Είναι προφανές πως την θεωρούν απειλή για τους ίδιους και για τους νέους εκλεκτούς τους.
Δεν εξηγείται αλλιώς τέτοια λύσσα.
Επίσης, είναι προφανές πως η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει μεγάλη απήχηση στους πολίτες.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου επιμένει μέχρι το τέλος στο ρόλο που της ανατέθηκε, χωρίς να επηρεάζεται από τις πολιτικές εξελίξεις, την εξαγγελία των εκλογών και όλους αυτούς που προσπαθούν να την παρουσιάσουν σαν σχιζοφρενή.
Προφανώς, η Ζωή Κωνσταντοπούλου πίστεψε πως ο Αλέξης Τσίπρας εννοούσε όλα αυτά που ήταν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι να προκύψει το Μνημόνιο.
Η στάση της στις επιτροπές της Βουλής -ειδικά στην Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος- αποδεικνύει πως πίστεψε ότι κάτι θα αλλάξει στη χώρα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Την Δευτέρα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου συγκαλεί την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας και προειδοποιεί πως «δεν θα κλείσει αυτή η Βουλή χωρίς να προσέλθει ο κ. Στουρνάρας».
Καλά θα κάνει ο Γιάννης Στουρνάρας να μην κρύβεται και να πάει στη Βουλή να καταθέσει για την υπόθεση της Siemens.
Κάτι μου λέει πως αυτή τη φορά δεν θα την γλιτώσει την βίαιη προσαγωγή.
Την Τρίτη, η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας θα συνεδριάσει για να συζητήσει τα πρακτικά της σύσκεψης του Πολιτικού Συμβουλίου υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο που πραγματοποιήθηκε στις 6 Ιουλίου μετά το δημοψήφισμα.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει αποστείλει τα πρακτικά αλλά η Ζωή Κωνσταντοπούλου επιμένει πως οι Έλληνες πολίτες έχουν το δικαίωμα να μάθουν τι έγινε μετά το Όχι του δημοψηφίσματος.
Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ θέλω να μάθω τι ακριβώς έγινε μετά το δημοψήφισμα.
Επίσης, την Τρίτη θα συνεδριάσει η Ολομέλεια της Βουλής για να συζητήσει το πόρισμα για τις γερμανικές αποζημιώσεις, ενώ την Τετάρτη θα συζητήσει το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν παράτησε αυτές τις επιτροπές, αν και η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα τις ξέχασε, όπως ξέχασε και πάρα πολλά άλλα.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν πολύ συναισθηματική απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα.
Το ίδιο έκαναν και αρκετά ακόμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Καταλαβαίνω το δέσιμο που υπάρχει μετά από κοινή διαδρομή και αγώνες, καταλαβαίνω και την φιλία μεταξύ των ανθρώπων -όλοι μας έχουμε παρόμοιες εμπειρίες- αλλά υπάρχει και η πραγματικότητα.
Και η πραγματικότητα είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας -για λόγους που γνωρίζει ο ίδιος- εγκατέλειψε τους συντρόφους του. Μάλλον εγκατέλειψε και τον εαυτό του.
Είναι λυπηρό, όταν συμβαίνει αυτό, αλλά δεν έχει νόημα να το αρνείσαι.
Από την άλλη, η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν αρκεί.
Δεν μπορεί η αλλαγή στη χώρα να προέλθει από ένα μόνο πρόσωπο, όσο ικανό κι αν είναι αυτό.
Επίσης, θα πρέπει να ξεφύγουμε από την προσωπολατρεία και το μοντέλο του κόμματος με τον Μεγάλο Αρχηγό.
Χρειάζονται πολλά ικανά πρόσωπα, με συγκεκριμένους ρόλους και αρμοδιότητες, ώστε να μην ανταγωνίζονται μεταξύ τους, και να μην μπαίνει ο ένας στα πόδια του άλλου.
Υπάρχουν πολλά απογοητευτικά στην κυβέρνηση Τσίπρα αλλά κάτι εξαιρετικά θλιβερό ήταν πως ο πρωθυπουργός της Πρώτη Φορά Αριστερά κυβέρνησε σαν τον Κώστα Καραμανλή.
Καμία πρωτοτυπία στον τρόπο διακυβέρνησης.
Και στο τέλος, μόλις μετά από μερικούς μήνες στην κυβέρνηση, ο Αλέξης Τσίπρας άρχισε να κρύβεται σαν τον Καραμανλή.
Όλα αυτά είναι μαθήματα για το μέλλον.
Το μέλλον που έρχεται με τα χίλια.
πηγή
http://pitsirikos.net/2015/08/%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%BA%CE%AC%CF%84/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου