Αυτή είναι η Δημοκρατία τελικά; εε τότε καλά να πάθουμε.

Για άλλη μια φορά η Δημοκρατία... έκανε το θαύμα της. Βολευτές και υπουργοί λογιών λογιών, λεσχών, φατριών και μεταπτυχιακών έκαναν την εμφανισή τους. Αυτοί είναι... οι εκπρόσωποι του λαού, αυτοί που θα μας θάψουν κανονικά και με τον νόμο.
Τα κόμματα διαλέγουν από τον σωρό των προθύμων,  δουλεμένους και δοκιμασμένους γιάπηδες με τα δικά τους κριτήρια βέβαια, μας τους πασάρουν ως ειδικούς και εμείς έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ του τίποτα και του νεκροθάφτη.
Τουλάχιστον παλιά έμπαινε και κανένας συνδικαλιστής στη βουλή, τύπου Πρωτόπαπα και Κανελλόπουλου. Ξέραμε ότι ήταν κομματόσκυλα μέσα σε δημόσιους οργανισμούς που εξυπηρετούσαν τους ημετέρους.
Ξεκινούσε κάποιος την πολιτική του καριέρα απο δήμαρχος ή πρόεδρος κάποιου συλλόγου, με ρουσφέτια και διορισμούς συνήθως εξασφάλιζε ψήφους και στη συνέχεια έμπαινε στη βουλή. Η εκλογική πελατεία μεγάλωνε, αυτό εξυπηρετούσε και το κόμμα που μεγάλωνε ταυτόχρονα.
Οι νεοεκλεγέντες απο που ξεφύτρωσαν;
Από ποιες διαδικασίες της κοινωνίας βγήκαν για να έχουμε καλό ερώτημα;
Σε ποιες γειτονιές μεγάλωσαν όλοι αυτοί που είναι στη κυβέρνηση και στη Βουλή σήμερα; Να τους τσιμπήσει κάποιος ρε παιδιά να δούμε είναι κανονικοί άνθρωποι ή είναι virtual; Μήπως είναι εξωγήινοι; Τον Αβραμόπουλο μας πήρε κάτι χρόνια να τον πάρουμε χαμπάρι.

Για να λειτουργήσει μια κοινωνία δημοκρατικά θα πρέπει ο λαός μέσα απο λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς να βγάλει τους αντιπροσώπους του. Αυτό δεν γίνεται γιατί απλά ο λαός δεν συμμετέχει σε καμία διαδικασία απο την οποία παίρνονται αποφάσεις. Στα δημοτικά συμβούλια αυτή την ευκαιρία την έχει ο δημοτικός σύμβουλος και ο δήμαρχος μόνο. Τους ψηφίζουμε μια φορά στα τέσσερα χρόνια και ενδιάμεσα δεν μπορούμε με κανένα τρόπο να καθορίσουμε εμείς τις αποφάσεις. Αν μας βγει μάπα το καρπούζι δηλαδή ο δήμαρχος με τους συμβούλους του θα πρέπει να περιμένουμε άλλα τέσσερα χρόνια. Οι ενστάσεις και διαφωνίες μιας κοινωνικής ομάδας καταγράφονται σε επίπεδο διαμαρτυριών και όχι σε ρυθμιστή των αποφάσεων. Έτσι οι Έλληνες  παρακολουθούν απλά τους «σοφούς» αυτού του τόπου να διαχειρίζονται την ζωή τους.
Το ίδιο συμβαίνει κατ επέκταση και με τους Βουλευτές. Πότε ερωτηθήκαμε για κάτι σημαντικό έστω με δημοψήφισμα; Αντίθετα τα κόμματα και τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης φροντίζουν να κάνουν δημοσκοπήσεις για το τι θα ψηφίσουμε, μέ κόστος εκατομμυρίων ευρώ.
Ο λαός -το λέμε ξανά- δεν συμμετέχει στις αποφάσεις με κανέναν τρόπο. Αυτή είναι η Δημοκρατία τελικά; εε τότε καλά να πάθουμε.
Οι περισσότεροι απο αυτούς που είναι στη Βουλή έχουν επιβληθεί μέσα απο τα media.
Ο Μαρινάκης έκανε μήνυση στον συνέταιρο του Γ. Αλαφούζο στον σκαι (προφανώς κάτι άλλο υπάρχει απο πίσω), και ένα απο τα νομικά επιχειρήματα του είναι η περίπτωση Τζήμερου. Ο Μαρινάκης ισχυρίζεται ότι ο Αλαφούζος είχε μεροληπτική συμπεριφορά υπέρ του Τζήμερου γιατί τον πρόβαλλε συνέχεια μέσα απο τον σταθμό χωρίς όμως το κόμμα του να έχει και την ανάλογη απήχηση απο την κοινωνία.
Ο ανατροπέας ο Πρετεντέρης φιλοξενούσε μέχρι τώρα τόσο συχνά στην εκπομπή του στο mega τον Βορίδη που στο τέλος θα γινόταν συμπαρουσιαστής. Ενα απο τα αφεντικά του mega είναι ο Μπόμπολας ο οποίος είναι μεγαλοεργολάβος και παίρνει δημόσια έργα, ότι ο Βορίδης ήταν ο υπουργός που υπέγραφε ποιά έργα θα προχωρήσουν ήταν τυχαίο; Υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα.

Τόσα χρόνια όλο το πολιτικό σύστημα στηριζόταν στα ρουσφιέτα, υπήρχε ένα πάρε δώσε ενός μεγάλου μέρους του λαού με την πολιτική εξουσία. Κάποιοι βολεύονταν, κάποιοι δεν βολεύονταν αλλά δεν μίλαγαν και κάποιοι λίγοι αντιδρούσαν.
Τώρα με τους Έλληνες σε εξαθλίωση και με το πολιτικό σύστημα να κάνει ρουσφιέτα στους διεθνείς τοκογλύφους και μόνο, το μόνο που το σώζει είναι τα μέσα μαζικής εξημέρωσης. Και αυτό για λίγο. Γιατί όταν οι ανάγκες ενός λαού για επιβίωση είναι μεγαλύτερες απο τις ανάγκες των τραπεζών, τότε αυτοί οι πολιτικοί που έχουν επιβληθεί από τα διάφορα κέντρα θα εξαφανιστούν εν μια νυκτί όπως ακριβώς εμφανίστηκαν.





0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Twitter Facebook Favorites More