Το παιδί που δεν τ' αφήνουν να ονειρευτεί, δεν του δίνουν ευκαιρίες, δεν του άφησαν περιθώρια να μορφωθεί, να διεκδικήσει, του έκοψαν τα φτερά της ανέμελης νιότης, του έδωσαν ανασφάλεια, πτυχία χωρίς αντίκρισμα και παραιτημένους γονείς.
Γονείς που παλεύουν να επιβιώσουν στη δουλειά- όσοι έχουν ακόμα-αγωνίζονται κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί, καταπατούν την αξιοπρέπεια τους στις ουρές των συσσιτίων, αγωνίζονται να πληρώσουν τα κρατικά χαράτσια, να γλυτώσουν το σπίτι από τα τραπεζικά αρπακτικά,να κρατήσουν την οικογένεια.
Έχετε το νου σας, γιατί τους πήρε ξαφνικά ο πόνος για τα παιδιά, τη μόρφωση τους, το μέλλον τους.
Και όταν βγάζουν τέτοιες προστατευτικές κορώνες, όταν βάζουν τα παιδιά μπροστά, όταν προκλητικά παρουσιάζονται ως σωτήρες της νέας γενιάς, τότε πρέπει να προσέχουμε, να παλέψουμε μήπως και γλυτώσουν τα παιδιά μας από το ζοφερό μέλλον που σχεδιάζουν.
Είναι η ώρα της ευθύνης, η σιωπή τόσων διώξεων, τόσων εξευτελισμών, τόσης βίας γίνεται πάλη και οδηγεί στο δρόμο.
Δίπλα στους δασκάλους που καλούνται να δώσουν φωνή στη σιωπή μας, δίπλα στους δασκάλους που παλεύουν για τα παιδιά μας, γιατί αυτός είναι ο ρόλος τους, και αν κάποιοι είχαν άλλες βλέψεις ευτυχώς απομονώθηκαν.
Υπερασπίσου το παιδί........ Γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου