ΣΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥ... ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ!
Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Έναν αγνώριστο Αλέξη Τσίπρα αντίκρισαν οι πολίτες στην τελευταία συνέντευξη που παραχώρησε στο κανάλι ALPHA.
Πέρα από τη σημειολογία της συνέντευξης- πληθώρα όρων και εκφράσεων στα
αγγλικά, αμηχανία και πολλαπλές αντιφάσεις- ο απερχόμενος πρωθυπουργός
εμφανίστηκε, ουσιαστικά, ως ηγέτης ενός νέου, ακραιφνώς «ευρωπαϊκού», Κεντροαριστερού κόμματος, που έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο με τις προγραμματικές θέσεις και τις κινηματικές αναφορές του ΣΥΡΙΖΑ.
Εντυπωσιάζει η αποκάλυψη- ομολογία του πρωθυπουργού ότι αποφάσισε τις εκλογές στις 12 Ιουλίου,
δηλαδή την ίδια ημέρα που συνομολογούσε με τους «εταίρους» το τρίτο
Μνημόνιο. Δεν γνωρίζουμε αν την απόφασή του αυτή την επέβαλαν οι ίδιοι
οι δανειστές, ως προϋπόθεση για να εξοστρακίσει από το κόμμα του την
αριστερή πτέρυγα και να το μεταμορφώσει σε μια «αξιόπιστη», απολύτως
συστημική δύναμη. Γνωρίζουμε όμως ότι η κ. Μέρκελ ευλόγησε δημοσίως τις εκλογές- εξπρές ως «μέρος της λύσης και όχι της κρίσης», ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν οι κ.κ. Γιούνκερ, Ντάιζελμπλουμ και Μοσκοβισί.
Σε κάθε περίπτωση, η ομολογία του Αλέξη Τσίπρα σημαίνει,
απλούστατα, ότι εξαπατούσε το ίδιο το κόμμα του- ακόμη και τους πιο
στενούς του συνεργάτες- όταν προφασιζόταν ότι θα συζητούσε τα κρίσιμα
ζητήματα σε έκτακτο συνέδριο. Την ίδια στιγμή που υπέγραφε την ταπεινωτική συνθηκολόγηση με
τους δανειστές, προωθούσε ο ίδιος τη ρήξη με την αριστερή αντιπολίτευση
του κόμματός του ώστε να έχει λυτά τα χέρια για την εφαρμογή των
μνημονιακών του δεσμεύσεων.
Η δεύτερη αποκάλυψη του Αλέξη Τσίπρα ήταν ότι ο ίδιος μεν δεν θα ηγηθεί κυβέρνησης συνεργασίας με ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- Ποτάμι, αλλά και δεν θα προκαλέσει νέες εκλογές εάν δεν έχει αυτοδυναμία στη νέα Βουλή. Με αυτό τον τρόπο, αφήνει ανοιχτό το παράθυρο για μια συγκυβέρνηση συνεργασίας του κόμματός του με τα «παραδοσιακά» μνημονιακά κόμματα, έστω και με άλλον πρωθυπουργό.
Φυσικά, το μέγαρο Μαξίμου θα
χρησιμοποιήσει αυτό το ενδεχόμενο για να εκβιάσει αριστερούς ψηφοφόρους
να ψηφίσουν, έστω και σιχτιρίζοντας, το κόμμα του κ. Τσίπρα. Για ποιο
σκοπό και με τι πρόγραμμα, άραγε; Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήταν
αφοπλιστικά ειλικρινής στην πρόθεσή του να δώσει στις εκλογές χαρακτήρα
λαϊκής νομιμοποίησης στο επαίσχυντο μνημόνιο. Προσπαθώντας να
δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, το γεγονός δηλαδή ότι μετέτρεψε το
βροντερό ΟΧΙ του ελληνικού λαού σε ένα ταπεινωτικό ΝΑΙ της κυβέρνησής του, δήλωσε: «Το ΟΧΙ σε μια κακή συμφωνία το έκανα ΝΑΙ σε μια συμφωνία με προοπτική». Και σ' αυτή του την Οβιδιακή μεταμόρφωση, θέλει να έχει συνένοχους τους αγωνιστές τουΣΥΡΙΖΑ και τη λαϊκή πλειοψηφία. Ελπίζουμε ότι δεν θα το πετύχει.
Όσο για
το τελευταίο εύρημα του Μαξίμου, ότι δηλαδή, παράλληλα με το Μνημόνιο
που επέβαλε στον ελληνικό λαό, θα έχει και ένα «παράλληλο πρόγραμμα»,
αντίβαρο στις ολέθριες κοινωνικές επιπτώσεις του
Μνημονίου, αυτό πια αποτελεί επιτομή πολιτικής σχιζοφρένειας. Καλούν,
δηλαδή, τον κόσμο να ψηφίσει ένα κόμμα που θα εμφανίζεται ως Δρ Τζέκυλ- κύριος Χάυντ: το πρωί καλός Σαμαρείτης στο κρεβάτι των χειμαζόμενων λαϊκών στρωμάτων, το βράδυ κοινωνικός καταστροφέας κατ' εντολήν των Μέρκελ- Σόιμπλε. Έλεος!
Αν κάτι θα μείνει από αυτή την αποκαρδιωτική συνέντευξη ήταν η αποστροφή του κ. Τσίπρα ότι αισθάνεται«υπερήφανος» για το μνημόνιο που
υπέγραψε, χαρακτηρίζοντάς το πράξη ευθύνης. Οι αριστεροί και
προοδευτικοί άνθρωποι που πίστεψαν σ' αυτόν δεν αισθάνθηκαν καμία
περηφάνεια, μόνο οδύνη και ντροπή. Ζητούμενο είναι αυτή η ντροπή να μην απλωθεί σε ολόκληρη την Αριστερά. Να μείνει μόνο σ' αυτούς που την αξίζουν.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου