Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και επερχόμενες επιλογές

Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου με την οποία η κυβέρνηση μετέφερε τα ταμειακά αποθέματα πολλών δημοσίων φορέων στην Τράπεζα της Ελλάδας ήταν μια δύσκολη κίνηση που θα ήταν δικαιολογημένη μόνο σε έκτακτες συνθήκες. Δεν υπάρχει φυσικά καμία αμφιβολία για το ότι οι συνθήκες είναι έκτακτες, όπως και ότι μας τις κληροδότησε η προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. 

Στις 26 Ιανουαρίου το υπουργείο Οικονομικών παρέδωσε στη νέα κυβέρνηση ταμειακά διαθέσιμα 1,634 δις ευρώ. Επαίρονται πολλοί της κυβέρνησης Σαμαρά για το πλεόνασμα αυτό και το παρουσιάζουν ως απόδειξη του αλήστου μνήμης ‘σαξές στόρι’. Μόνο που η πρόβλεψη εσόδων-εξόδων που επίσης παρέδωσε το υπουργείο Οικονομικών εμφάνιζε ταμειακό έλλειμμα 429 εκ ευρώ για τις 24 Φεβρουαρίου, το οποίο μάλιστα θα ανέβαινε σε πάνω από 700 εκ ευρώ τις επόμενες δύο μέρες. Δηλαδή όταν θα πληρώνονταν οι μισθοί και οι συντάξεις. Αυτή ήταν η ‘επιτυχία’ της κυβέρνησης Σαμαρά.

Αλλά μήπως η κατάσταση θα γινόταν καλύτερη τον Μάρτιο; Θα στενοχωρήσω τους ζηλωτές των Μνημονίων, αλλά ακριβώς η ίδια πρόβλεψη έδινε αρνητικό πρόσημο για όλες τις μέρες του Μαρτίου. Προβλέπονταν ταμειακά ελλείμματα για όλο το μήνα, που μάλιστα θα έφταναν σε εφιαλτικά ύψη 3, 4, ακόμη και σχεδόν 5 δις ευρώ μετά τις 20 Μαρτίου. Το κράτος που παρέδωσε ο κ. Σαμαράς ήταν απολύτως χρεοκοπημένο.

Τι έπρεπε λοιπόν να κάνει η νέα κυβέρνηση; 

Μήπως να ομολογήσει ανοιχτά την κατάσταση και να ρίξει την ευθύνη στους προηγούμενους, όπως σας θυμίζω ότι είχαν κάνει και ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπανδρέου στο παρελθόν; Όχι βέβαια. Οι κουτόφραγκοι βλέπετε, δεν διαχωρίζουν ανάμεσα σε ‘καλούς’ και ‘κακούς’ Έλληνες όπως μερικοί στη χώρα μας δυστυχώς πιστεύουν. Ακόμη περισσότερο, πως θα μπορούσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να μπει σε σκληρή διαπραγμάτευση, αν ομολογούσε στους δανειστές ότι οι προηγούμενοι είχαν αφήσει πίσω τους κυριολεκτικά άδεια ταμεία;

Η νέα κυβέρνηση, πολύ λογικά, σιώπησε κι έτρεξε να μαζέψει το χάος. Κι επειδή δεν υπάρχουν μαγικές μέθοδοι στην οικονομία, αναγκάστηκε να κάνει εξονυχιστικό έλεγχο στις δαπάνες και να μεταθέσει πληρωμές του Δημοσίου. Το ποσό των πληρωμών που μετατέθηκαν όλο αυτό το διάστημα πλησιάζει σωρευτικά τα 2 δις. Είναι αναμφίβολα σοβαρό, έχει προκαλέσει σημαντική στενότητα στην αγορά και έχει επιτείνει την επενδυτική δυστοκία, αλλά δεν είναι τεράστιο, ούτε και εξαρτάται το μέλλον της Ελλάδας από αυτό. Δυστυχώς δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να αντιμετωπιστεί το χάος που άφησε πίσω του ο κ. Σαμαράς.

Τα κατάφερε λοιπόν η νέα κυβέρνηση να μετατραπούν τα ελλείμματα του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου σε πλεονάσματα, ώστε να γίνουν τακτικά οι πληρωμές μισθών και συντάξεων. Αλλά επειδή στην οικονομία δεν υπάρχουν ούτε μαγικά αλλά ούτε και θαύματα, ο Απρίλιος αποδείχθηκε δυσκολότατος. Ο λόγος είναι ότι πληρώνουμε τακτικά τα χρέη μας προς το ΔΝΤ, χωρίς να λαμβάνουμε ούτε ένα ευρώ χρηματοδότησης από ΕΕ/ΔΝΤ, καθώς μάλιστα η ΕΚΤ έχει περιορίσει την τραπεζική ρευστότητα με τρόπο εχθρικό προς τη χώρα μας. Όσο και να μεταθέτει το κράτος τις πληρωμές και να κάνει οικονομίες το ταμείο θα γίνει κάποια στιγμή αρνητικό.

Η πρόβλεψη για τον Απρίλιο ήταν ότι θα εμφανιζόταν ξανά ταμειακό έλλειμμα από τις 24 και μετά. Για να υπάρξει ασφάλεια λοιπόν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μετέφερε τα αποθεματικά των δημοσίων φορέων με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Ας είμαστε ξεκάθαροι: πρόκειται για μια αναγκαστική κίνηση που έγινε υπό τεράστια πίεση. 

Την πίεση μας την κληροδότησε η κυβέρνηση Σαμαρά και την έκανε απείρως χειρότερη η πολεμική συμπεριφορά των δανειστών και εταίρων μας, οι οποίοι απλώς δεν αποδέχονται εύλογα επιχειρήματα. Ο στόχος τους είναι να ακυρωθεί το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου και να παραδοθεί άνευ όρων η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Τα γεγονότα του Γιούρογκρουπ της 24ης Απριλίου με την προσπάθεια διασυρμού του Έλληνα Υπουργού Οικονομικών καταδεικνύουν του λόγου το αληθές. Μια ΕΕ που κυριαρχείται από τις φιλοδοξίες και τους στόχους της Γερμανίας θέλει να εξευτελίσει την αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας και ότι αυτή αντιπροσωπεύει. 

Οι επιδιώξεις των δανειστών συμπίπτουν με αυτές της ‘Τρόικας Εσωτερικού’ που απαρτίζεται από τα μεγάλα εγχώρια συμφέροντα και εκφράζεται πολιτικά από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι και βρίσκει άπλετη στήριξη από τα μεγάλα ΜΜΕ. Το σύνθημά της είναι ‘ευρώ πάση θυσία’ και άρα συμφωνία της Ελλάδας με τους ‘θεσμούς’ γρήγορα και με οποιουσδήποτε όρους. Στην πράξη επιδιώκει την επιστροφή της χώρας στο καθεστώς των Μνημονίων που προκάλεσε τεράστια καταστροφή την τελευταία πενταετία και απορρίφθηκε αποφασιστικά στις 25 Ιανουαρίου από τον λαό. Αν επικρατήσουν οι δανειστές και η Τρόικα Εσωτερικού, η Ελλάδα θα καταδικαστεί οριστικά ως κοινωνία, ως χώρα και ως έθνος.   

Τα πράγματα έχουν πλέον φτάσει σε οριακό σημείο για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και πλησιάζει η ώρα της κρίσιμης επιλογής. Οι εκροές του Δημοσίου για τον Μάιο προβλέπονται περί τα 4δις, με μια πληρωμή άνω των 700 εκ στο ΔΝΤ στις 12 του μηνός. Η πρόβλεψη συνεπώς είναι για μεγάλα ταμειακά ελλείμματα και όσο και να νοικοκυρέψει το Γενικό Λογιστήριο τις δαπάνες, υπάρχουν αξεπέραστα όρια. 

Τι πρέπει να γίνει;

Το τελευταίο διάστημα έχει εμφανιστεί πλημμύρα πρόθυμων ερμηνευτών της ψήφου του ελληνικού λαού στις πρόσφατες εκλογές. Η Τρόικα Εσωτερικού μας βομβαρδίζει συστηματικά με την άποψη ότι ο λαός δεν ψήφισε για ρήξη, ότι θέλει συμβιβασμό, ότι πάνω απ’ όλα θέλει να μείνει στο ευρώ και ούτω καθεξής. Ας μου επιτραπεί λοιπόν κι εμένα μια ερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος, αφού στο κάτω-κάτω επιδίωξα τη λαϊκή ψήφο και η Ημαθία με τίμησε με τη δική της. Ένα πράγμα είναι απολύτως βέβαιο: ο λαός δεν ψήφισε για να επιστρέψει στα Μνημόνια, να υποταχθεί άνευ όρων στους δανειστές και να έχει ξανά την Τρόικα Εσωτερικού στο κεφάλι του. 

Είναι εμφανές ότι η μόνη μεγάλη πολιτική δύναμη που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε πορεία προόδου παραμένει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνησή μας έχει τεράστια κοινωνική και εθνική ευθύνη. Από την απόφασή της θα εξαρτηθεί η ευημερία, αλλά και η ανεξαρτησία του έθνους. Αν διαπιστώσει – όπως ήδη διαφαίνεται – ότι δεν υπάρχει ‘έντιμος συμβιβασμός’, οφείλει καταρχήν να ενημερώσει το λαό. Οφείλει επίσης να αντιταχθεί στους δανειστές διαλέγοντας το δρόμο της υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων και στηριζόμενη στη λαϊκή συσπείρωση. Δεν υπάρχει καμία επιλογή που δεν είναι διαχειρίσιμη. Αν ο δρόμος της κοινωνικής και εθνικής ανασυγκρότησης περνάει από τη ρήξη, ούτε ο λαός, ούτε η πολιτική του ηγεσία πρέπει να τη φοβηθούν. 

ΕΡΤ:Οι μεν και οι δε (ν)...

 
Υποτίθεται ότι με το νέο νομοσχέδιο θα αποκατασταθεί και η νομιμότητα στον κρατικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα. Και η πρώτη μέριμνα για τους διοικούντες πρέπει να είναι η αποκατάσταση των αδικιών. Χωρίς καμία διάθεση ρεβανσισμού, αλλά με βάση την αξιολόγηση συμπεριφορών και συνεπειών που ακολούθησαν το πραξικόπημα. Με λίγα λόγια:

Όλα αυτά τα χρόνια παρατηρούμε να ανακυκλώνονται πάντα οι ίδιες εκπομπές και τα ίδια πάντα πρόσωπα. Πρόσωπα που έχουν τον τρόπο τους, μέσα από τη διαδοχή των κυβερνήσεων, να παραμένουν στα κρατικά κανάλια, ωφελούμενα πολλαπλά. Έχουν τους τρόπους τους. Κι εδώ θα πρέπει να αξιολογηθεί κι η γενικότερη στάση τους. Τα πρόσωπα αυτά όφειλαν πάνω απ όλα να διασφαλίσουν με τη στάση τους και να διατρανώσουν με την αποχή τους το σεβασμό τους στην νομιμότητα πού κατελύθη με τρόπο βίαιο. 
Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν εργαζόμενοι με τις κατώτερες συμβάσεις αρνήθηκαν να υπογράψουν τη συμμετοχή τους στο νέο φορέα. Παρέμειναν έτσι απλήρωτοι και άνεργοι με τις οικογένειες τους να δοκιμάζονται από την ανέχεια. Είναι όλοι αυτοί που αγωνίστηκαν στα πεζοδρόμια κι αποδοκιμάστηκαν, με κάθε τρόπο, από την συγκυβέρνηση, που έβαλε το περίφημο λουκέτο στην είσοδο της πρώην ΝΕΤ. Ανάμεσα τους κι ορισμένοι που κατέθεσαν αιτήσεις, πλην όμως προτιμήθηκαν οι ημέτεροι.
 
Παράλληλα, οι γνωστοί εκπομπάρχες, συνωθούμενοι, όπως συνήθιζαν ανέκαθεν, στα γραφεία των στελεχών του νέου μορφώματος, εξασφάλιζαν ανανέωση εκπομπών με το βαλάντιο τους όλο και να αυγαταίνει. Πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι. Με την ίδια συνταγή, που περιφέρουν χρόνια, αδιάφοροι για το δράμα των ανέργων συναδέλφων. Στο δικό τους κόσμο πάντα, με το νου στην κονόμα, δεν ίδρωσε τ” αυτί τους, μπροστά σ” αυτό το άθλιο πραξικόπημα. 
Κι όμως, αυτοί οι εκπομπάρχες, μιας και κατέχουν και το τεκμήριο της δημοσιότητας, όφειλαν πρώτοι να διαμαρτυρηθούν και να σταθούν στό πλευρό των ανωνύμων συναδέλφων τους.
 
Οι χαμηλόμισθοι ανώνυμοι υπάλληλοι είναι μια κατηγορία που πρέπει ν” αντιμετωπιστεί από τη νέα διοίκηση με την απαραίτητη διακριτικότητα. Όσοι απ αυτούς είναι ήδη μέσα, να τύχουν μιας επιείκειας, όπου αυτή μπορεί να αναγνωριστεί σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Χωρίς καμιά διάθεση ρεβανσισμού.
 
Εκεί όμως που θα πρέπει να εξαντληθεί η αυστηρότητα είναι απέναντι στους αιώνιους εκπομπάρχες που στο όνομα τού οικονομικού οφέλους δεν διστάζουν να συνεργαστούν ακόμα και με το διάβολο. 
Και επιτέλους! Ώρα να κάνουν στην άκρη για να περάσουν άνθρωποι που συνειδητά έμειναν στο περιθώριο και που σε τελευταία ανάλυση έχουν πιο φρέσκες ιδέες. Κοντά σε κείνους που συνειδητά παρέμειναν εκτός, όπως το «Παρασκήνιο», ο Αυγερόπουλος, ο Βαξεβάνης κ.ά.
 
Κι όλα αυτά γράφονται γιατί ήδη πληροφορούμαι ότι χτυπάνε πόρτες και τηλέφωνα έτοιμοι να δηλώσουν και…οπαδοί! Αυτά.
 

Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: Αδίστακτος και ραδιούργος

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Είχα την τύχη (ή την ατυχία ίσως) να παρακολουθήσω εκ του σύνεγγυς τις δραστηριότητες του υπουργού Οικονομικών της Γερ­μανίας στην Ουάσιγκτον και μακρόθεν τις ομιλίες του και τις συνεντεύξεις του στη Νέα Υόρκη. Είναι ένας αδίστακτος και ραδιούργος άνθρωπος…
Πέρα από συμπάθειες και αντιπάθειες -εγώ κατατάσσω τον εαυτό μου σ’ αυτούς που τον αντιπαθούν, και το ομολογώ-, είναι ένας πανέ­ξυ­πνος άνθρωπος, που υποστηρίζει με πρωτό­γνω­ρο πάθος τα στρατηγικά συμφέροντα της πατρίδας του. Εχω συναντήσει και έχω καλύψει τις δραστηριότητες προέδρων, πρωθυπουργών και υπουργών. Τούτος ο πολιτικός, λοιπόν, είναι διαφορετικός. Και είτε μας αρέσει είτε όχι, εργάζεται νυχθη­μερόν για την πατρίδα του, τη Γερμανία.
Το συμπέρασμά μου από τη μελέτη των ομιλιών και των συνεντεύξεών του είναι ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν θα επιτρέψει καμία συμφωνία με την Ελλάδα που δεν θα ταπεινώνει την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Ναι, σωστά διαβάσατε. Αυτό επιδιώκει… Μακάρι να βγω ψεύτης, αγα­πητοί αναγνώστες, αλλά ο Σόιμπλε έχει θέσει στόχο ζωής το κυνηγητό ενα­ντίον της χώρας μας και του λαού μας. Δεν έχω να σας παρουσιάσω το παράδειγμα κανενός πολιτι­κού, σε όλες τις φάσεις της Ιστορίας, που να βρισκόταν σε διατε­ταγμέ­νη αποστο­λή εναντίον μίας χώρας και των κατοίκων της. Εχει ξεπεράσει και τον Χένρι Κίσιγκερ.
Με λίγα λόγια, ο υπουργός Οικονο­μικών της Γερμανίας, εκμεταλλευόμενος βεβαίως τις λαμογιές και τα σκάνδαλα των πολιτικών μας, οι οποίοι δεν τήρησαν τις περισσότερες εκ των υποσχέσεων τους προς τους δανειστές, βρίζει, ειρωνεύεται, προειδοποιεί και τιμωρεί ως να είναι ο εις και μόνος δικτάτορας του πλανήτη. Κάθισα και παρακολούθησα την ομιλία του στο Council on Foreign Relations της Νέας Υόρκης. Πρέπει να τη δείτε ή να τη διαβάσετε όλοι σας. Και είμαι βέβαιος πως θα καταλήξετε σε παρόμοια, με τα δικά μου, συμπεράσματα. Ο Σόιμπλε θα βρίσκεται ένα βήμα μπροστά από την Αθή­να… Ο,τι και να πράξει ο πρωθυπουργός, όσες υποχωρήσεις και να κάνει, το Βερολίνο θα απαιτεί περισσότερα. Απώτερος σκοπός του είναι η ταπείνωση της κυβέρνησης.
Δεν γνωρίζω τι θα πράξουν ο κ. Τσί­πρας και οι αρμόδιοι υπουργοί του. Αλλά πρέπει να γνωρίζουν ότι τα προηγούμενα χρόνια ο κ. Σόιμπλε «αποκοίμισε» τις ελληνικές κυβερνήσεις και θωράκισε τη χώρα του και τους συμμάχους του έναντι των συνεπειών μίας ελληνικής εξόδου από την Ευρω­ζώνη. Η άνευ προηγουμένου αλαζονεία που επέδειξε στην Ουάσιγκ­τον και τη Νέα Υόρκη οφείλεται αποκλειστικά στην ικανοποίησή του ότι θα καταρρεύσει η Ελλάδα και η χώρα του δεν θα επηρεαστεί.
Ελπίζω και εύχομαι ότι οι Αμερικα­νοί έχουν δίκιο όταν υποστηρίζουν πως η Ελλάδα αποτελεί πηγή κινδύνων για την παγκόσμια οικονομία. Διότι το Grexit θα είναι μία άδικη εξέλιξη για τον ελληνικό λαό…
www.ethnos.gr, www.mignatiou.com – Φωτογραφία ΕΘΝΟΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ: Μας εκβιάζει γιατί... δεν μπορεί να μας διώξει ο Σόιμπλε

Οι Γερμανοί σχεδιάζουν να μη δώσουν ούτε ευρώ μέχρι και τον Ιούνιο ώστε να υποχρεώσουν την κυβέρνηση Τσίπρα να τους προσκυνήσει.
Είδατε πόσο γελοίο ανθρωπάκι φάνταζε ο τρομοκρατημένος πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, όταν η 21χρονη φοιτήτρια Ζοζεφίν Βιτ ανέβηκε στο τραπέζι που μιλούσε ο Ιταλός και του πέταξε... χαρτοπόλεμο και μερικά φύλλα χαρτί; Ο μεγαλύτερος τραπεζίτης του κόσμου, από τις αποφάσεις του οποίου εξαρτάται η ζωή εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων, πανικοβλήθηκε μόλις αισθάνθηκε ότι κινδυνεύει η δική του ζωούλα από μια... άοπλη φοιτήτρια! Αυτή είναι η ποιότητα των ανθρώπων, οι οποίοι μας κυβερνούν οχυρωμένοι πίσω από βαρύγδουπα αξιώματα και προκαλούν ανατριχίλα στους απλούς πολίτες.

Ανατριχίλα προκάλεσε και ο τελεσιγραφικός τόνος του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε όλους τους Ελληνες: "Κανένας δεν περιμένει λύση στη συνεδρίαση της Ευρωομάδας της 24ης Απριλίου" στο θέμα της Ελλάδας, δήλωσε ξερά, αναφερόμενος στο αν θα μας δώσουν οι Ευρωπαίοι δανειστές λεφτά για να τα δώσουμε στο... υπό αμερικανικό έλεγχο ΔΝΤ! "Κανένας δεν έχει την παραμικρή ιδέα πώς μπορούμε να συμφωνήσουμε σε ένα ακόμη πιο φιλόδοξο πρόγραμμα" τόνισε αναφερόμενος στο τριετές ή τετραετές πρόγραμμα που πρέπει να συμφωνηθεί ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Γερμανία (τυπικά, την τρόικα) μέχρι το τέλος Ιουνίου. "Δεν μπορείς να ξοδεύεις εκατοντάδες δισεκατομμύρια... σε ένα μπουκάλι δίχως πάτο" υπογράμμισε.

Λεφτά δηλαδή από τις καθυστερημένες δόσεις των δανείων (τα περιβόητα 7,2 δισ. ευρώ που υπολείπονται) αποκλείεται να πάρει η ελληνική κυβέρνηση. Αφού το είπε ο Σόιμπλε, πάει και τελείωσε! Οχι μόνο τον Απρίλιο δεν θα πάρει λεφτά ο Τσίπρας, αλλά ούτε και τον Μάιο ούτε και τον Ιούνιο, αν δεν πέσει γονατιστός να υποταχθεί στους Γερμανούς και να κάνει αυθωρεί και παραχρήμα ό,τι τον διατάζει ο Σόιμπλε - αν δηλαδή δεν εξευτελιστεί πλήρως προσωπικά ο Ελληνας πρωθυπουργός, οπότε θα τον πετάξουν και από την εξουσία οι Γερμαναράδες!

Εχουμε ήδη γράψει για το σχέδιο τον Γερμανών. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, μόνο στην ΕΚΤ η Ελλάδα πρέπει να δώσει γύρω στα 6,8 δισεκατομμύρια ευρώ. Μόνο στην ΕΚΤ, χώρια αυτά που πρέπει να δώσει στο ΔΝΤ, για τόκους στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς και στους κερδοσκόπους, τα οποία κατά το τρίμηνο Ιουνίου, Ιουλίου και Αυγούστου συμποσούνται στο υψηλότατο άθροισμα των 11,4 δισεκατομμυρίων ευρώ που πρέπει να δοθούν στους δανειστές. Μέχρι και τον Ιούνιο λοιπόν οι Γερμανοί δεν θα επιτρέψουν να εκταμιευθεί από τις καθυστερούμενες δανειακές δόσεις ούτε ένα ευρώ, εκτός φυσικά αν τους έχει προσκυνήσει ο Τσίπρας. Αν δεν τους έχει προσκυνήσει ο Ελληνας πρωθυπουργός, θα βρουν κάποιο πρόσχημα και θα εκταμιεύσουν λογιστικά τα χρήματα του δανείου για να τα... πάρουν κατευθείαν πίσω οι ίδιοι, χωρίς καν να περάσουν από την Αθήνα! Ο μέγιστος εκβιασμός θα γίνει τον Ιούνιο, δεν θα γίνει τον Μάιο.

Σωστά το είπε ο Σόιμπλε: "Η Ελλάδα έχει χρονικό περιθώριο μέχρι τα τέλη Ιουνίου προκειμένου να καταλήξει σε συμφωνία με τους δανειστές της". Οντως, τον Ιούνιο θα έχει το μαχαίρι στον λαιμό η Ελλάδα, γιατί να βρει λεφτά για να πληρώσει τις υποχρεώσεις της τον Ιούνιο, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο αποκλείεται, αν δεν της δανείσουν νέα ποσά οι δανειστές της. Εκεί ελπίζουν οι Γερμανοί να γονατίσουν τον Τσίπρα και να τον ξεφτιλίσουν, με κάποια κραυγαλέα ανέντιμη αποδοχή των γερμανικών όρων επιβολής του Δ' Ράιχ επί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, την οποία και θα φροντίσουν οι Γερμανοί και τα όργανά τους σε όλες τις χώρες της Ευρώπης να τη διατυμπανίσουν ως "ανέντιμη υποταγή" σε όλη τη Γηραιά Ηπειρο.

Επιπροσθέτως, οι αναγνώστες πρέπει να έχουν κατά νου ότι επειδή σε αυτή τη φάση η Ελλάδα κάθε μήνα πληρώνει πολλά λεφτά στο ΔΝΤ, οι Γερμανοί αποκλείεται να δώσουν ευρωπαϊκά λεφτά για να πληρωθούν στο "αμερικανικό" ΔΝΤ, αφού η κυβέρνηση Ομπάμα και οι ΗΠΑ στηρίζουν προσωρινά και έως έναν βαθμό την αντιγερμανική κυβέρνηση Τσίπρα.
Αντιθέτως, οι Γερμανοί θα ήταν πανευτυχείς αν η Αθήνα αδυνατούσε να πληρώσει κάποια μεγάλη δόση στο ΔΝΤ και έτσι χρεοκοπούσε εξαιτίας του αμερικανικού ΔΝΤ και όχι εξαιτίας της γερμανικής ΕΕ. Μάννα εξ ουρανού θα ήταν κάτι τέτοιο για την καγκελαρία του Βερολίνου! Αυτό δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε ότι μπορεί να συμβεί τον Μάιο ή τον Ιούνιο, γιατί η κυβέρνηση λεφτά δεν έχει, οπότε, μπροστά στο ενδεχόμενο αυτό, η υποταγή στους Γερμανούς είναι πιθανότερη εκδοχή. Για να δούμε, θα αντέξει ο Τσίπρας ή θα προσκυνήσει;


http://www.ethnos.gr
το είδαμε στο tokoutsavaki.blogspot

Ανοίγει ο Ασκός του Αιόλου…

Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χωρίς κανένα θώρακα ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ και ΜΑΖΙΚΟΥ λαϊκού κινήματος, μοιάζει με ακυβέρνητο πλοίο στο μέσον τρικυμισμένου πελάγους και θυελλωδών ανέμων…
Οι συμβιβασμοί της κυβέρνησης, οι παλινωδίες, οι δισταγμοί, οι καθυστερήσεις, οι γελοιότητες υπουργών της και κυρίως η αποδοχή του αποικιοκρατικού πλαισίου και των όρων των δυναστών της ΕΕ και του ευρώ, έχουν αποθρασύνει τους «νταβάδες»: Διεθνείς και εγχώριους…

Κτυπιέται από όλες τις πλευρές, συνδυασμένα και ενορχηστρωμένα. Συνοπτικά:


α). Εν χωρώ τα ΜΜΕ και τα δωσίλογα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ (Σαμαροβενιζέληδες και δορυφόροι) σπέρνουν, καθημερινά, την τρομοκρατία της χρεοκοπίας…

Καθημερινά χρεοκοπούμε!!!


Και καθημερινά απαιτούν από την κυβέρνηση όρκους πίστης, ολοκληρωτικής υποταγής και δωσιλογισμού στους τοκογλύφους και στους εγχώριους δυνάστες και δήμιους…

Επιστρατεύονται οι πάντες και όλες οι εφεδρείες της νεοφιλελεύθερης κτηνωδίας…

Ξεμύτισε και ο «βοναπαρτίσκος» του σημιτισμού: Ο Αλέκος Παπαδόπουλος…
Διαβάστε εδώ:
http://www.enikos.gr/politics/310863,Paremvash-Alekoy-Papadopoyloy-An-den-yparxei-symfwnia-h-Ellada-8a-syntrivei.html


β). Ένας άλλος βραχίονας των συνδυαστικών επιθέσεων είναι η ξαφνική έξαψη της λαθρομεταναστευτικής εισβολής και η πυροδότηση αυτού του εφιάλτη.

Ξαφνικά ανακάλυψαν οι «νταβάδες» και τα πολιτικά τους τσιράκια το μέγα πρόβλημα και τον τεράστιο κίνδυνο: ΟΛΑ αυτά που οι ίδιοι δημιούργησαν, σταθερά, συστηματικά και συσσωρευτικά, εδώ και δεκαετίες!!!

Τρομοκρατικό εμπόριο και εδώ, καθώς και επιδείνωση του εφιαλτικού προβλήματος: Καταστάσεις που ενισχύονται από τις πολιτικές αμφισημίες του ΣΥΡΙΖΑ, τα άθλια πολυπολιτισμικά ιδεολογήματα στελεχών του και κυρίως από τις αστειότητες και τις σεχταριστικές εμμονές της αρμόδιας υπουργού (τα περιγράφουμε σε άλλα κείμενα).

γ). Οι προβοκάτορες: Το τρίτο όπλο που μπήκε σε εφαρμογή.


Μόνο οι εντελώς ανόητοι
δεν είναι ακόμα σε θέση να αντιληφτούν ότι η έξαρση των καταλήψεων και των «μπαχαλάκηδων» δεν ήταν παρά ένα καλοδουλεμένο σχέδιο των «νταβάδων», του παρακράτους και των μυστικών υπηρεσιών.

Άλλο τρομοκρατικό παιχνίδι το οποίο συνδυάζεται με τα προηγούμενα για να καταστήσει πιο φωτεινή την εικόνα του χάους που …σπέρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ…

Όλες οι δυνάμεις του δωσιλογισμού και του 4ου Ράιχ (πολιτικές και ΜΜΕ) παίζουν, ενορχηστρωμένα, δραματικά και τρομοκρατικά, πάνω στον ΕΦΙΑΛΤΗ του χάους που προκαλούν οι κουκουλοφόροι και οι «μπαχαλάκηδες»: Ο δικός τους οργανωμένος και παρακρατικός στρατός!!!

Και εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει τις συνειδητές αυταπάτες που έχει σπείρει επί χρόνια:
Ότι δηλαδή αυτά τα μίσθαρνα όργανα των «νταβάδων» και των μυστικών υπηρεσιών είναι επαναστατημένοι νέοι και αντιεξουσιαστές…

δ). Και το κερασάκι στην τούρτα: Η κάθοδος των «απεργών» μεταλλωρύχων στην Αθήνα!!!


Εδώ γελάνε! Ονόμασαν «απεργούς» τους εργαζόμενους στα μεταλλεία της Χαλκιδικής τη στιγμή που η εργοδοσία τους πληρώνει τους μισθούς και την κάθοδό τους: Ναυλώνοντας 80 πούλμαν για τη μεταφορά τους!!!

Εδώ εξευτέλισαν και την έννοια της απεργίας…

Την έννοια κάθε Εργατικού Αγώνα…


Να πληρώνει η εργοδοσία των «αγώνα» και να χαιρετίζει τον «αγώνα» ο ηλίθιος κλόουν της ακροδεξιάς πανούκλας: Ο Άδωνις…

Σημείωση: Μέσα σ’ αυτό το στρατηγικό στόχο αποσταθεροποίησης και αποδόμησης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ εντάσσονται και οι επιμέρους προβοκάτσιες εναντίον κυβερνητικών στελεχών, όπως της Ζωής Κωνσταντοπούλου…

Πιο αναλυτικά ΕΔΩ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2015/04/blog-post_15.html


ΟΛΑ αυτά τα φαιότατα πολιτικά σημάδια δείχνουν ότι ανοίγει ο Ασκός του Αιόλου…

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9677

Coca Cola vs Eldorado Gold

Οι μεν απολυμένοι σχεδόν δύο χρόνια τώρα και οι δε να ανησυχούν για τις θέσεις εργασίας τους. Οι μεν εργάζονταν σε μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας, ενώ οι δε εργάζονται σε μια ισχυρή βιομηχανία. Ένα εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη κλειστό και ένα εργοτάξιο στη Χαλκιδική με τη λειτουργία του υπό αμφισβήτηση. Οι απολυμένοι της 3Ε διεξάγουν εδώ και μήνες έναν δύσκολο αγώνα κόντρα σε έναν πανίσχυρο αντίπαλο, καλώντας το καταναλωτικό κοινό να μποϊκοτάρει τα >>>





προϊόντα της εταιρείας

Οι εργαζόμενοι της Ελληνικός Χρυσός αποφασίζουν να στραφούν κατά της κυβέρνησης, την οποία κατηγορούν ότι θέλει να τους αφήσει χωρίς δουλειά. 



Οι πρώην εργαζόμενοι της Coca - Cola, μια φορά το μήνα μαζεύουν ό,τι χρήματα καταφέρνουν να συγκεντρώσουν από εισφορές αλληλεγγύης σωματείων και πολιτών και έρχονται στην Αθήνα για αφισοκόλληση και διανομή φυλλαδίων. 

Οι εργαζόμενοι της Eldorado, με την ευγενική χορηγία της εργοδοσίας και ναυλωμένα πούλμαν, έρχονται στην πρωτεύουσα να διαδηλώσουν υπέρ των εξορυκτικών σχεδίων της εταιρείας. 

Οι απολυμένοι της 3Ε δεν έχουν δει στις πορείες και τις δράσεις τους ούτε μια τηλεοπτική κάμερα. 

Οι εργαζόμενοι της Ελληνικός Χρυσός απολαμβάνουν τον τηλεοπτικό χρόνο που απλόχερα τους προσφέρουν. 

Οι απολυμένοι της Coca - Cola δεν υπάρχουν για τη συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ. 

Οι μεταλλωρύχοι της Χαλκιδικής είναι οι πρωταγωνιστές των βραδινών δελτίων ειδήσεων και του Διαδικτύου.




Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για δύο μέτρα και δύο σταθμά στη δημοσιογραφική κάλυψη και προβολή των δύο ειδικών αυτών εργατικών αγώνων

Και όμως. 

Δεν υπάρχουν ούτε δύο μέτρα ούτε και δύο σταθμά, καθώς ο παρονομαστής είναι ένας και μόνο ένας και λέγεται χορηγία, διαφήμιση και πληρωμένη καταχώρηση. 

Τα ταμεία των δύο εταιρειών και τα γραφεία δημοσίων σχέσεων είναι αυτά που καθορίζουν τη στάση των ΜΜΕ απέναντι στις δύο περιπτώσεις διαμαρτυριών. 

Η μεν Coca - Cola, αγοράζοντας τηλεοπτικό χρόνο και σελίδες, επιβάλλει τη σιωπή, η δε Eldorado, με χορηγίες και καταχωρήσεις, εξασφαλίζει την υπερπροβολή

Τόσο απλά.


Μπροστά στον κίνδυνο να κοπούν από την 3Ε οι τόσο πολύτιμες διαφημίσεις της, οι απολυμένοι «εξαφανίζονται» από το κάδρο της ενημέρωσης, σε αντίθεση με τους εργάτες της Ελληνικός Χρυσός που, κατά τη διάρκεια της παρουσίας τους στην Αθήνα, ένα σμάρι από κάμερες τους ακολουθεί κατά πόδας

Τόσο απλά.




Και κάπως έτσι γεννιούνται και κάποιες ειδήσεις. 

Εξαρτάται ποιος πληρώνει

Τόσο απλά.







Μεταλλωρύχοι on tour

Του Δήμου Βοσινάκη
Στις 16/4/2015 είδαμε άλλη μία πορεία στο κέντρο της Αθήνας από ομάδα εργαζομένων που διεκδικεί το δικαίωμα στην εργασία. Πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στην Ελλάδα της κρίσης, μόνο που αυτή τη φορά πρέπει να επισημάνουμε μερικές διαπιστώσεις που μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Προσπερνάω στα γρήγορα το γεγονός ότι η κάθοδος των μεταλλωρύχων στην Αθήνα με λεωφορεία ήταν πληρωμένη από την εργοδότρια εταιρεία, δεν ασχολούμαι με το πόσο αυθόρμητη είναι μία εργατική κινητοποίηση όταν αυτή πληρώνεται από τα αφεντικά και εστιάζω στο πρώτο παράδοξο της υπόθεσης:
Οι μεταλλωρύχοι είναι πολύ τυχεροί αφού για κάποιους περίεργους και ανεξήγητους λόγους είδαν μία πορεία 4-5 χιλιάδων ανθρώπων να λαμβάνει τέτοιας δημοσιότητας από τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες. Αναλυτικά ρεπορτάζ, εκτενείς αναφορές του εγχώριου Τύπου, λεπτομερής καταγραφή της κινητοποίησης από την αρχή μέχρι το τέλος της. Τα χρόνια του μνημονίου έχουν γίνει πορείες και διαδηλώσεις στην Αθήνα για εργατικά, οικονομικά και κοινωνικά θέματα με διπλάσιο, τριπλάσιο και δεκαπλάσιο κόσμο, αλλά «δυστυχώς» δεν κατάφεραν να προκαλέσουν έστω και το μισό ενδιαφέρον των ΜΜΕ. Οι συλλογικότητες και τα άτομα που αντιδρούν στην εξόρυξη έχουν διοργανώσει στο παρελθόν διαδηλώσεις, πορείες και συναυλίες με 10 και 20 χιλιάδες κόσμο, αλλά δεν μπόρεσαν να προσελκύσουν τα φώτα της δημοσιότητας. Για την ακρίβεια, ούτε καν μία πανοραμική φωτογραφία δεν μπορέσαμε να δούμε στις εφημερίδες από εκείνες τις διαμαρτυρίες. Αντιθέτως, τα σχόλια στα τηλεοπτικά παράθυρα μιλούσαν για περιθωριακά άτομα που κλείνουν τους δρόμους, καταστρέφουν την αγορά, διώχνουν τους τουρίστες και διαταράζουν την αναπαραγωγή των πεταλούδων.
Συμπέρασμα; Μάλλον τα κανάλια και οι εφημερίδες έγιναν ξαφνικά πολύ ευαίσθητα στα εργατικά θέματα και από εδώ και πέρα θα καλύπτουν μετά μανίας οτιδήποτε σχετίζεται με το θρυλικό δίκιο του εργάτη και δεν θα δικαιώσουν όσους λένε ότι η υπερπροβολή της πληρωμένης πορείας των μεταλλωρύχων έχει να κάνει με το γεγονός πως αυτός που θα έχει κέρδος από την εξόρυξη είναι ο εθνικός εργολάβος και κάτοχος αρκετών ΜΜΕ Γιώργος Μπόμπολας.
Πάμε τώρα να εξετάσουμε την κινητοποίηση των εργαζομένων. Οι δηλώσεις των μεταλλωρύχων ήταν εξόχως αποκαλυπτικές για τις προθέσεις, τους στόχους και τα αιτήματα τους. Σε ένα ρεσιτάλ ειλικρίνειας , μία κυρία δήλωσε με ένα κάπως απολογητικό ύφος: «Εμείς το μόνο που θέλουμε είναι να δουλεύουμε». Είπατε τίποτα; Ποια προστασία του περιβάλλοντος, ποιο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ποια καταστροφή του αρχέγονου δάσους των Σκουριών και τρίχες κατσαρές; Το μόνο που θέλουνε οι μεταλλωρύχοι είναι να δουλεύουνε. Να δουλεύουνε και να πληρώνονται με 700, 800 ή και 1000 ευρώ. Αν σκεφτούμε ότι σε μία χώρα που η επίσημη ανεργία είναι στο 25% και η ανεργία των νέων είναι σταθερά πάνω από το 50%, τότε θα καταλάβουμε ότι αυτό που ξέχασαν να μας πούνε οι μεταλλωρύχοι είναι πως το μόνο που θέλουνε είναι να δουλεύουνε αυτοί και όλοι οι άλλοι να πάνε να βαμηθούν. Οι μεταλλωρύχοι δεν έδειξαν την παραμικρή συμπαράσταση στους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που έχασαν τη δουλειά τους για να «σωθεί η χώρα» κατασυκοφαντημένοι και λοιδορούμενοι από τα ΜΜΕ που ελέγχει ο εθνικός εργολάβος που θα έχει κέρδος από την εξόρυξη.
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα πιο χαρακτηριστικό από τις δηλώσεις των μεταλλωρύχων, κάτι που ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια μιας εργατικής διαμαρτυρίας και φανερώνει την πολιτική ταυτότητα των ατόμων που συμμετείχαν στην πορεία. Τι είναι αυτό; Η συνθηματολογία τους. Για παράδειγμα, ένα από τα συνθήματα των μεταλλωρύχων ήταν «Δεν είμαστε φονιάδες, ούτε αναρχικοί, αλλά μεταλλωρύχοι απ’ τη Χαλκιδική». Δεν ξέρω αν αυτοί που αντιδρούν στην εξόρυξη είναι φονιάδες, ξέρω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αναρχικών αντιδρούν ιδεολογικά ενάντια στη λεηλασία της φύσης και θέλω να μάθω γιατί οι μεταλλωρύχοι προτιμάνε να φωνάζουν τι δεν είναι, αντί να μας πληροφορήσουν τι είναι. Αν έχετε ρε παιδιά κάποια ενιαία πολιτική ταυτότητα σαν εργαζόμενοι, τότε, λογικά, θα έχετε και τα επιχειρήματα που θα εξηγούν την επιλογή σας, έτσι δεν είναι;
Η απορία μου για τον πολιτικό προσανατολισμό των μεταλλωρύχων δεν κράτησε πολύ: Αφού αποκήρυξαν δημόσια την αναρχία και αφού δήλωσαν περήφανοι για την εργασία τους, στη συνέχεια υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό τον ακροδεξιό πρεσβευτή της βλακείας που προμοτάρει τηλεοπτικώς τα βιβλία του με τον ίδιο τρόπο που λανσάρει ο έμπειρος ψαράς τις κουτσομούρες του. Απολογισμός; Η πορεία των μεταλλωρύχων, που ξεσήκωσε θύελλα δημοσιότητας και πληθώρα τηλεοπτικών σχολίων, διοργανώθηκε με έξοδα της εταιρίας, απομονώθηκε πλήρως από τον υπόλοιπο κόσμο της εργασίας και διάλεξε για πολιτικό καταφύγιο το στρατόπεδο της ακροδεξιάς. Και εις ανώτερα…
Δήμος Βοσινάκης
πηγή http://www.hitandrun.gr/metallorichi-on-tour/

Το Ιντερνετ είναι νεκρό… όπως το ξέραμε

Θυμάστε το περίφημο video του Ν. Μαστοράκη με την ανάκριση των φοιτητών στη χούντα; Θυμάστε τον πρώην υπουργό Υγείας, Α. Γεωργιάδη, να φωνάζει ναζιστικά συνθήματα με αναφορές στον Γκέμπελς ή τον Α. Σαμαρά να κατακεραυνώνει το μνημόνιο; Πως θα ήταν η ζωή μας αν ένα πρωί ξυπνούσαμε και ήταν πρακτικά αδύνατο να εντοπίσουμε σχετικά βίντεο και πληροφορίες στο Ιντερνετ; Και κυρίως πως θα ήταν η συνείδησή μας εάν ο σημαντικότερος σύμμαχός μας σε μια τέτοια δυστοπική κοινωνία ήταν ορισμένες από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές των ΗΠΑ όπως η Google η Amazon;
Ο Ουίνστον Σμίθ είχε μια πολύ συγκεκριμένη εργασία να εκτελεί κάθε πρωί στο γραφείο του. Αναθεωρούσε την ιστορία, ανάλογα με τις εντολές που λάμβανε από τους προϊσταμένους του και κατέστρεφε τα πρωτότυπα ιστορικά ντοκουμέντα πετώντας τα στη λεγόμενη «Τρύπα της Μνήμης». Εάν δεν σας λέει κάτι το όνομά του ήταν ο ήρωας στο «1984» του Τζορτζ Όργουελ που εργαζόταν στο «Υπουργείο Αλήθειας». Και αν έμαθε κάτι από αυτή τη διαδικασία είναι πως «αυτός που ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον, και αυτός που ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν».
Τρείς δεκαετίες μετά το έτος σταθμό του Τζορτζ Όργουελ η Ευρωπαϊκή Ένωση φρόντισε να θεσμοθετήσει μια σύγχρονη «Τρύπα της Μνήμης», στην οποία πολίτες αλλά και επιχειρήσεις θα μπορούν να «καταστρέφουν» στοιχεία για το παρελθόν τους. Το περίφημο «δικαίωμα στη λήθη – right to be forgotten», που επέβαλε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, υποχρεώνει την Google και όλες τις μηχανές αναζήτησης που δραστηριοποιούνται στην ΕΕ, να αφαιρούν –κατόπιν αίτησης ενός χρήστη – οποιαδήποτε σύνδεση σε πληροφορίες που αφορούν παλαιότερες πράξεις του. Θεωρητικά η αρχική πληροφορία δεν χάνεται (αν λόγου χάρη έχει δημοσιευτεί σε μια εφημερίδα παραμένει στο αρχείο ή στο site της) αλλά καθίσταται πλέον πολύ δύσκολο έως αδύνατο για έναν χρήστη να την αναζητήσει μέσω του διαδικτύου. Σε μια εποχή που το να εμφανίζεσαι στα αποτελέσματα μιας μηχανής αναζήτησης καθορίζει το αν υπάρχεις η όχι, το δικαίωμα στη λήθη μπορεί να μετατραπεί στο όνειρο κάθε αναθεωρητή της ιστορίας. Θεωρητικά αμφισβητεί ένα από τα βασικότερα προτερήματα του Ιντερνετ, που ήταν η δυνατότητα κάθε χρήστη να έχει άμεση πρόσβαση σε ιστορικά δεδομένα – είτε αυτά αφορούν περασμένους αιώνες ή περασμένες εβδομάδες.
Σε πρακτικό επίπεδο, βέβαια, η απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου αποτελεί, μέχρι στιγμής, κενό γράμμα αφού κάθε χρήστης μπορεί να παρακάμψει τις ευρωπαϊκές σελίδες της Google, (πχ το Google.gr) και να πραγματοποιήσει την ίδια αναζήτηση μέσω του Google.com. Ως δικαστική απόφαση, όμως, θέτει ένα προηγούμενο το οποίο μπορεί να ανατρέψει τον χαρακτήρα του διαδικτύου. «Η απόφαση» εξηγούσε πρόσφατα ο Τζέρι Μπρίτο, καθηγητής νομικής στο πανεπιστήμιο Τζορτζ Μέισον των ΗΠΑ, «ανατρέπει την παραδοσιακή αντίληψη για την προστασία της ιδιωτικής ζωής, την οποία θεωρούσαμε σαν εξαίρεση απέναντι στην ελευθερία του λόγου». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι είχαμε το δικαίωμα να μιλάμε μέχρι τη στιγμή που κάποιος θα αποδείκνυε ότι παραβιάζουμε την προσωπική του ζωή. Με τις νέες ρυθμίσεις, εξηγούσε ο Μέισον, το βάρος ης απόδειξης πέφτει στον ομιλητή, ο οποίος οφείλει να αποδείξει ότι ο λόγος του είναι μια «νόμιμη» εξαίρεση στο δικαίωμα της ιδιωτικότητας».

Για άλλη μια φορά η φιλελεύθερη ΕΕ προτάσσει το ατομικό δικαίωμα της προστασίας της προσωπικής ζωής σε βάρος του συλλογικού δικαιώματος μιας κοινωνίας στη γνώση. Πρόκειται φυσικά για την ίδια ΕΕ, η οποία προωθεί κάθε μορφή παρακολούθησης και φακελώματος, όταν τα στοιχεία εξυπηρετούν κρατικές υπηρεσίες και μέσω αυτών συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα.
Όπως συμβαίνει και με κάθε απόπειρα λογοκρισίας στο Ιντερνετ οι θιασώτες του δικαιώματος στη λήθη προτάσσουν το δικαίωμα των πολιτών να προστατεύονται από κακόβουλες αναρτήσεις κυρίως σεξουαλικού περιεχομένου. Όταν κάποιος ποστάρει ένα βίντεο με την/τον γυμνή/ό σύντροφό του για να τον εκδικηθεί, το θύμα έχει κάθε δικαίωμα να ζητήσει την απομάκρυνση του συγκεκριμένου βίντεο. Μόνο που αυτό προβλεπόταν και από την υπάρχουσα νομοθεσία ενώ οι μεγάλες μηχανές αναζήτησης, όπως η Google, ανταποκρίνονταν πάντοτε θετικά σε σχετικά αιτήματα.

Μπαίνοντας σε ποιο ουσιαστικά ζητήματα οι υποστηρικτές της λήθης αναφέρουν ότι κάθε νέο παιδί θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να απομακρύνει από το διαδίκτυο ένα νεανικό του σφάλμα, το οποίο θα μπορούσε να το στιγματίσει για το υπόλοιπο της ζωής του. Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι ποιος απομακρύνει τι και από ποιόν. Η παρουσία λόχου χάρη του Σαμαρά στις εκδηλώσεις για τους δωσίλογους της κατοχής στο Μελιγαλά, ή οι επιθέσεις του Βορίδη με τσεκούρια, αποτελούν «νεανικά ατοπήματα» τα οποία θα μπορούν στο μέλλον να διαγράψουν από το Ιντερνετ;
Στην πραγματικότητα το δικαίωμα στη λήθη εμποδίζει τους πολλούς και ανυπεράσπιστους να αναζητούν στο Ιντερνετ το παρελθόν των λίγων και ισχυρών ενώ οι τελευταίοι διατηρούν το παραδοσιακό τους δικαίωμα να παραβιάζουν την προσωπική ζωή των πολλών μέσω παραδοσιακών μέσων. Ας πάρουμε το παράδειγμα των περίπου 700 διαδηλωτών από το κίνημα Occupy Wall Street, που συνελήφθησαν το 2011 στη γέφυρα του Μπρούκλιν. Τα ονόματά τους μπορεί να μην διαθέσιμα στο Ιντερνετ αλλά το γεγονός ότι συμμετείχαν σε μια διαδήλωση έχει καταγραφεί στο ποινικό τους μητρώο το οποίο είναι προσβάσιμο σε όλες τις εταιρείες στις οποίες ενδέχεται να αναζητούσαν εργασία. Πρόκειται για έναν ολοκληρωτικό κοινωνικό εξοστρακισμό, τον οποίο θα ζήλευαν οι μυστικές υπηρεσίες του Στάλιν και η ανατολικογερμανική Στάζι, αλλά αποτελεί καθημερινότητα για κάθε φοιτητή στο «δημοκρατικό» καθεστώς του Μπαράκ Ομπάμα. Ενώ λοιπόν επιχειρήσεις και κρατικές υπηρεσίες θα συνεχίσουν να έχουν πρόσβαση σε προσωπικές πληροφορίες των πολιτών, οι πολίτες χάνουν σταδιακά το δικαίωμα να ερευνούν το παρελθόν δημοσίων προσώπων, που τους προσέφερε το Ίντερνετ.
Αν το δικαίωμα στη λήθη, συνιστά μια φιλελεύθερη επίθεση στο συλλογικό δικαίωμα της ιστορικής μνήμης μια άλλη ρύθμιση, που προωθείται στις ΗΠΑ, υπόσχεται να μετατρέψει το αταξικό Ιντερνετ σε ένα ακόμη φέουδο των πλουσίων. Η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών των ΗΠΑ (FCC) επεξεργάζεται εδώ και μήνες πρόταση νόμου, η οποία θα επιτρέπει στους παρόχους του Ιντερνετ να προσφέρουν προνομιακή μεταχείριση (υψηλότερες ταχύτητες μεταφοράς δεδομένων) στους μεγάλους πελάτες τους. Αν μια μεγάλη εφημερίδα πληρώσει τον πάροχο τα κείμενά της θα είναι ευκολότερα προσβάσιμα στο κοινό σε σχέση με τα κείμενα ενός μικρότερου εντύπου, όπως λόγου χάρη το Unfollow. Αντίστοιχα μια νέα εφαρμογή, όπως ήταν κάποτε το Skype, η οποία μετέφερε εικόνα και ήχο μέσω του διαδικτύου ίσως να μην είχε γίνει ποτέ γνωστή καθώς δεν θα μπορούσε να συναγωνιστεί τα μεγαθήρια των τηλεπικοινωνιών, ακόμη αν οι υπηρεσίες τους ήταν πολύ κατώτερης ποιότητας.
Μεταξύ άλλων η μεγαλύτερη ταχύτητα μεταφοράς δεδομένων παίζει καθοριστικό ρόλο στην κατάταξη στην οποία εμφανίζεται ένα κείμενο στις μηχανές αναζήτησης. Το αποτέλεσμα είναι ότι όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν για την προώθηση των πληροφοριών, των ιδίων και των καινοτομιών τους θα πετάγονται στις πίσω σελίδες της Google. Ακόμη δηλαδή και ένα αποκαλυπτικό κείμενο ή ένα βίντεο, που θα μπορούσε να ανατρέψει ένα ολόκληρο καθεστώς, θα παραμένει πρακτικά χαμένο στα βάθη του διαδικτύου εάν δεν το ανασύρουν οι εταιρείες που πληρώνουν περισσότερα για την προώθηση των πληροφοριών τους. Και σε αυτή την περίπτωση η πληροφορία θεωρητικά δεν εξαφανίζεται αλλά πρακτικά κρύβεται μέσα στις λεωφόρους μεταφοράς δεδομένων.
Αν και εκ πρώτης όψεως το θέμα φαίνεται να έχει μόνο τεχνικό ενδιαφέρον οι επιπτώσεις του μπορεί να καθορίσουν το είδος της ψηφιακής κοινωνίας στην οποία θα ζήσουμε τις επόμενες δεκαετίες. Ουσιαστικά, όπως και το δικαίωμα στη λήθη, κρίνεται το ποια τμήματα του πληθυσμού θα έχουν πρόσβαση σε όλες τις πληροφορίες και ποια θα ζουν σε ένα επικοινωνιακό γκέτο στο οποίο θα εισέρχονται μόνο τα δεδομένα που έχει εγκρίνει το «υπουργείο της Αλήθειας» – στην περίπτωσή μας δηλαδή μια μικρή ομάδα πολυεθνικών επιχειρήσεων.
Οι νέες προτάσεις ουσιαστικά ακυρώνουν τη νομική αρχή της «ίσης πρόσβασης», που ισχύει στις ΗΠΑ και η οποία εξασφάλιζε σε όλους τους πολίτες ίδια δικαιώματα στη χρήση βασικών υπηρεσιών και υποδομών. Θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε την κατάστασης με έναν αυτοκινητόδρομο, στον οποίο οι εταιρείες που ελέγχουν τα διόδια αποφασίζουν την ταχύτητα με την οποία μπορεί να κινηθεί κάθε αυτοκίνητο ανάλογα με τα επιπλέον χρήματα που λαμβάνουν – παρά το γεγονός, ότι ο αυτοκινητόδρομος κατασκευάστηκε με έξοδα όλων των φορολογούμενων. Καταστρατηγώντας την λεγόμενη Ουδετερότητα του Διαδικτύου (Net Neutrality), την αρχή δηλαδή ότι κάθε μονάδα πληροφορίας στο διαδίκτυο πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο από τις κυβερνήσεις και τους παρόχους, κάποιοι επιχειρούν να φτιάξουν το «Ιντερνετ των πλουσίων».
Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι τις τελευταίες εβδομάδες ορισμένα από τα σημαντικότερα ιδρύματα ερευνών, που ελέγχονται από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, έχουν ξεκινήσει μια λυσσώδη εκστρατεία εναντίον της Ουδετερότητας του Διαδικτύου. Το ίδρυμα American Commitment, που φέρεται να ελέγχεται από τον όμιλο επιχειρήσεων Koch, στέλνει εδώ και εβδομάδες δεκάδες χιλιάδες e-mail στα οποία υποστηρίζει ότι το Net Neutrality είναι «συνώνυμο του μαρξισμού» και απειλεί τον ελεύθερο ανταγωνισμό μεταξύ των εταιρειών τηλεπικοινωνιών – επιχείρημα που αναμένεται να αναπαράγουν και οι Έλληνες μουτζαχεντίν του νεοφιλελευθερισμού με τη γνωστή καθυστέρηση δεκαετίας που τους χαρακτηρίζει.
Το πρόβλημα με τα επιχειρήματα του ομίλου Koch είναι ότι ως ένα βαθμό… έχουν δίκιο. Η δυνατότητα πρόσβασης όλων των πολιτών στις ίδιες πληροφορίες του Ιντερνετ ήταν ένα από τα εναπομείναντα πεδία της «αταξικής κοινωνίας» που ευαγγελιζόταν το διαδίκτυο (τουλάχιστον για όσους έχουν πρόσβαση σε αυτό). Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα το Ιντερνετ έρχεται να επιβεβαιώσει τον Κάρολο Μαρξ, που προέβλεπε ότι σε μια κοινωνία η οποία θα στηρίζεται στην πληροφορία (τη γενική διάνοια) ο καπιταλισμός θα αποτελεί εμπόδιο στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και συνεπώς θα αρχίσει να πριονίζει το κλαδί στο οποίο κάθεται – όπως έκαναν όλα τα προηγούμενα συστήματα παραγωγής.
Πριν βιαστούμε όμως να καταλήξουμε σε ένα απλουστευτικό σχήμα, σύμφωνα με το οποίο οι κακές εταιρείες απειλούν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας στο διαδίκτυο, ο ιστορικός Ρόμπερτ ΜακΤσέσνι, ήρθε να μας προσγειώσει στη σύνθετη πραγματικότητα. Εταιρείες όπως η Google, η Ebay, η Amazon αλλά ακόμη και η Microsoft, υποστηρίζει ο ΜακΤσέσνι, δίνουν και αυτές τη δική τους μάχη απέναντι στα μονοπώλια των εταιρειών τηλεπικοινωνίας τα οποία ουσιαστικά οικοδομήθηκαν πάνω στις επενδύσεις και τις υποδομές του δημόσιου τομέα. Δυο διαφορετικά τμήματα, δηλαδή, της αμερικανικής οικονομικής ελίτ, ετοιμάζονται να δώσουν τη μάχη του αιώνα η οποία θα κρίνει σαν παράπλευρη απώλεια (ή ωφέλεια) και μια σειρά ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων. Και όπως πάντα είναι η στιγμή που η αριστερά της εποχής μας (ας την ονομάσουμε ψηφιακή αριστερά) θα κληθεί να αποφασίσει αν θα πραγματοποιήσει μια ανίερη συμμαχία με το διάολο ή θα μείνει στην ιδεολογική της καθαρότητα αποφεύγοντας τέτοιες κινήσεις τακτικής. Είναι η στιγμή που ένας ψηφιακός Λένιν θα έπρεπε να αποφασίσει εάν μπορεί να μετατρέψει έναν ενδοιμπεριαλιστικό πόλεμο, σε εμφύλιο πόλεμο – ουσιαστικά δηλαδή σε επανάσταση στο Ιντερνετ.
Άρης Χατζηστεφάνου
UNFOLLOW Οκτώβριος 2014

 http://info-war.gr/2014/11/%CF%84%CE%BF-%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%B5%CF%84-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%81%CF%8C-%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BE%CE%AD%CF%81%CE%B1/

Σόιμπλε, o επικίνδυνος σόουμαν προσβάλλει και τη Γαλλια

Σόιμπλε, ο επικίνδυνος showman” είναι ο τίτλος άρθρου που ανάρτησε η σοβαρή οικονομική εφημερίδα Les Echos λίγη ώρα μετά τη σκληρή δήλωση του τσάρου της γερμανικής οικονομίας για τις μεταρρυθμίσεις στη Γαλλία.
Ο άνθρωπος για τις βρώμικες δουλειές της Μέρκελ, έφθασε στο σημείο να εκφράσει δυσφορία για την γαλλική Δημοκρατία λέγοντας ότι  «η Γαλλία θα ήταν χαρούμενη αν κάποιος πίεζε το Κοινοβούλιό της να ψηφίσει σκληρές μεταρρυθμίσεις» αλλά, όπως είπε, «έχουμε Δημοκρατία!»
Αυτή τη φορά ο Monsieur Σόιμπλε, που είναι εξίσου δημοφιλής στη χώρα του όσο και η Μέρκελ, το τράβηξε πολύ μακριά.  Επιχείρησε να υποδείξει στους Γάλλους, έναν ιδιαίτερο λαό της Ευρώπης που στο παρελθόν έχει αποδείξει ότι δεν μπαίνει σε καλούπια, τι πρέπει να κάνουν.
Ενδεχομένως, ο  τσάρος της γερμανικής οικονομίας  να  πήρε θάρρος απο τα οφέλη που αποκομίζει η χώρα του απο τις αποτυχημένες πολιτικές λιτότητας  που έχει επιβάλει στην Ευρώπη. Η Γερμανία με τις επιταγές της, κατάφερε σε λιγότερο από μια δεκαετία να διαταράξει για καλά την ισορροπία στην Ευρώπη και τώρα, όπως όλα δείχνουν,  επιχειρεί να την αποτελειώσει.
Πώς;
Κουνώντας το μαστίγιο των «μεταρρυθμίσεων» και απειλώντας και τη Γαλλία – την δεύτερη σημαντικότερη χώρα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος- με κηδεμονία.
Η συμπεριφορά του Σόιμπλε που στο ενεργητικό του μετρά σκάνδαλα αλλά καμία σημαντική μεταρρύθμιση ως υπουργός Οικονομικών ήταν λίγο ως πολύ αναμενόμενη στη Γαλλία, κυρίως εξαιτίας της λειψανδρίας.
Εκείνο όμως που δεν ήταν αναμενόμενο και αιφνιδίασε ήταν η «αιχμηρή αντίδραση» του Γάλλου υπουργού Οικονομικών, Μισέλ Σαπέν, που απάντησε σε υψηλούς τόνους  ότι «η Γαλλία απεχθάνεται να την εξαναγκάζουν».
Μια αντίδραση που θα είχε πραγματική αξία αν ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών δεν την είχε κάνει μόνο και μόνο για εσωτερική κατανάλωση. 
Τρία χρόνια μετά την άνοδο των Σοσιαλιστών στην εξουσία, το 79% των Γάλλων δηλώνει ότι είναι δυσαρεστημένο με τη δράση του Ολάντ εντός και εκτός Γαλλίας. Όμως εκείνο που φοβούνται περισσότερο ο Γάλλος πρόεδρος και ο κολλητός του Μισέλ Σαπέν, είναι ο πολιτικός σεισμός στο συνέδριο του κόμματος τους το οποίο πλησιάζει. Εκεί οι Σοσιαλιστές αναμένεται να τους στήσουν στον τοίχο για το πως έχουν καταντήσει τη Γαλλία.
Οπότε μην έχετε καμία ψευδαίσθηση, κι ο Σαπέν μπροστά στον Σόιμπλε γατάκι είναι…
http://www.aixmi.gr/index.php/soible-o-epikindynos-soouman-prosvallei-kai-ti-gallia/

Γαλάζια αντιπολίτευση!!!

Τα πάνω κάτω στους εργατικούς αγώνες, ο Μπουμπούκος ορθώνει το ανάστημα του και εγκαλεί την κυβέρνηση Τσίπρα, διατρανώνει τα φιλεργατικά του αισθήματα και μας καλεί να αντισταθούμε στο άδικο, να υποστηρίξουμε την εταιρεία χρυσού και τους χιλιάδες(!) εργαζόμενους, δεν αντέχει η Ελλάδα άλλους ανέργους.

Ανατρίχιασα λέμε, θυμήθηκα το κλείσιμο των νοσοκομείων αλλά επειδή διαθέτω εκτός από μνήμη και κρίση, κατάλαβα επιτέλους  τη διαφορά. 
Στα νοσοκομεία δεν υπήρχαν εργαζόμενοι που πετάχτηκαν στους πέντε δρόμους, αλλά λειτουργοί.
Και όπως είναι γνωστό τοις πάσι οι λειτουργοί δεν πεινάνε, δεν πονάνε χαίρονται και τραγουδάνε!
Και οι καθηγητές λειτουργοί είναι και δεν χρειάζονται την υπεράσπιση του Αδώνιδος, μπορούν και πεινασμένοι και διψασμένοι. 
Εξ άλλου για την πατρίδα ....λειτουργούν και πρέπει να το υπομείνουν.

Δεύτερο εξ άλλου, όταν ήταν ο ίδιος υπουργός υπήρχε άλλο κλίμα, όχι αυτό που έφαγε ο γάιδαρος, το άλλο, ως εκ τούτου έχει κάθε δικαίωμα να υπερασπίζεται την εταιρεία χρυσού. 
Είναι επένδυση ζωής αλλά που να το καταλάβουν οι πληβείοι κύριε μπουμπούκο μου, είναι το αγλάισμα των επενδύσεων που όμοια της πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει, αλλά που μυαλό ο λαουτζίκος!

Θαύμασα επίσης επίπεδο, ήθος και πολιτική αγανάκτηση Βορίδη, όταν γυρίζοντας στην Στάη μέσ΄την αγανάκτηση της λέει: " για μισό λεπτό κυρά Στάη, δεν κατάλαβα τι εννοεί αυτονόητο και γιατί δεν απαντά;" 
Άντε τώρα εσύ κυρά Στάη μου να εξηγήσεις τι είναι το αυτονόητο και το προφανές και να τον πείσεις ότι απάντησε η Χριστοδουλοπούλου στην όλο πάθος και οργή ερώτηση του.

Έπαθα και μία κρίση ταυτότητας, όταν άκουσα τον Καραγκούνη να λέει πως ουδόλως κόπηκαν μισθοί και συντάξεις, πιεστήκαμε όλοι δεν λέει, αλλά στις αγορές βγήκαμε!!!
Δεν ξέρω για σας εγώ στις αγορές έχω καιρό να βγω, και όσο και αν λέω πως φταίει η αγοραφοβία, μεταξύ μας το πορτοφόλι φταίει, που δεν λέει να δει μοβ χρώμα!(Φαντασιώνεστε βεβαίως βεβαίως  τα χρώματα του ευρώ, μην το αναλύσω θα χαθεί η μαγεία).

Και φυσικά δεν θα έχανα την παρθενική- μετά την έλλειψη χαρτιού υγείας-εμφάνιση της Βούλτεψη, αυτή ήταν η πρόθεση μου αρχικά, όταν όμως ξεκίνησε τον εξάψαλμο εγκατέλειψα! 
Τώρα θα αναρωτηθείτε άντεξα Βορίδη, Μπουμπούκο και άλλα πρώην κ.σ(κυβερνητικά στελέχη)-όποια άλλη ερμηνεία των αρχικών κ.σ. είναι αυθαίρετη και δεν αποδίδει την σκέψη μου- και δεν έκανα λίγη ακόμα υπομονή;

Λύγισα παιδιά, αντοχή είναι αυτή, μου έκατσαν πολλά μαζί και δεν τα κατάφερα, την κατανόηση σας παρακαλώ, τόση δείξατε στα πρώην κ.σ., δώστε και σε μένα λίγη!!

Ουπς.... μόλις μου έκατσε δήλωση Κυριάκου, οπότε παραδίδομαι, καταθέτω τα όπλα και ξεκινάω ταξίδι μοναχά για πάρτη μου, πάω να βρω αυτά τα υπέροχα ζωάκια, που διαθέτουν γαλάζια... μπαλάκια και επειδή ίσως -λέω ίσως- υπάρχει έλλειψη σκέφτομαι μία εισαγωγή μπας και σωθούμε!! 

1944 Μεγάλη Παρασκευή, στο Αγρίνιο εκτελέστηκαν 120 πατριώτες...

 
Τόπος ιερός, εδώ που οι αντίχριστοι ξανασταύρωσαν το Χριστό και την Ελλάδα,
κ” είταν Παρασκευή Μεγάλη, 14 του Απρίλη,
και κει που η γης ανάβρυζε κρινάκια, παπαρούνες χαμομήλια για το Πάσχα
σκάφτηκαν τάφοι και στους τάφους δε χωρούσαν οι λεβέντες,
και μες στα σπλάχνα δε χωρούσε τόσος πόνος.
Κι” είταν το Αγρίνι ολάκερο ένας Επιτάφιος μ” όλα του τα κεριά σβησμένα
Κι αντίς καμπάνες απ” τον όρθρο ως το σπερνό, ντουφεκιές ακούγονταν,
κ” οι κρεμασμένοι σάλευαν σαν καβαλάρηδες του ανέμου κ” έφευγαν πάνω απ” το χρόνο
και μες στο απόβροχο, τη νύχτα της Ανάστασης, τ” άστρα που βγήκανε, λάμψη δεν είχαν
κ” είτανε τ” άστρα σα...
βρασμένο στάρι για τα κόλλυβα των σκοτωμένων,
στάρι πιτσιλισμένο μαύρη ζάχαρη, μαύρη σταφίδα, μαύρο ρόϊδι,
και στις αυλές, την άλλη μέρα, αντίς αρνιά να ψήνονται, τραγούδια
ν΄αντηχούνε,
κ” ήλιοι τα πορτοκάλια, μες απ” τα πλυμένα φύλλα, να φωτίζουν του
χορού τις δίπλες,
μουγκός ο θρήνος και μουγκή η κατάρα πνίγονταν μες στης σκλαβιάς
το μαύρο φόβο,
“Αϊ, μανάδες Αγρινιώτισσες, τι μαύρο πουν” το μαύρο χρώμα,
η μαύρη νύχτα και το μαύρο σας σταυροδετό τσεμπέρι,
το κυπαρίσσι της σιωπής στο μαύρο κορφοβούνι
ως και της λεμονίτσας τ” άσπρα λουλουδάκια μαύρισαν κ” εκείνα
ως και το κόκκινο αίμα των παιδιών σας μαυρολογούσε πάνω στα λιθάρια.
………………………………………………………………………………………………………………
Απόσπασμα από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ» που γράφτηκε για τους 120 εκτελεσθέντες πατριώτες τη Μεγάλη Παρασκευή του 1944 (14 τ΄Απρίλη) στο Αγρίνιο.
Το ιστορικό όπως καταγράφτηκε ένα χρόνο μετά (το 1945) από τη τοπική εφημερίδα « Φωνή του Λαού»
ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ 1944 – 14 τ΄Απρίλη
Ένα χρόνο μετά τη δραματική εκείνη Μεγάλη Παρασκευή του 1944 στην Αγρινιώτικη εφημερίδα της εποχής εκείνης «Φωνή του λαού» δημοσιεύτηκε κείμενο με μαρτυρίες από το σκηνικό της εκτέλεση των 120
Tο κείμενο της εφημερίδας έχει ως εξής:
«Πέρασε ένας χρόνος από τη δραματική εκείνη Μεγάλη Παρασκευή, θυσία στο βωμό της λευτεριάς της Πατρίδας. Ό,τι ιερότερο και καλλίτερο έχει ο ελληνικός λαός.
Το Αγρίνιο πρόσφερε στην ιστορία της αγωνιζόμενης Ελλάδας το ολοκαύτωμα των 120 δολοφονημένων παιδιών του. Ποιος θα μπορέσει ποτέ να περιγράψει σ» όλη της την έκταση, τη φρίκη της ημέρας;
Σας μεταφέρουμε εδώ απλές αφηγήσεις για τα γεγονότα της Μεγάλης Παρασκευής όπως τα διηγήθηκαν φυλακισμένοι, αυτόπτες μάρτυρες και τσολιάδες ακόμη.
Στις φυλακές της Αγίας Τριάδας
Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, λέει ο κρατούμενος Θαν. Καλ…, η φρουρά των φυλακών της Αγ. Τριάδας δυνάμωσε αρκετά. Από μέρες διαδίδονταν πως για το σαμποτάζ της Σταμνάς θα εκτελούνταν σ” αντίποινα 160 κρατούμενοι ή 120. Μας καθησύχαζαν όμως απ” έξω κι” είχαμε πιστέψει πως θα γλυτώναμε. Τα ξαφνικά αυτά μέτρα άρχισαν να μας ανησυχούν.
Φυλακές Αγίας Τριάδος
Κρύος ιδρώτας μας περιέλουσε όλους, όταν αργότερα τη νύχτα ακούσαμε δίπλα στις φυλακές τα γκαπ – γκουπ των σκαφτιάδων που έσκαφταν.
-Φτιάχνουν λάκκους, διαδόθηκε σαν αστραπή ανάμεσα μας.
Ύστερα από λίγο ο γδούπος των τσαπιών απομακρύνθηκε. Το έδαφος μπροστά στις φυλακές ήταν σκληρό και άρχισαν να φτιάχνουν τους λάκκους στο χωράφι του Σούλου. Πέσαμε να κοιμηθούμε. Οι πιο θαρραλέοι φώναζαν πως δεν είναι τίποτα. Στοιβαγμένοι μέσα στους απαίσιους θαλάμους της φυλακής κρατούσαμε όλοι την ανάσα μας, 450 άνθρωποι κλεισμένοι σ” ένα κλουβί. Πόσοι από μας θα ζούσαν αύριο; Πόσους θα εκτελούσαν; Ποιους;
Με τα μάτια ορθάνοιχτα μέσα στο σκοτάδι, 450 άνθρωποι ζούσαμε με το απαίσιο αίσθημα της επιθανάτιας αγωνίας. Είμασταν όλοι γεροί. Υγιείς, ζωντανοί άνθρωποι. Όμως κανένας μας δεν μπορούσε ν” αντιδράσει στο θάνατο που έρχονταν, που έμπαινε μέσα μας με τους υπόκωφους γδούπους των τσαπιών που έσκαβαν τους λάκκους μας τη νύχτα.
Στις 4.45 το πρωί ο Γερμανός αρχιφύλακας λοχίας Καρλ Βέρνερ με τη φρουρά των τσολιάδων μπήκε στη φυλακή και φώναξε τρία ονόματα:
-Αναστασιάδης, Σαλάκος, Σούλος.
Προχώρησαν παλικαρίσια. Καμιά λιποψυχία.
-Γεια σας, παιδιά. Χαιρετισμούς στους δικούς μας. θα νικήσουμε, ήταν τα τελευταία τους λόγια.
Πάνος Σούλος
Με σπρωξίματα οι τσολιάδες τους έσπρωξαν σ” ένα αυτοκίνητο και τους πήραν.
Σε λίγο γύρισε ο αρχιφύλακας των τσολιάδων και διέταξε τους κρατούμενους να ντυθούν όλοι και νάναι έτοιμοι. Προηγούμενα τους είχε διατάξει να γδυθούν όλοι και να μείνουν με τα εσωτερικά παντελόνια.
Στις 6 π.μ. κατέφτασε πάλι ο λοχίας Βέρνερ με τη φρουρά των τσολιάδων και διέταξε όλους να κατεβούν στο προαύλιο και να μπουν στη γραμμή. Εκεί ήταν δύο αξιωματικοί των Ες-Ες και ο υπολοχαγός των τσολιάδων Μπλέσσας, σύνδεσμος των Γερμανών.
Ο ένας Γερμανός αξιωματικός άρχισε να φωνάζει τον κατάλογο και μόλις συμπληρώθηκε η πρώτη δεκάδα ο τσολιάς υπολοχαγός διέταξε απόσπασμα τσολιάδων να τους πάνε…
-Εκεί!! που ξέρουν…
Χρήστος Σαλάκος
Και συνεχίστηκε η εκφώνηση των ονομάτων. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκαν οι πυροβολισμοί.
Το απόσπασμα ξαναγύρισε για να παραλάβει τη δεύτερη δεκάδα και ούτω καθεξής.
Ο τσολιάς υπολοχαγός τους έκανε με μια σατανική απάθεια παρατηρήσεις γιατί αργούσαν.
Κοίταξα τους συγκρατούμενούς μου. Ήταν όλοι κάτωχροι. Μέσα στα μάτια τους όμως άστραφτε η αποφασιστικότητα και ένα θανάσιμο μίσος ανάμικτο με αηδιαστική περιφρόνηση για τους προδότες. Άμα τελείωσε η εκτέλεση διέταξαν τους υπολοίπους να μπουν μέσα στη φυλακή.
Οι Γερμανοί και ο τσολιάς υπολοχαγός αφού επιθεώρησαν τον ομαδικό τάφο, όπου κείτονταν 117 κουφάρια παλικαριών και μια γυναίκα, η Κατίνα Χατζάρα, γύρισαν στις φυλακές όπου ο τσολιάς υπολοχαγός μίλησε στους κρατουμένους εξυμνώντας το έργο των Γερμανών!!! και των τσολιάδων!!!
Α. Βλάχας, Κ. Ταμπάκης, Γ. Τσικώνης Τρία από τα εννέα Κατουνιωτόπουλα που εκτελέστηκαν στην Αγ. Τριάδα. Από τοmedewnpress.blogspot.com Ύστερα από κάμποση ώρα ακούσαμε απ” έξω τους θρήνους των πρώτων συγγενών που κατάφθαναν και μάθαιναν την εκτέλεση των δικών τους. Οι τσολιάδες τους απαγόρευαν με τη ξιφολόγχη να πλησιάσουν.
Στην κεντρική πλατεία
Στην πλατεία Μπέλλου διαδραματίζονταν στο μεταξύ άλλες φριχτές στιγμές. Αυτόπτης μάρτυρας διηγείται:
Στο μισοσκόταδο άκουσα τον θόρυβο ενός αυτοκινήτου που σταμάτησε στην Πλατεία. Άκουσα ακόμα μερικές γερμανικές ομιλίες, που ύστερα απομακρύνθηκαν και φωνές τσολιάδων. Στο βάθος της πλατείας είδα να κινούνται μερικοί τσολιάδες γύρω από τις δύο κολώνες. Δεν κατάλαβα περί τίνος επρόκειτο.
Πνιχτές άναρθρες φωνές που ακούστηκαν κατόπιν δεν μου άφησαν καμιά αμφιβολία γι” αυτό που γινόταν: Κρεμούσαν τον Σούλο και τον Αναστασιάδη.
Τον απαγχονισμό του μακαρίτη Σαλάκου τον παρακολούθησα από σιμά.
Επί κεφαλής του αποσπάσματος ήταν ο περίφημος δήμιος επιλοχίας και έπειτα ανθυπολοχαγός του Τάγματος Ασφαλείας Γεωργόπουλος.
Όταν ετοίμαζαν τη θηλειά ο Σαλάκος φώναζε:
-Θα μ” εκδικηθεί ο λαός του Αγρινίου. Ζήτω το ΕΑΜ. Με φρίκη άκουσα το Γεωργόπουλο να απαντάει με θηριωδία.
-Σκάσε παλιοκάθαρμα! και τράβηξε το σκαμνί απ” τα πόδια του θύματος.
Οι άλλοι τσολιάδες έστρεψαν τα νώτα τους προς την κολώνα για να μη βλέπουν. Απόστρεψα με φρίκη το πρόσωπο και δεν μπόρεσα να συγκρατήσω το παράπονο που μ” έπνιγε.
Ένα σημαντικό φωτογραφικό ντοκουμέντο είναι μια φωτογραφία του κρεμασμένου Αβραάμ Αναστασιάδη, που πήρε ο παλιός γνωστός φωτογράφος του Αγρινίου Σπ. Ξυθάλης από μια παρακείμενη οικοδομή, το αρνητικό της οποίας είχε εμπιστευθεί στον Σπ. Γερολυμάτο, όπως διατείνεται ο γιός του Γεράσιμος Γερολυμάτος.
Έβρεχε εκείνο το τραγικό πρωί της Μεγάλης Παρασκευής. Ο ουρανός ήταν κατασκότεινος. Από πολύ νωρίς οι καμπάνες άρχισαν να χτυπούν πένθιμα θρηνώντας τον Εσταυρωμένο Ιησού. Δεν έβλεπες ψυχή στο δρόμο. Και ξαφνικά ακούστηκαν οι ριπές των πολυβόλων. Σαν αστραπή διαδόθηκε πως στην πλατεία έχουν κρεμάσει τρεις. Γυναίκες, παιδιά, γέροντες, νέοι άρχισαν να τρέχουν στους δρόμους έξαλλοι. Μέσα στα μάτια τους έβλεπες έκδηλο τον τρόμο και τη φρίκη.
Έβλεπες γνωστούς σου που σε κοιτούσαν με αλλόφρονα βλέμματα και δεν τολμούσαν να σου πουν λέξη.
Σ” απόμερα σταυροδρόμια άνδρες και γυναίκες έκλαιγαν στα κρυφά, χαροκαμένες μανάδες τραβούσαν τα μαλλιά τους και χτυπούσαν τα κεφάλια τους στους τοίχους. Βουβός, πνιχτός, ανάμικτος με ένα θανάσιμο ανάθεμα για τους δολοφόνους ανέβαινε από ολόκληρη τη πόλη ο θρήνος για τα 120 αδικοχαμένα παλικάρια της.
Από το αναμνηστικό λεύκωμα της 13ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ
http://eteriafotografizontas.blogspot.com/
Οι κρεμασμένοι έμειναν εκεί όλη τη Μεγάλης Παρασκευή και το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου. Έγινε η αποκαθήλωση του Χριστού, ο ενταφιασμός του, η χαρμόσυνη Ανάσταση. Σάββατο κι αυτοί έμειναν εκεί κρεμασμένοι. Μόλις το μεσημέρι τους ξεκρέμασαν απ” το σταυρό του δικού τους μαρτυρίου και τους έθαψαν μαζί με τους άλλους».
Τα ονόματα των 120
Αγγελάκης Γεώργιος
Αλεξανδρής Κωνσταντίνος
Αναστασίου Χρήστος,
Αναστασιάδης Αβραάμ
Αντωνόπουλος Γεράσιμος,
Αντωνόπουλος Χρ.
Βλάχας Αλέκος
Βλάχος Δημήτρης
Βίτσας Γιάννης
Γράψας Βασίλης
Γιάγκας Σπύρος
Γυφτομήτσος Γιώργος
Δανίας Γεώργιος
Διαμαντής Γεώργιος
Ζήκας Κωνσταντίνος
Ζήκας Μιχάλης
Καρέλος Θεόδωρος
Κούρτης Βαγγέλης
Κατσαρός (Καραγιάννης) Γιώργος
Καρφής Γιώργος
Κασαγιάννης Πάνος
Κολοβός Χαράλαμπος
Καλλίμαχος Σωτήρης
Καταπόδης Κώστας
Κυριλής Χρήστος
Κοκορόμπας Γιώργος
Καβγιούλας Γιάννης
Καλυβιώτης Κωνσταντίνος
Κίτσος Χρήστος
Κουκουμίλος Βασίλης
Κατσάμπελος Νικόλαος
Κουρούπης Αντώνιος
Μαριώλης Βασίλης
Μπέλλος Δημήτρης
Μπλήτσας Κωνσταντίνος
Μιχαλόπουλος Δήμος
Μπαρτζώκας Σταύρος
Νικολάου Χρήστος
Νιάφας Απόστολος
Ντελής Αλέξανδρος
Ντελής Ιωάννης
Ντελής Χρήστος
Παπαπάνου Γεώργιος
Παπανίκος Γιάννης
Παπακωνσταντής Χρ.
Παπαδήμος Σταύρος
Παπαευθυμίου Ανδρέας
Πάνης Γεώργιος
Πάνης Ευάγγελος
Παπάς Δημήτριος
Παπάς Διονύσιος
Παπάς Ιωάννης
Πέπας Χαράλαμπος
Σαλάκος Χρήστος
Σβώλης Χρ.
Σισμάνης Φώτης
Σταυρόπουλος Σπύρος
Σκιαδάς Κώστας
Σκαρλάτος Γιάννης
Σούλος Παναγιώτης
Σουπικιώτης Βασίλης
Σουπικιώτης Νι κηφόρος
Σουπικιώτης Χαράλαμπος
Τσικώνης Γεράσιμος
Τσαμίλης Αντώνης
Τσίρκας Γιάννης
Τσιτσόνης Σταμούλης
Ταμπάκης Κωνσταντίνος
Τσίπης Βασίλης
Τζίμας Γιώργος
Τζίμας Σπύρος
Τσούτσης Δημήτριος
Τσούτσης Μιλτιάδης
Τσούτσης Μιχάλης
Τσούτσης Χαράλαμπος
Χαραλαμπίδης Παρασκευάς
Χατζάρα Κατίνα
Χατζηελευθερίου Νικόλαος
Χρηστάκης Γεώργιος
Χρήστου Αριστείδης
Χολέβας Γεώργιος
Σταυράκης Χριστόφορος
Σαμαντάς Χρήστος
Σωκρατάκης Πάνος
Ένα σημαντικό φωτογραφικό ντοκουμένο είναι μια
φωτογραφία του κρεμασμένου Αβραάμ Αναστασιάδη,
που πήρε ο παλιός γνωστός φωτογράφος του Αγρινίου
Σπ. Ξυθάλης από μιά παρακείμενη οικοδομή,το αρνητικό
 της οποίας είχε εμπιστευθεί στον Σπ. Γερολυμάτο,
 όπως διατείνεται ο γιός του Γεράσιμος Γερολυμάτος. http://agriniomemories.blogspot.gr/
 
Το είδαμε στο sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Twitter Facebook Favorites More