Υποτίθεται ότι με το νέο νομοσχέδιο θα αποκατασταθεί και
η νομιμότητα στον κρατικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα. Και η πρώτη μέριμνα
για τους διοικούντες πρέπει να είναι η αποκατάσταση των αδικιών. Χωρίς
καμία διάθεση ρεβανσισμού, αλλά με βάση την αξιολόγηση συμπεριφορών και
συνεπειών που ακολούθησαν το πραξικόπημα. Με λίγα λόγια:
Όλα αυτά τα χρόνια παρατηρούμε να ανακυκλώνονται πάντα
οι ίδιες εκπομπές και τα ίδια πάντα πρόσωπα. Πρόσωπα που έχουν τον τρόπο
τους, μέσα από τη διαδοχή των κυβερνήσεων, να παραμένουν στα κρατικά
κανάλια, ωφελούμενα πολλαπλά. Έχουν τους τρόπους τους. Κι εδώ θα πρέπει
να αξιολογηθεί κι η γενικότερη στάση τους. Τα πρόσωπα αυτά όφειλαν πάνω
απ όλα να διασφαλίσουν με τη στάση τους και να διατρανώσουν με την αποχή
τους το σεβασμό τους στην νομιμότητα πού κατελύθη με τρόπο βίαιο.
Πολύ
περισσότερο, μάλιστα, όταν εργαζόμενοι με τις κατώτερες συμβάσεις
αρνήθηκαν να υπογράψουν τη συμμετοχή τους στο νέο φορέα. Παρέμειναν έτσι
απλήρωτοι και άνεργοι με τις οικογένειες τους να δοκιμάζονται από την
ανέχεια. Είναι όλοι αυτοί που αγωνίστηκαν στα πεζοδρόμια κι
αποδοκιμάστηκαν, με κάθε τρόπο, από την συγκυβέρνηση, που έβαλε το
περίφημο λουκέτο στην είσοδο της πρώην ΝΕΤ. Ανάμεσα τους κι ορισμένοι
που κατέθεσαν αιτήσεις, πλην όμως προτιμήθηκαν οι ημέτεροι.
Παράλληλα, οι γνωστοί εκπομπάρχες, συνωθούμενοι, όπως
συνήθιζαν ανέκαθεν, στα γραφεία των στελεχών του νέου μορφώματος,
εξασφάλιζαν ανανέωση εκπομπών με το βαλάντιο τους όλο και να αυγαταίνει.
Πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι. Με την ίδια συνταγή, που περιφέρουν
χρόνια, αδιάφοροι για το δράμα των ανέργων συναδέλφων. Στο δικό τους
κόσμο πάντα, με το νου στην κονόμα, δεν ίδρωσε τ” αυτί τους, μπροστά σ”
αυτό το άθλιο πραξικόπημα.
Κι όμως, αυτοί οι εκπομπάρχες, μιας και
κατέχουν και το τεκμήριο της δημοσιότητας, όφειλαν πρώτοι να
διαμαρτυρηθούν και να σταθούν στό πλευρό των ανωνύμων συναδέλφων τους.
Οι χαμηλόμισθοι ανώνυμοι υπάλληλοι είναι μια κατηγορία
που πρέπει ν” αντιμετωπιστεί από τη νέα διοίκηση με την απαραίτητη
διακριτικότητα. Όσοι απ αυτούς είναι ήδη μέσα, να τύχουν μιας
επιείκειας, όπου αυτή μπορεί να αναγνωριστεί σε κάθε περίπτωση
ξεχωριστά. Χωρίς καμιά διάθεση ρεβανσισμού.
Εκεί όμως που θα πρέπει να
εξαντληθεί η αυστηρότητα είναι απέναντι στους αιώνιους εκπομπάρχες που
στο όνομα τού οικονομικού οφέλους δεν διστάζουν να συνεργαστούν ακόμα
και με το διάβολο.
Και επιτέλους! Ώρα να κάνουν στην άκρη για να
περάσουν άνθρωποι που συνειδητά έμειναν στο περιθώριο και που σε
τελευταία ανάλυση έχουν πιο φρέσκες ιδέες. Κοντά σε κείνους που
συνειδητά παρέμειναν εκτός, όπως το «Παρασκήνιο», ο Αυγερόπουλος, ο
Βαξεβάνης κ.ά.
Κι όλα αυτά γράφονται γιατί ήδη πληροφορούμαι ότι χτυπάνε πόρτες και τηλέφωνα έτοιμοι να δηλώσουν και…οπαδοί! Αυτά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου