 
Μέσα από τη χρηματοδότηση υποτροφιών, εκπαιδευτικών και πολιτιστικών ανταλλαγών αλλά και υποσχέσεων για εργασιακή αποκατάσταση και γενικότερη ανάδειξη, επιχειρείται η βελτίωση της εικόνας της Γερμανίας, σε επικοινωνιακό, πολιτικό ή ακόμη και νομικό επίπεδο και η διαμόρφωση νέων ανθρώπων, φιλικά διακείμενων στη Γερμανία και την πολιτική της. Στόχος η διευκόλυνση της προέλασης της Γερμανίας και η ανάσχεση ή και ακύρωση της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών.

Όχι άδικα, μας ανησυχεί το αρνητικό ιστορικό προηγούμενο: τη δεκαετία του 1950 επιλέχθηκαν από το γερμανικό κράτος παιδιά από τα Καλάβρυτα για να σπουδάσουν στη Γερμανία (όχι βέβαια σε πανεπιστημιακές αλλά σε κατώτερες ή μέσες σχολές) και της επιλογής τους προηγήθηκε εξονυχιστικός έλεγχος ώστε να αποκλειστούν παιδιά που οι συγγενείς τους είχαν οποιαδήποτε σχέση με την Αντίσταση και την Αριστερά!

Τους επόμενους μήνες το σφυροκόπημα «συμφιλίωσης» πρόκειται να ενταθεί από γερμανικής πλευράς με επίκεντρο την Κρήτη, όπου φαίνεται ότι οι αντιστάσεις είναι μεγαλύτερες. Ματαιοπονούν! Ο ελληνικός λαός δεν είναι αφελής: γνωρίζει πολύ καλά πλέον ότι η περίοδος της Κατοχής μετέτρεψε την Ελλάδα σε «κρανίου τόπο» και υπονόμευσε την ανάπτυξή της για δεκαετίες. Γνωρίζει επίσης ότι ουδέποτε η δημοκρατική Γερμανία ανέλαβε την ευθύνη της για τα εγκλήματα του Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα και, σε αντίθεση με ό,τι έκανε σε άλλες χώρες, αρνείται επί δεκαετίες να προχωρήσει σε αποζημίωση και επανόρθωση.
Αλλά και τα τελευταία χρόνια της βαθιάς οικονομικής κρίσης, αντίη Γερμανία, ως όφειλε, να φερθεί με αλληλεγγύη στην Ελλάδα, αντίθετα, έσπευσε να περάσει στο λαιμό μας τη θηλιά του μνημονίου, κερδοσκοπώντας από το δράμα του λαού μας. Οι ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων των δύο τελευταίων δεκαετιών είναι ιστορικές: δεν διεκδίκησαν μετά το 1995 τις γερμανικές οφειλές, άφησαν ανοχύρωτη την Ελλάδα μπροστά στην οικονομική κρίση – έρμαιο των ορέξεων της γερμανικής, νεοφιλελεύθερης, Ευρώπης και, σήμερα, συνεχίζουν να διευκολύνουν την γερμανική προέλαση εις βάρος της ίδιας της προοπτικής της χώρας μας.

Τώρα είναι η ώρα να κλιμακώσουμε την πίεση προς την ελληνική και τη γερμανική κυβέρνηση, διεκδικώντας όσα μας οφείλουν.Το θέμα πρέπει να τεθεί επισήμως, ρητά και χωρίς άλλη αναβολή. Ο λαός μας δικαιούται μια καλύτερη ζωή, χωρίς εξάρτηση, χωρίς υποτέλεια, με σεβασμό στην Ιστορία και τα δικαιώματά του.

Απείχε η Ελλάδα από την ψηφοφορία του ΟΗΕ για την αναδιάρθρωση του χρέους κρατών

Επιμέλεια: Κλειώ Ιωάννου
Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με συντριπτική πλειοψηφία την Τρίτη υπερψήφισε την πρόταση, για την υιοθέτηση ενός νέου νομικού πλαισίου που θα αφορά την προστασία και την αναδιάρθρωση των εθνικών χρεών, ώστε να αποφευχθεί η κερδοσκοπική δράση όπως αυτή που οδήγησε την Αργεντινή κοντά σε μια δεύτερη χρεοκοπία.
Στην ψηφοφορία απείχαν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκτός από τη Γερμανία, τη Βρετανία, τη Φινλανδία και την Τσεχία που μαζί με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την Ιαπωνία ψήφισαν αρνητικά. Στην ψηφοφορία ψήφισαν «ναι» 124 χώρες, «όχι» 11, ενώ απείχαν 41 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα! Η πρόταση για τη λήψη σχετικών αποφάσεων πάνω στο ζήτημα του χρέους εγκρίθηκε και αποφασίστηκε ότι στην επόμενη συνέλευση θα οριστούν τα μέτρα αντιμετώπισης.
Η απόφαση του ΟΗΕ χαιρετίστηκε από τον Αργεντινό υπουργό Εξωτερικών Héctor Timerman, ο οποίος σημείωσε ότι με αφορμή το ψήφισμα θα δημιουργηθεί ένα νέο σύστημα «που σέβεται την πλειοψηφία των πιστωτών και επιτρέπει σε χώρες να βγουν από την κρίση με βιώσιμο τρόπο».
Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση του εκπροσώπου των ΗΠΑ –μιλώντας εκ μέρους αυτών που διαφωνούσαν- ισχυρίστηκε ότι η ψήφιση ενός μηχανισμού αναδιάρθρωσης των κρατικών χρεών θα προκαλούσε «οικονομική ανασφάλεια που θα μπορούσε να επηρεάσει τις ανεπτυγμένες χώρες», προσθέτοντας ότι υφίσταται ήδη άλλωστε, μηχανισμός υποστήριξης των κρατών που αντιμετωπίζουν προβλήματα: το ΔΝΤ.
«Πρέπει να αισθανόμαστε περήφανοι. Καμία χώρα δεν πρέπει να αισθάνεται την καταπίεση από μερικούς δισεκατομμυριούχους (αναφερόμενη στου πιστωτές και την συνεχιζόμενη αντιπαράθεση με την Αργεντινή πάνω στο ζήτημα του χρέους) δήλωσε η Πρωθυπουργός της Αργεντινής Κριστίνα Φερνάντες κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής.  
Η Πρωθυπουργός της Αργεντινής ευχαρίστησε «κάθε χώρα που ευνόησε την απόφαση» και κάλεσε αυτούς που δεν ψήφισαν την πρωτοβουλία να «συνειδητοποιήσουν ότι χρειαζόμαστε ένα πιο δίκαιο κόσμο. Ο κόσμος χρειάζεται λιγότερους γύπες και περισσότερα περιστέρια».
Η Ελληνική κυβέρνηση μάλλον δεν συμμερίζεται τις συγκεκριμένες απόψεις καθώς φαίνεται να θεωρεί ότι το ζήτημα του χρέους της ή έχει «λυθεί» ή ότι τα χέρια της είναι ολοκληρωτικά «δεμένα» από τους πιστωτές της. 
πηγή alfavita

Νταχάου στο μυαλό...

Επιτέλους η πτωχή κόρη (καμιά σχέση με τις κόρες της Αμφίπολης) Ελλάς ευθυγραμμίσθηκε και σ’ αυτό με την ομοιογενοποιημένη σκέψη της Δύσης - ποιο αυτό; την ποινικοποίηση της σκέψης. Καθώς και της ιστορίας, της έρευνας, των εννοιών και των λέξεων. Πώς; με το περίφημο Αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Το οποίο, μετά τις περιπλανήσεις του στους ωκεανούς και τις ερήμους των μεταμορφισμών, έλαβε την τελική του μορφή (ενός Γρύπα) κι εμφανίσθηκε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, όπου εχρίσθη Νόμος του Κράτους.
Με βάση αυτόν τον νόμο, όποιος αμφισβητεί το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, αλλά και τις Γενοκτονίες των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας (Αρμενίων, Ποντίων και άλλων) διαπράττει βαρύ ποινικό αδίκημα, ενώ τη γλιτώνουν όσοι αμφισβητούν τον αφανισμό των Καρχηδονίων, την εξαφάνιση των Δέκα Φυλών του Ισραήλ, την εξολόθρευση των Πετσενέγκων, την εθνοκάθαρση των Ινδιάνων, την τύφλωση των Βουλγάρων απ’ τον Βουλγαροκτόνο κι άλλα γεγονότα-τραγωδίες της Ιστορίας ή της παραϊστορίας, Εχουμε γράψει πολλές φορές για αυτό το θέμα. Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που στο μυαλό τους κυκλοφορούν γουρούνια και αμφισβητούν το Ολοκαύτωμα των Εβραίων απ’ τους ναζί, η ποινικοποίηση όμως της σκέψης τους είναι το ίδιο φασιστική με τον φασισμό που πάει να αντιμετωπίσει. Ομως το ερώτημα που εγείρεται για την κατίσχυση στη Δύση (όχι μόνον της ολιγαρχίας) της ολοκληρωτικής σκέψης είναι μέγα. Πώς οι κληρονόμοι της ελληνορωμαϊκής σκέψης, του χριστιανικού ανθρωπισμού, της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού κατάντησαν να εισηγούνται φασιστικούς νόμους και φασιστικές πρακτικές εναντίον του φασισμού; Το ερώτημα μάλιστα γίνεται πιο οξύ, διότι στον δυτικόν αυτόν κομφορμισμό συναντώνται και η δυτική δεξιά (κατά μέγα μέρος της) και η δυτική αριστερά (κατά μέγα μέρος της επίσης). Δεν είναι δηλαδή μόνον οι ολοκληρωτικές διαθέσεις της ολιγαρχίας, αλλά και η αριστερή μετανεωτερικότητα, οι «εκσυγχρονιστές» και οι πάσης φύσεως αριστεριστές που μπαίνουν στον ίδιο παρονομαστή της ομογενοποιημένης σκέψης που με ευχαρίστηση εκτρέφουν η παγκοσμιοποίηση και η νέα τάξη. Η συζήτηση για αυτό το φαινόμενο είναι μεγάλη. Ισως η πρόσληψη της αρχαίας σκέψης απ’ τη Δύση με όρους λυρικού δράματος και ρομαντικής εξιδανίκευσης να είναι η άλλη όψη της Ιεράς Εξέτασης - ή της ικανότητας της εξουσίας να εγκαθιδρύει κάθε φορά το εποικοδόμημα που τη διαιωνίζει - την αναγκαία δηλαδή σχέση δέους μεταξύ καλύβης και καθεδρικού, μεταξύ γκέτο και γκαλερί. Τρέμε Μπαμπινιώτη, φρίξον Δημητριάδη, στο εξής την έννοια των λέξεων σφαγή, γενοκτονία, ολοκαύτωμα, εθνοκάθαρση (όπως εν δυνάμει και όλων των άλλων) θα την καθορίζουν δικαστικοί και την ορθή τους χρήση θα την κρίνουν εισαγγελείς. Καλώς ήρθατε στην επικράτεια των πολιτικώς ορθών, των Αμις ή των Μορμόνων, του Εθνους του Ισλάμ, των Ιησουιτών, της μπούρκας και κάθε άλλης σέχτας. Πρόκειται περί τρέλας; όχι, αν δεν σας τρελαίνει. Αλλωστε, όταν σε μια σειρά κοινωνιών έχει επικρατήσει το δίκιο «της αλήθειας του άλλου», οι «αφηγήσεις» και τα «φαντασιακά», γιατί να μην τρέχουμε ο ένας τον άλλον στα δικαστήρια για τον Θουκυδίδη, τον Βασίλιεφ ή τον Χόμπσμπαουμ; ή και για τις ίδιες μας τις σκέψεις; Γιατί την ιστορική έρευνα να μην τη φυλακίζει ο Γκρούεφσκι ή το πρωτοδικείο Καρδίτσας; Γιατί να μην οργανώνουν τάγματα εφόδου για την προστασία μας από τις κακές μας σκέψεις διάφοροι αυτόκλητοι πρόμαχοι του οτιδήποτε; Θα ήταν ενθαρρυντικό, αν δεν ήταν χυδαίο το γεγονός ότι 139 Ελληνες ιστορικοί τοποθετήθηκαν επιτέλους, έστω και στο παρά πέντε, κατά της ποινικοποίησης της σκέψης. Το παιγνιώδες παιγνιόχαρτο αυτής της υπόθεσης, όμως, είναι ότι οι 139 καλοί καθηγητές αποφάσισαν να ορθώσουν το ανάστημά τους εναντίον της ποινικοποίησης της σκέψης, όταν η ποινικοποίηση αυτή άρχισε να αφορά και τις γενοκτονίες των Αρμενίων και των Ελλήνων. Οσον η ποινικοποίηση αφορούσε μόνον το Ολοκαύτωμα των Εβραίων οι αξιοσέβαστοι αυτοί ιστορικοί εποιούντο αιδημόνως την νήσσαν. Πρόκειται για το κατώτατο στάδιο της υποκρισίας ανθρώπων που ευτελίζουν με ευκολία το λειτούργημά τους και τον εαυτόν τους. Πρόκειται ταυτοχρόνως -προς επιδείνωση της βάσκανης μοίρας μας- για την «αφρόκρεμα» (όχι κατ’ ανάγκην κατ’ αξίαν) των ακαδημαϊκών που κυριαρχούν στα ξεπεσμένα μας ΑΕΙ, πρόκειται «διά τους αρχιερείς» που μοιράζουν παιγνίδι, κανονίζουν καριέρες και, πλην ΚΚΕ, λυμαίνονται όλα τα άλλα κόμματα. «Εκσυγχρονιστές», αριστεριστές και κάποιοι αριστεροί, όλοι βεβαίως αντιφασίστες, ανέχονταν όταν δεν ζητούσαν φασιστικούς νόμους που ποινικοποιούν τη σκέψη, την ιστορία και την επιστημονική έρευνα (όπως ο νόμος για την ποινικοποίηση του Ολοκαυτώματος), για να ανακρούσουν πρύμναν μόνον όταν, ύστερα από πιέσεις της αγροίκας δεξιάς και της ακροδεξιάς, η ποινικοποίηση περιέλαβε και τις σφαγές των Ελλήνων όπως και τη γενοκτονία των Αρμενίων απ’ τους Τούρκους στη Μικρασία και τον Πόντο. Θαυμαστοί οι εν λόγω καθηγητές, θαυμαστής ευλυγισίας! Θυμίζουν όσα έλεγε ο Βολφ Μπίρμαν για τους καθεστωτικούς προφέσορες, ου μην και κρατικούς σμπίρους στη σοσιαλιστική τότε πατρίδα του: «χέλια γλοιώδικα, τους έχω σιχαθεί...».
ΠΗΓΗ:
http://www.enikos.gr/stathis/262114,Ntaxaoy_sto_myalo.html

 Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9124


Το είδαμε εδώ http://resaltomag.blogspot.gr/2014/09/blog-post_64.html

Ιστορικοί τάσσονται κατά του άρθρου 2 του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου


Υποστηρίζουν ότι πλήττει το δικαίωμα ελευθερίας του λόγου
Κατά του άρθρου 2 του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου το οποίο προβλέπει την ποινικοποίηση των αρνητών γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και του Ολοκαυτώματος τάσσονται με κείμενό τους δεκάδες ιστορικοί από πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα και άλλους επιστημονικούς φορείς.
Οι ιστορικοί ζητούν να μην ψηφιστεί το επίμαχο άρθρο, καθώς -όπως τονίζουν- πλήττει το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, και ταυτόχρονα δεν είναι αποτελεσματικό για την καταπολέμηση του ρατσισμού, του ναζισμού και του μισαλλόδοξου λόγου.
Αναλυτικά, στο κείμενο αναφέρουν:

«Όσοι και όσες υπογράφουμε αυτό το κείμενο, ιστορικοί από πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα και άλλους επιστημονικούς φορείς, παρακολουθούμε με μεγάλο ενδιαφέρον και αγωνία την τύχη του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, το οποίο, έπειτα από πολλούς μήνες αναμονής, θα συζητηθεί στη Βουλή την επόμενη εβδομάδα. Κι αυτό επειδή θεωρούμε ότι ο ρατσισμός και η ρατσιστική βία είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα που απειλούν την κοινωνία μας και ότι μια κατάλληλη αντιρατσιστική νομοθεσία συνιστά ένα σημαντικό όπλο για την αντιμετώπισή τους.
»Δεν θέλουμε εδώ να εκφράσουμε την άποψή μας για επιμέρους διατάξεις, για τα θετικά σημεία και τις αδυναμίες του συγκεκριμένου νομοσχεδίου· άλλωστε, σε πολλά από αυτά οι απόψεις μας ενδεχομένως διαφοροποιούνται. Θέλουμε ωστόσο να εκφράσουμε την έντονη κοινή μας ανησυχία για ένα ζήτημα το οποίο κυριαρχεί στη δημόσια συζήτηση και συνδέεται με το επιστημονικό αντικείμενό μας.
»Το άρθρο 2 του νομοσχεδίου προβλέπει την τιμωρία όποιου "με πρόθεση, προφορικά ή διά του Τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιαδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται τη σοβαρότητα εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, του Ολοκαυτώματος και εγκλημάτων του ναζισμού και η συμπεριφορά αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, ή την αναπηρία, κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία ή μίσος ή ενέχει απειλητικό, υβριστικό ή προσβλητικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της".
»Μάλιστα, με ρητή δέσμευση του υπουργού Δικαιοσύνης (20.8.2014) η διάταξη θα διευρυνθεί συμπεριλαμβάνοντας και την "κακόβουλη άρνηση ή ευτελισμό" γενοκτονιών που έχουν αναγνωρίσει το ελληνικό Κοινοβούλιο, καθώς και "διεθνή ή ελληνικά δικαστήρια με αμετάκλητες αποφάσεις".
»Εκφράζουμε τη ρητή αντίθεσή μας με μια τέτοια διάταξη. Είμαστε αντίθετοι στη δίωξη όλων των "αρνητών", ακόμη και εκείνων του φριχτότερου εγκλήματος του 20ού αιώνα, του Ολοκαυτώματος.
»Η στάση μας αυτή δεν πηγάζει από οποιαδήποτε ανοχή στους "αρνητές" απεχθών εγκλημάτων, ούτε από την άρνηση τιμωρίας εγκληματικών πράξεων, αλλά από την πεποίθηση, ότι, όπως έχει αποδείξει και η διεθνής εμπειρία, τέτοιες διατάξεις οδηγούν σε επικίνδυνες ατραπούς: πλήττουν καίρια το δημοκρατικό και αναφαίρετο δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, ενώ ταυτόχρονα δεν είναι διόλου αποτελεσματικές, όσον αφορά την καταπολέμηση του ρατσισμού και του ναζισμού, του ρατσιστικού και μισαλλόδοξου λόγου.
»Συχνά μάλιστα οδηγούν στο αντίθετο αποτέλεσμα, επιτρέποντας οι εχθροί της δημοκρατίας να παρουσιάζονται στην κοινή γνώμη ως "θύματα" λογοκρισίας και αυταρχισμού. Οι προϋποθέσεις που θέτει το νομοσχέδιο καθώς ενέχουν μεγάλη απροσδιοριστία και ρευστότητα δυστυχώς δεν αποτελούν εγγύηση.
»Επιπλέον, η προβλεπόμενη διεύρυνση του άρθρου όχι μόνο δεν θεραπεύει αλλά μεγεθύνει το πρόβλημα. Θεωρούμε ότι ο χαρακτηρισμός και η προσέγγιση μαζικών εγκλημάτων ως γενοκτονιών, εθνοκαθάρσεων ή σφαγών πρέπει να είναι αντικείμενο επιστημονικού και νηφάλιου δημόσιου διαλόγου και όχι νομοθετικής ρύθμισης και ποινικής τιμωρίας, με κίνδυνο να φιμώνεται κάθε αντίθετη στην κυρίαρχη άποψη, ακόμα και αυτή η ιστορική έρευνα και διδασκαλία. Επειδή η ελευθερία του λόγου και της γραπτής έκφρασης –ακόμη και των πιο λανθασμένων απόψεων– είναι σύμφυτη με τη δημοκρατία, καλούμε την κυβέρνηση να αποσύρει το παραπάνω άρθρο».
Το κείμενο υπογράφουν οι:
Εφη Αβδελά (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Χριστίνα Αγριαντώνη (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας), Σία Αναγνωστοπούλου (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Αντώνης Αναστασόπουλος (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Ελένη Ανδριάκαινα (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Κωνσταντίνα Ανδριανοπούλου (υπ. δρ Παντείου Πανεπιστημίου), Μανόλης Αρκολάκης (ΕΑΠ), Φωτεινή Ασημακοπούλου (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Σπύρος Ι. Ασδραχάς, Στέφανος Βαμιεδάκης (υπ. δρ. Πανεπιστημίου Κρήτης), Μάνος Αυγερίδης (υπ. δρ Πανεπιστημίου Αθηνών), Ελένη Βαρίκα (Πανεπιστήμιο Paris VIII), Δήμητρα Βασιλειάδου (υπ. δρ Πανεπιστημίου Κρήτης), Λίνα Βεντούρα (Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου), Θάνος Βερέμης (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Ιόλη Βιγγοπούλου (Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, ΣΚΙ), Πολυμέρης Βόγλης (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας), Κώστας Γαβρόγλου (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Κώστας Γαγανάκης (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Θανάσης Γάλλος (ΑΣΚΙ), Αλκη Γαρμπή (Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών – ΙΤΕ, Ρέθυμνο), Γιάννης Γιαννιτσιώτης (Πανεπιστήμιο Αιγαίου), Ελένη Γκαρά (Πανεπιστήμιο Αιγαίου), Σάκης Γκέκας (Πανεπιστήμιο York, Τορόντο), Γλαύκη Γκότση (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας), Κατερίνα Δαλακούρα (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Κατερίνα Δέδε (Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών), Μαρίνα Δημητριάδου (υποψήφια δρ Πανεπιστημίου Κρήτης), Δημήτρης Δημητρόπουλος (Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών), Αντα Διάλλα (Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών), Χάρης Εξερτζόγλου (Πανεπιστήμιο Αιγαίου), Ελευθερία Ζέη (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Παναγιώτης Ζεστανάκης (υπ. δρ Πανεπιστημίου Κρήτης), Βάσω Θεοδώρου (Πανεπιστήμιο Θράκης), Νίκος Θεοτοκάς (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Πολίνα Ιορδανίδου (ΑΣΚΙ), Παναγιώτης Ιωάννου (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Ελένη Καλαφάτη (ΕΜΠ), Σπύρος Καράβας (Πανεπιστήμιο Αιγαίου), Αννυ Καρακατσούλη (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Βαγγέλης Καραμανωλάκης (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Βίκυ Καραφουλίδου (δρ Πανεπιστημίου Αιγαίου), Βασίλης Καρδάσης (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Κωστής Καρπόζηλος (Princeton University), Αγλαΐα Κάσδαγλη (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Σοφία Κατόπη, ιστορικός τέχνης (υπ. δρ Πανεπιστημίου Κρήτης), Κώστας Κατσάπης (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Βαγγέλης Κεχριώτης (Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου, Τουρκία), Αντωνία Κιουσοπούλου (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Γιάννης Κοκκινάκης (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Ηλίας Κολοβός (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Ελσα Κοντογεώργη (ΚΕΙΝΕ, Ακαδημία Αθηνών), Χαρά Κούκη (υπ. δρ. Πανεπιστήμιο Λονδίνου), Χριστίνα Κουλούρη (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Δημήτρης Κουσουρής (Πανεπιστήμιο Κωνσταντίας, Γερμανία), Μαρία Κοτζάμπαση, Ελένη Κυραμαργιού (υπ. δρ Πανεπιστήμιο Αιγαίου), Αγγελική Κωνσταντακοπούλου (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων), Κατερίνα Κωνσταντινίδου (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Κώστας Κωστής (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Τάσος Κωστόπουλος (υπ. δρ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων), Σοφία Λαΐου (Ιόνιο Πανεπιστήμιο), Δήμητρα Λαμπροπούλου (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Ιωάννης Λημνιός-Σέκερης, Aντώνης Λιάκος (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Λίνα Λούβη (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Χρήστος Λούκος (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Ανδρέας Λυμπεράτος (Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών-ΙΤΕ, Ρέθυμνο), Αννυ Μάλαμα (Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου), Βασίλης Μανουσάκης (υπ. δρ. ΑΠΘ), Ικαρος Μαντούβαλος (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο), Σπύρος Μαρκέτος (ΑΠΘ), Πελαγία Μαρκέτου, Παρασκευάς Ματάλας (δρ Πανεπιστημίου Κρήτης), Αννα Ματθαίου (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας), Σοφία Ματθαίου (Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών), Ευγένιος Ματθιόπουλος (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Νίκος Μελίστας, Ζαχαρίας Μουτούκιας (Παν. Paris VII, Παρίσι), Ιλεάνα Μορώνη (δρ. Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociale, Παρίσι), Λάμπρος Μπαλτσιώτης (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Δημήτρης Μπαχάρας (ΜΙΕΤ-ΕΛΙΑ), Ρίκα Μπενβενίστε (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας), Στρατής Μπουρνάζος, Ειρήνη Νάκου (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας), Αγγελος Παληκίδης (Πανεπιστήμιο Θράκης), Μαρία Πάλλα (δρ Πανεπιστημίου Paris VII), Κώστας Παλούκης (υπ. δρ. Πανεπιστημίου Κρήτης), Στέφανος Παπαγεωργίου (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Δέσποινα Παπαδοπούλου (δρ Ιστορίας), Γιάννης Παπαδόπουλος (Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου), Νικόλας Παπαζαρκάδας (Πανεπιστήμιο Berkeley), Ιωάννα Παπαθανασίου (ΕΚΚΕ – ΑΣΚΙ), Μαρία Παπαθανασίου (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Κατερίνα Παπακωνσταντίνου (δρ Πανεπιστημίου Αθηνών), Πάρις Παπαμίχος-Χρονάκης (Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, Σικάγο), Λήδα Παπαστεφανάκη (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων), Αλεξάνδρα Πατρικίου (ΚΕΝΙ-Πάντειο Πανεπιστήμιο), Ελένη Πασχαλούδη (δρ Πανεπιστημίου Μακεδονίας), Στάθης Παυλόπουλος (ΑΣΚΙ), Στέφανος Πεσμαζόγλου (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Σωκράτης Πετμεζάς (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Πέτρος Πιζάνιας (Ιόνιο Πανεπιστήμιο), Πόπη Πολέμη (Βιβλιολογικό Εργαστήρι Φίλιππος Ηλιού- Μουσείο Μπενάκη), Αλέξης Πολίτης (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Ράνια Πολυκανδριώτη (Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών), Νίκος Ποταμιάνος (δρ Πανεπιστημίου Κρήτης), Μαρία Πρέκα (υπ. δρ Πανεπιστημίου Κρήτης), Βάλλια Ράπτη (υπ. δρ Πανεπιστήμιο Αθηνών), Κώστας Ράπτης (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Σωτήρης Ριζάς (ΚΕΙΝΕ, Ακαδημία Αθηνών), Τάσος Σακελλαρόπουλος (Μουσείο Μπενάκη), Νίκος Σιγάλας (CNRS, IFEA Κωνσταντινούπολη), Κική Σακκά (σχολική σύμβουλος φιλολόγων, δρ Πανεπιστημίου Πελοποννήσου), Αιμιλία Σαλβάνου (δρ Πανεπιστήμιο Αιγαίου), Μαρίνος Σαρηγιάννης (Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών – ΙΤΕ, Ρέθυμνο), Βάσω Σειρηνίδου (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Ηλίας Σκουλίδας (ΤΕΙ Ηπείρου), Μαρία Σπηλιωτοπούλου (ΚΕΙΝΕ, Ακαδημία Αθηνών), Παναγιώτης Στάθης (υποψήφιος δρ Πανεπιστημίου Κρήτης), Δημήτρης Σταματόπουλος (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας), Γιάννης Στεφανίδης (Νομική ΑΠΘ), Αθηνά Συριάτου (Πανεπιστήμιο Θράκης), Αλεξάνδρα Σφοίνη (Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών), Γιώργος Τζεδόπουλος (δρ Πανεπιστημίου Αθηνών), Δημήτρης Τζιόβας (Πανεπιστήμιο Birmingham), Γιάννα Τζουρμανά (δρ Παντείου Πανεπιστημίου), Γιώτα Τουργέλη (υπ. δρ Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου), Λάμπρος Φλιτούρης (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων), Ελένη Φουρναράκη (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Χρύσα Τζαγκαρουλάκη (ΚΕΝΙ – Πάντειο Πανεπιστήμιο), Νίκος Χατζηνικολάου (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Mαρία-Χριστίνα Χατζηιωάννου (Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών), Κωνσταντίνος Κ. Χατζόπουλος (Πανεπιστήμιο Θράκης), Αγγελική Χριστοδούλου (ΑΣΚΙ), Αγγέλικα Ψαρρά, Μιχάλης Λυμπεράτος (Πάντειο Πανεπιστήμιο)

πηγή Το Βήμα

Twitter Facebook Favorites More