Πόση εθνική υπερηφάνεια με πλημμύρισε, καθώς παρακολουθούσα τον πρώην πρωθυπουργό να διηγείται περιστατικό με συνταξιούχο που του είπε: "για την πατρίδα και το μισθό μου ακόμα!"
Πόσο ανατρίχιασα στη θέα της γιαγιάς με τα εγγόνια που παρέδιδαν στο
Πετσάλνικο τον κουμπαρά τους για το Ταμείο Αποπληρωμής Δημοσίου Χρέους!
"Ίτε παίδες Ελλήνων", σκέφτηκα.
Έτσι με παρόμοια αισθήματα δέχθηκα να πληρώσω έκτακτη
εισφορά αλληλεγγύης, χαράτσι για το σπίτι μου, ΦΠΑ 23%.
Δέχθηκα να
μειώσουν το μισθό μου.
Δέχθηκα μείωση στη σύνταξη της μητέρας μου.
Δέχθηκα να πληρώνω με πετσοκομμένο μισθό, που πλέον βλέπω αραιά και που, την αυξημένη συμμετοχή για τα φάρμακα της μάνας μου.
Δέχθηκα
Αύξηση τελών κυκλοφορίας, αύξηση του ηλεκτρικού, αύξηση των εισιτηρίων,
αύξηση της βενζίνης, αύξηση του πετρελαίου θέρμανσης, αύξηση των
τροφίμων, μείωση του αφορόγητου ορίου κάτω από τα όρια της φτώχειας, εξαφάνιση του κοινωνικού
κράτους και όλα αυτά για την Ελλάδα.
Για την Ελλάδα ρε γαμώτο.Κύριοι Έλεος, μετά λόγου γνώσεως κραυγάζω, πιο Έλληνας.... πεθαίνεις.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου