Στις 17 Ιουνίου 2011 ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου γίνεται «πρώην» Υπουργός Οικονοµικών (ακόµη δεν µπορούµε να καταλάβουµε γιατί αντικαταστάθηκε ένας τόσο πετυχηµένος Υπ. Οικονοµικών που «έσωσε» την Ελλάδα µε το µνηµόνιο) και στον ανασχηµατισµό τού ανακοινώνεται…
ότι αναλαµβάνει το Υπουργείο Περιβάλλοντος,Ενέργειας και Κλιµατικής
Αλλαγής. Πολλοί τότε θεώρησαν (και εγώ µαζί τους) ότι πρόκειται για
υποβάθµιση του Γ. Παπακωνσταντίνου. Αµ, δεν ήξερα τι θα ακολουθούσε…
Στις 26 Ιουλίου του 2011 ο Γ. Παπακωνσταντίνου υπογράφει τη Μελέτη
Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (που δεν υπέγραφε µε τίποτα η προκάτοχός του
Μπιρµπίλη) που κατέθεσε η «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε.» και αφορά στη
µεταλλευτική περιοχή των 317.000 στρεµµάτων της Β. Χαλκιδικής, η οποία
περιήλθε στην κατοχή της µε την σύµβαση που έγινε µε το ελληνικό δηµόσιο
τον ?εκέµβριο του 2003 και κυρώθηκε από την Βουλή τον Ιανουάριο του
2004.
Με το νόµο 3220/2004 ΦΕΚ 15Α / 28.1.2004, τα µεταλλεία χρυσού της
Χαλκιδικής περνούν στην ιδιοκτησία της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ (European
Goldfields και Ελλάκτωρ). Η νεοσύστατη τότε εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ
δίνει 11.000.000 ευρώ. Στο ελληνικό δηµόσιο; Οχι. Το τίµηµα των
11.000.000 ευρώ δόθηκε στην TVX από το ελληνικό δηµόσιο για την αγορά
των δικαιωµάτων, αφού η TVX ήταν η προκάτοχος των δικαιωµάτων εξόρυξης
της περιοχής. Κατά συνέπεια το όφελος από την αγοραπωλησία για το
ελληνικό δηµόσιο ήταν µηδενικό!
Μπορεί βέβαια κάποιος να σκεφτεί… «δεν µπορεί, το δηµόσιο θα κατοχύρωσε δικαιώµατα επί του µεταλλεύµατος όταν γίνει η εξόρυξη…»
Λάθος. Στη σύµβαση ορίζεται ρητά ότι το ελληνικό δηµόσιο δεν κατοχύρωσε δικαιώµατα επί του εξορυσσοµένου µεταλλεύµατος.
Μπορεί βέβαια κάποιος να σκεφτεί… «δεν µπορεί, το δηµόσιο θα κατοχύρωσε δικαιώµατα επί του µεταλλεύµατος όταν γίνει η εξόρυξη…»
Λάθος. Στη σύµβαση ορίζεται ρητά ότι το ελληνικό δηµόσιο δεν κατοχύρωσε δικαιώµατα επί του εξορυσσοµένου µεταλλεύµατος.
Ολα δικά τους. ΟΛΑ. Και το επιχείρηµά τους είναι ότι θα κερδίσουν από τη φορολόγηση των κερδών. Χωρίς σχόλια…
Αξίζει να σηµειωθεί ότι τον Οκτώβρη του 2011,όπως ανακοίνωσε η διοίκηση της Ελλάκτωρ (µέτοχος της “Ελληνικός Χρυσός”), η εταιρεία Aktor Construction International (100% θυγατρική της Ακτωρ ΑΤΕ) προέβη σε συµφωνία πώλησης 13 εκ. µετοχών της εταιρείας European Goldfields στην Qatar Holding, δηλαδή ποσοστού 7,07% του µετοχικού της κεφαλαίου, συνολικής αξίας 130 εκ. δολαρίων Καναδά. Το ποσοστό συµµετοχής της Aktor Construction International LTD στη European Goldfields, µετά τη συναλλαγή, διαµορφώνεται σε 12,2% του µετοχικού κεφαλαίου, ενώ η Qatar Holding διατηρεί δικαίωµα προαίρεσης για απόκτηση επιπλέον 9.373.390 µετοχών µε 13 δολάρια Καναδά ανά µετοχή.
Αξίζει να σηµειωθεί ότι τον Οκτώβρη του 2011,όπως ανακοίνωσε η διοίκηση της Ελλάκτωρ (µέτοχος της “Ελληνικός Χρυσός”), η εταιρεία Aktor Construction International (100% θυγατρική της Ακτωρ ΑΤΕ) προέβη σε συµφωνία πώλησης 13 εκ. µετοχών της εταιρείας European Goldfields στην Qatar Holding, δηλαδή ποσοστού 7,07% του µετοχικού της κεφαλαίου, συνολικής αξίας 130 εκ. δολαρίων Καναδά. Το ποσοστό συµµετοχής της Aktor Construction International LTD στη European Goldfields, µετά τη συναλλαγή, διαµορφώνεται σε 12,2% του µετοχικού κεφαλαίου, ενώ η Qatar Holding διατηρεί δικαίωµα προαίρεσης για απόκτηση επιπλέον 9.373.390 µετοχών µε 13 δολάρια Καναδά ανά µετοχή.
Εύκολα συµπεραίνει κανείς τι συνέβη µε µια µόνο υπογραφή του ΥΠΕΚΑ κ.
Παπακωνσταντίνου που εγκρίνει την Μ.Π.Ε. του έργου και ουσιαστικά
«ανάβει» πράσινο φως στην επένδυση, αγνοώντας τις αντιδράσεις των
κατοίκων της περιοχής και φορέων.
Οταν µόνο το 7,07% των εξορυκτικών δικαιωµάτων, πωλείται προς 130.000.000 δολάρια Καναδά, δηλαδή 101.562.500 € µε σηµερινές τιµές ισοτιµίας ?ολαρίου Καναδά προς Ευρώ, το σύνολο της τρέχουσας αξίας δικαιωµάτων της επένδυσης που προκύπτει είναι της τάξης του 1.436.527.580 € !!! ?ηλαδή, το ελληνικό δηµόσιο εκχώρησε στο διεθνές λόµπι δικαιώµατα, που σήµερα αποτιµώνται χρηµατιστηριακά 1.436.527.580 €, χωρίς να εισπράξει δεκάρα τσακιστή! Και επιπλέον δεν κατοχύρωσε ποσοστιαία δικαιώµατα,επί του εξορυσσοµένου µεταλλεύµατος!
Οταν µόνο το 7,07% των εξορυκτικών δικαιωµάτων, πωλείται προς 130.000.000 δολάρια Καναδά, δηλαδή 101.562.500 € µε σηµερινές τιµές ισοτιµίας ?ολαρίου Καναδά προς Ευρώ, το σύνολο της τρέχουσας αξίας δικαιωµάτων της επένδυσης που προκύπτει είναι της τάξης του 1.436.527.580 € !!! ?ηλαδή, το ελληνικό δηµόσιο εκχώρησε στο διεθνές λόµπι δικαιώµατα, που σήµερα αποτιµώνται χρηµατιστηριακά 1.436.527.580 €, χωρίς να εισπράξει δεκάρα τσακιστή! Και επιπλέον δεν κατοχύρωσε ποσοστιαία δικαιώµατα,επί του εξορυσσοµένου µεταλλεύµατος!
Τι παίρνεις µε 11 εκατ. ευρώ;
Στις 28 Ιανουαρίου 2004 δηµοσιεύεται στο ΦΕΚ ο νόµος 3220/2004, µε τον
οποίο κυρώνεται η σύµβαση µεταβίβασης των ορυχείων Χαλκιδικής από το
ελληνικό δηµόσιο στην εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός». Μεταξύ άλλων στην
εταιρεία (όπου µέτοχος είναι ο Γιώργος Μπόµπολας) το ελληνικό δηµόσιο
µεταβίβασε:
2.500 στρέµµατα γης
40.000 τ.µ. βιοµηχανικών
κτιρίων και γραφείων
Μεταλλεία έκτασης 317.000
στρεµµάτων (σύµφωνα µε
ειδικούς, υπάρχουν βεβαιωµένα
µεταλλεύµατα αξίας 22 δισ.
ευρώ)
11.000 τ.µ. αστικά οικόπεδα
310 κατοικίες στο Στρατώνι
2 πλήρη συγκροτήµατα
λιοτρίβισης και εµπλουτισµού
Μηχανολογικό εξοπλισµό
Ειδικό εξοπλισµό εξορύξεων
Stock 270.000 τόνων συµπυκνώµατος αρσενοπυρίτη (περίπου 250.000 ουγκιές χρυσού)
Για όλα αυτά… και για άλλα ακόµη, όπως διαβάζουµε στο πιστοποιητικό ελέγχου του ορκωτού ελεγκτή λογιστή λίγους µήνες µετά, “το σύνολο (συµπεριλαµβανοµένου του πωληθέντος αποθέµατος) µεταβιβάστηκε στην εταιρεία αντί ποσού ευρώ 11.000.000”.
Αυτές είναι µπίζνες κύριοι…
Αυτές είναι µπίζνες.
2.500 στρέµµατα γης
40.000 τ.µ. βιοµηχανικών
κτιρίων και γραφείων
Μεταλλεία έκτασης 317.000
στρεµµάτων (σύµφωνα µε
ειδικούς, υπάρχουν βεβαιωµένα
µεταλλεύµατα αξίας 22 δισ.
ευρώ)
11.000 τ.µ. αστικά οικόπεδα
310 κατοικίες στο Στρατώνι
2 πλήρη συγκροτήµατα
λιοτρίβισης και εµπλουτισµού
Μηχανολογικό εξοπλισµό
Ειδικό εξοπλισµό εξορύξεων
Stock 270.000 τόνων συµπυκνώµατος αρσενοπυρίτη (περίπου 250.000 ουγκιές χρυσού)
Για όλα αυτά… και για άλλα ακόµη, όπως διαβάζουµε στο πιστοποιητικό ελέγχου του ορκωτού ελεγκτή λογιστή λίγους µήνες µετά, “το σύνολο (συµπεριλαµβανοµένου του πωληθέντος αποθέµατος) µεταβιβάστηκε στην εταιρεία αντί ποσού ευρώ 11.000.000”.
Αυτές είναι µπίζνες κύριοι…
Αυτές είναι µπίζνες.
Αν είσαι η Goldman Sachs ή ο Μπόµπολας παίρνεις ένα βουνό… που αξίζει 22 δισ. ευρώ
Οπως προβλέπεται από τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου, η
επένδυση έχει στόχο την παραγωγή µολύβδου, ψευδαργύρου, πυριτών και
χαλκού/χρυσού. Η προσδοκώµενη ποσότητα απόληψης χρυσού, συνολικά από όλα
τα µεταλλεία της περιοχής δραστηριότητας, είναι της τάξης των 0,45
γραµµαρίων ανά τόνο εξορυσσοµένου εδαφικού υλικού από υπόγεια εξόρυξη
και 0,18 γραµµαρίων ανά τόνο για την επιφανειακή εξόρυξη.
Σύµφωνα µε τις εκτιµήσεις της γ.γ. του ΥΠΕΚΑ κ. Μ. Καραβασίλη η αξία των προϊόντων που θα παραχθούν κατά την 20ετή λειτουργία του έργου σε χρυσό και εµπλουτισµένα µεταλλεύµατα, ανέρχεται σε 13.000.000.000 € σε τιµές Απριλίου 2011, η δε συνολική δαπάνη λειτουργίας του έργου µαζί µε το κόστος της όλης επένδυσης υπολογίζεται περί τα 2.800.000.000€, συνεπώς τα κέρδη αναµένεται να φτάσουν τα 7.200.000.000 €, επ΄ αυτών δεν προβλέπεται κανένα απολύτως έσοδο για το Ελληνικό δηµόσιο! Παρά µόνο η φορολόγηση των λογιστικά υπολογιζόµενων «καθαρών κερδών»! Περίπου την ίδια εκτίµηση, όσον αφορά το προσδοκώµενο κέρδος, εξέφρασε και καθηγητής του Ε.Μ.Π. κ. Ι. Πασπαλιάρης, σε σχετικήηµερίδα. Οι παραπάνω υπολογισµοί έγιναν για την τιµή του χρυσού των 425 US $/ουγγιά, αν λάβει κανείς υπόψη του τις τρέχουσες τιµές του
χρυσού των 1.589 US $/ουγγιά,αλλά και την επικρατούσα τάση διατήρησης σε υψηλά επίπεδα της τιµής, τότε τα αναµενόµενα κέρδη προκύπτουν τουλάχιστον τριπλάσια των παραπάνω υπολογισθέντων, 1589/425×7.200.000.000 = 26.919.529.000 $ ή 21.196.479.527 €.
Σύµφωνα µε τις εκτιµήσεις της γ.γ. του ΥΠΕΚΑ κ. Μ. Καραβασίλη η αξία των προϊόντων που θα παραχθούν κατά την 20ετή λειτουργία του έργου σε χρυσό και εµπλουτισµένα µεταλλεύµατα, ανέρχεται σε 13.000.000.000 € σε τιµές Απριλίου 2011, η δε συνολική δαπάνη λειτουργίας του έργου µαζί µε το κόστος της όλης επένδυσης υπολογίζεται περί τα 2.800.000.000€, συνεπώς τα κέρδη αναµένεται να φτάσουν τα 7.200.000.000 €, επ΄ αυτών δεν προβλέπεται κανένα απολύτως έσοδο για το Ελληνικό δηµόσιο! Παρά µόνο η φορολόγηση των λογιστικά υπολογιζόµενων «καθαρών κερδών»! Περίπου την ίδια εκτίµηση, όσον αφορά το προσδοκώµενο κέρδος, εξέφρασε και καθηγητής του Ε.Μ.Π. κ. Ι. Πασπαλιάρης, σε σχετικήηµερίδα. Οι παραπάνω υπολογισµοί έγιναν για την τιµή του χρυσού των 425 US $/ουγγιά, αν λάβει κανείς υπόψη του τις τρέχουσες τιµές του
χρυσού των 1.589 US $/ουγγιά,αλλά και την επικρατούσα τάση διατήρησης σε υψηλά επίπεδα της τιµής, τότε τα αναµενόµενα κέρδη προκύπτουν τουλάχιστον τριπλάσια των παραπάνω υπολογισθέντων, 1589/425×7.200.000.000 = 26.919.529.000 $ ή 21.196.479.527 €.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ… ΕΞΟΡΥΞΗ
Ενας από τους επιστηµονικούς φορείς που αντιδρούν σθεναρά στην εξόρυξη
του χρυσού στη Χαλκιδική είναι το ΤΕΕ/ΤΚΜ, που αποτελεί –βάσει του
καταστατικού του- θεσµοθετηµένο τεχνικό σύµβουλο της πολιτείας. Στο
πόρισµα του ΤΕΕ/ΤΚΜ λοιπόν αναφέρεται ότι «το έργο δεν αποτελεί µία
µεµονωµένη τεχνική παρέµβαση, αλλά ένα ευρύτατο εγχείρηµα για τη φέρουσα
ικανότητα της περιοχής, του οποίου η συνολική επίδραση στο φυσικό και
ανθρωπογενές περιβάλλον δεν µπορεί να αντιµετωπίζεται ως άθροισµα των
επιµέρους εκτιµώµενων δυσµενών συνεπειών κάθε επέµβασης». Με απλά λόγια
πρόκειται για τη Χαλκιδική, έναν πλούσιο σε φυσικό κάλος νοµό µε
υπέροχες παραλίες και τόπους αναψυχής, ίσως το σηµαντικότερο προορισµό
τουριστών της Β. Ελλάδας, µε µεγάλης κλίµακας τουριστικές εγκαταστάσεις
και επίσης αποτελεί το µοναδικό τόπο προσέλκυσης θρησκευτικού τουρισµού
για το Αγιο Ορος.
Κατά συνέπεια έπρεπε να σταθµιστεί το προσδοκώµενο όφελος από την εν λόγω εξορυκτική δραστηριότητα σε σχέση µε τις υπάρχουσες δραστηριότητες και υποδοµές. Με άλλα λόγια θα έπρεπε να υπολογίσουµε: «Τι κερδίζει ο ιδιώτης… και τι καταστρέφει το δηµόσιο για να κερδίσει ο ιδιώτης». Αυτός ο υπολογισµός δεν έγινε ποτέ. Ισως γιατί αν κάποιος τολµήσει να ψάξει αυτά τα νούµερα φτάνει σε αδιέξοδο. Σύµφωνα µε τους ειδικούς, προκειµένου να εξαντληθούν τα αποθέµατα του συνόλου των πολύτιµων µετάλλων της περιοχής, προβλέπεται να εξορυχτούν -στη διάρκεια λειτουργίας των 20 χρόνων- συνολικά εκατοντάδες εκατοµµυρίων τόνων εδαφικού υλικού, είτε από υπόγεια ή επιφανειακή εξόρυξη. Το προβλεπόµενο δε -από την µελέτη- κόστος αποκατάστασης του περιβάλλοντος φτάνει τα 37.560.000 €.
Επίσης, ο πανεπιστηµιακός καθηγητής ηλεκτρολογίας και µηχανικής Ξενοφών Ζήσης εξέφρασε την άποψη ότι για την αποκατάσταση του εδάφους της χερσονήσου, έπειτα από µια τόσο βαριά για το οικοσύστηµα διαδικασία, χρειάζονται περίπου 100.000 χρόνια!
Αρα, καλύτερα να µην κάνει κανείς τον υπολογισµό… Και δεν είναι µόνο αυτό. Οπως αναφέρει Στο ΧΩΝΙ ο Γιώργος Ουρσουζίδης, Αντιπρόεδρος του ΤΕΕ/ΤΚΜ Ηµαθίας, δεν έχει γίνει ούτε καν οικονοµικός σοβαρός υπολογισµός συνεπειών. «Αν δεχθούµε τον ισχυρισµό της εταιρείας για δηµιουργία τουλάχιστον 1.500 θέσεων εργασίας (προοπτικά σε ορίζοντα δεκαετίας σύµφωνα µε τους ισχυρισµούς της Ελληνικός Χρυσός) και αν συνυπολογισθούν οι απώλειες θέσεων εργασίας στον αγροτοτουριστικό
τοµέα εξαιτίας της έλλειψης νερών και καθαρού
περιβάλλοντος, τότε οι όποιες θέσεις εργασίας θα προκύψουν από τη δραστηριότητα θα είναι ακριβο- πληρωµένες από τους φόρους του ελληνικού λαού και µόνο από αυτούς, αφού προφανώς το ισοζύγιο ?ηµόσιου Οφέλους – Βλαπτικών Συνεπειών, θα είναι µάλλον αρνητικό.
Εχει απόλυτο δίκιο λοιπόν ο λαός που λέει ότι, «σε περίοδο κρίσης δεν πουλάς καλά, άρα δεν που- λάς καθόλου». Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, µήπως το «µνηµόνιο» ήταν εντελώς απαραίτητο για παρόµοιες «επενδύσεις» στη χώρα µας!
Κατά συνέπεια έπρεπε να σταθµιστεί το προσδοκώµενο όφελος από την εν λόγω εξορυκτική δραστηριότητα σε σχέση µε τις υπάρχουσες δραστηριότητες και υποδοµές. Με άλλα λόγια θα έπρεπε να υπολογίσουµε: «Τι κερδίζει ο ιδιώτης… και τι καταστρέφει το δηµόσιο για να κερδίσει ο ιδιώτης». Αυτός ο υπολογισµός δεν έγινε ποτέ. Ισως γιατί αν κάποιος τολµήσει να ψάξει αυτά τα νούµερα φτάνει σε αδιέξοδο. Σύµφωνα µε τους ειδικούς, προκειµένου να εξαντληθούν τα αποθέµατα του συνόλου των πολύτιµων µετάλλων της περιοχής, προβλέπεται να εξορυχτούν -στη διάρκεια λειτουργίας των 20 χρόνων- συνολικά εκατοντάδες εκατοµµυρίων τόνων εδαφικού υλικού, είτε από υπόγεια ή επιφανειακή εξόρυξη. Το προβλεπόµενο δε -από την µελέτη- κόστος αποκατάστασης του περιβάλλοντος φτάνει τα 37.560.000 €.
Επίσης, ο πανεπιστηµιακός καθηγητής ηλεκτρολογίας και µηχανικής Ξενοφών Ζήσης εξέφρασε την άποψη ότι για την αποκατάσταση του εδάφους της χερσονήσου, έπειτα από µια τόσο βαριά για το οικοσύστηµα διαδικασία, χρειάζονται περίπου 100.000 χρόνια!
Αρα, καλύτερα να µην κάνει κανείς τον υπολογισµό… Και δεν είναι µόνο αυτό. Οπως αναφέρει Στο ΧΩΝΙ ο Γιώργος Ουρσουζίδης, Αντιπρόεδρος του ΤΕΕ/ΤΚΜ Ηµαθίας, δεν έχει γίνει ούτε καν οικονοµικός σοβαρός υπολογισµός συνεπειών. «Αν δεχθούµε τον ισχυρισµό της εταιρείας για δηµιουργία τουλάχιστον 1.500 θέσεων εργασίας (προοπτικά σε ορίζοντα δεκαετίας σύµφωνα µε τους ισχυρισµούς της Ελληνικός Χρυσός) και αν συνυπολογισθούν οι απώλειες θέσεων εργασίας στον αγροτοτουριστικό
τοµέα εξαιτίας της έλλειψης νερών και καθαρού
περιβάλλοντος, τότε οι όποιες θέσεις εργασίας θα προκύψουν από τη δραστηριότητα θα είναι ακριβο- πληρωµένες από τους φόρους του ελληνικού λαού και µόνο από αυτούς, αφού προφανώς το ισοζύγιο ?ηµόσιου Οφέλους – Βλαπτικών Συνεπειών, θα είναι µάλλον αρνητικό.
Εχει απόλυτο δίκιο λοιπόν ο λαός που λέει ότι, «σε περίοδο κρίσης δεν πουλάς καλά, άρα δεν που- λάς καθόλου». Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, µήπως το «µνηµόνιο» ήταν εντελώς απαραίτητο για παρόµοιες «επενδύσεις» στη χώρα µας!
ΚΡΑΝΙΟΥ ΤΟΠΟΣ
Επικοινωνήσαµε µε το Γιώργο Ουρσουζίδη, Αντιπρόεδρο και υπεύθυνο σε
ζητήµατα που αφορούν στο περιβάλλον της Ν.Ε. του ΤΕΕ/ΤΚΜ Ηµαθίας. Το
πρώτο πράγµα που τον ρωτήσαµε ήταν αν είναι εύλογη η αντίδραση των
κατοίκων της περιοχής.
Είναι εύλογη η αντίδραση των κατοίκων και τοπικών φορέων στην εξόρυξη χρυσού, λόγω της µεγάλης βλάβης που θα υποστεί το περιβάλλον και της µόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα;
Οι αντιδράσεις δεν αφορούν µόνο στην προτεινόµενη µέθοδο εξόρυξης, αλλά και στο καθεστώς χρήσεων γης. Αναµφίβολα η εξορυκτική δραστηριότητα αποτελεί πληγή για το περιβάλλον. Αυτό είναι κατανοητό σε κάθε πολίτη που διαθέτει στοιχειώδη γνώση και κοινή αντίληψη. Οταν όµως πρόκειται για εξόρυξη χρυσού, τα πράγµατα γίνονται τραγικά.
Απαιτούνται τεράστιες εκσκαφές,που κυριολεκτικά αλλάζουν τα χαρακτηριστικά µιας ολόκληρης περιοχής, µετατρέποντας την σε «κρανίου τόπο», εξαφανίζουν κάθε είδος χλωρίδας και πανίδας, επηρεάζουν τον υδροφόρο ορίζοντα. ?υστυχώς όλες οι µέθοδοι έχουν τεράστιο κόστος στο περιβάλλον και δεν επιλέγονται ανάλογα µε τις ζηµιές που προκαλούν, αλλά ανάλογα µε το κόστος!
Οι περίφηµες Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά η τεκµηρίωση της επιθυµίας του «επενδυτή», και η επικύρωσή τους ανάγεται σε ζήτηµα οικονοµικής δύναµης και πολιτικής επιρροής! Η παγκόσµια πραγµατικότητα σε σχέση µε τις περιβαλλοντικές συνέπειες από την εξόρυξη χρυσού, είναι απογοητευτική.
Θα επηρεαστούν οι χρήσεις γης και κατά συνέπεια οι αξίες των οικοπέδων και ακινήτων στην ευρύτερη περιοχή;
Το έργο ανήκει στην κατηγορία υψηλής όχλησης (ΚΥΑ 13727/724/2003), τα έργα της κατηγορίας αυτής υπάγονται στη νοµοθεσία SEVEZO, δηλαδή έχει εφαρµογή η σχετική νοµοθεσία για «Ατυχήµατα µε- γάλης κλίµακας» και ρωτώ λοιπόν, είναι λογικό να υπάρξει επενδυτικό κλίµα περαιτέρω τουριστικής ανάπτυξης της Χαλκιδικής;
Εφόσον τεθούν ζητήµατα αποζηµιώσεων λόγω της όχλησης από τη συγκεκριµένη δραστηριότητα,ποιος θα αποζηµιώσει τους θιγόµενους, ο κ. Παπακωνσταντίνου ή ο κ. Πάχτας; Χώρια οι αναπόφευκτες συνέπειες από την υπεράντληση των διαθέσιµων υδατικών αποθεµάτων, καθώς και η πιθανότητα µόλυνσής τους, ο όρος Οξινη Απορροή Μεταλλείων αποτελεί µια παγκόσµια πραγµατικότητα στη µεταλλευτική δραστηριότητα.
Η συνολική µέση άντληση σύµφωνα µε τη µελέτη, σε υπόγεια νερά, ανέρχεται σε 8.000.000 m3 ανά έτος!
Για την ανάγκη εκτέλεσης των µεταλλευτικών εργασιών σε ξηρό περιβάλλον, η µελέτη προβλέπει την αποστράγγιση του υπεδάφους υποβαθµίζοντας την στάθµη του υπόγειου υδροφορέα στα – 660 m κάτω από την στάθµη της θάλασσας! Επίσης η πιθανότητα σεισµικής διέγερσης από ανθρωπογενείς δραστηριότητες σε σεισµογόνους περιοχές, όπως η Ανατολική Χαλκιδική είναι υπαρκτή, σύµφωνα µε τον καθηγητή γεωφυσικής του Α.Π.Θ. κ. Β.Κ. Παπαζάχο.
Απο την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟ ΧΩΝΙ
Είναι εύλογη η αντίδραση των κατοίκων και τοπικών φορέων στην εξόρυξη χρυσού, λόγω της µεγάλης βλάβης που θα υποστεί το περιβάλλον και της µόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα;
Οι αντιδράσεις δεν αφορούν µόνο στην προτεινόµενη µέθοδο εξόρυξης, αλλά και στο καθεστώς χρήσεων γης. Αναµφίβολα η εξορυκτική δραστηριότητα αποτελεί πληγή για το περιβάλλον. Αυτό είναι κατανοητό σε κάθε πολίτη που διαθέτει στοιχειώδη γνώση και κοινή αντίληψη. Οταν όµως πρόκειται για εξόρυξη χρυσού, τα πράγµατα γίνονται τραγικά.
Απαιτούνται τεράστιες εκσκαφές,που κυριολεκτικά αλλάζουν τα χαρακτηριστικά µιας ολόκληρης περιοχής, µετατρέποντας την σε «κρανίου τόπο», εξαφανίζουν κάθε είδος χλωρίδας και πανίδας, επηρεάζουν τον υδροφόρο ορίζοντα. ?υστυχώς όλες οι µέθοδοι έχουν τεράστιο κόστος στο περιβάλλον και δεν επιλέγονται ανάλογα µε τις ζηµιές που προκαλούν, αλλά ανάλογα µε το κόστος!
Οι περίφηµες Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά η τεκµηρίωση της επιθυµίας του «επενδυτή», και η επικύρωσή τους ανάγεται σε ζήτηµα οικονοµικής δύναµης και πολιτικής επιρροής! Η παγκόσµια πραγµατικότητα σε σχέση µε τις περιβαλλοντικές συνέπειες από την εξόρυξη χρυσού, είναι απογοητευτική.
Θα επηρεαστούν οι χρήσεις γης και κατά συνέπεια οι αξίες των οικοπέδων και ακινήτων στην ευρύτερη περιοχή;
Το έργο ανήκει στην κατηγορία υψηλής όχλησης (ΚΥΑ 13727/724/2003), τα έργα της κατηγορίας αυτής υπάγονται στη νοµοθεσία SEVEZO, δηλαδή έχει εφαρµογή η σχετική νοµοθεσία για «Ατυχήµατα µε- γάλης κλίµακας» και ρωτώ λοιπόν, είναι λογικό να υπάρξει επενδυτικό κλίµα περαιτέρω τουριστικής ανάπτυξης της Χαλκιδικής;
Εφόσον τεθούν ζητήµατα αποζηµιώσεων λόγω της όχλησης από τη συγκεκριµένη δραστηριότητα,ποιος θα αποζηµιώσει τους θιγόµενους, ο κ. Παπακωνσταντίνου ή ο κ. Πάχτας; Χώρια οι αναπόφευκτες συνέπειες από την υπεράντληση των διαθέσιµων υδατικών αποθεµάτων, καθώς και η πιθανότητα µόλυνσής τους, ο όρος Οξινη Απορροή Μεταλλείων αποτελεί µια παγκόσµια πραγµατικότητα στη µεταλλευτική δραστηριότητα.
Η συνολική µέση άντληση σύµφωνα µε τη µελέτη, σε υπόγεια νερά, ανέρχεται σε 8.000.000 m3 ανά έτος!
Για την ανάγκη εκτέλεσης των µεταλλευτικών εργασιών σε ξηρό περιβάλλον, η µελέτη προβλέπει την αποστράγγιση του υπεδάφους υποβαθµίζοντας την στάθµη του υπόγειου υδροφορέα στα – 660 m κάτω από την στάθµη της θάλασσας! Επίσης η πιθανότητα σεισµικής διέγερσης από ανθρωπογενείς δραστηριότητες σε σεισµογόνους περιοχές, όπως η Ανατολική Χαλκιδική είναι υπαρκτή, σύµφωνα µε τον καθηγητή γεωφυσικής του Α.Π.Θ. κ. Β.Κ. Παπαζάχο.
Απο την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟ ΧΩΝΙ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου