Οι Παναγιές του Αιγαίου,η Παναγία η Μεγαλόχαρη, η Βρεφοκρατούσα, η Ελεούσα, η Εκατονταπυλιανή,η Θαλασσινή, η Μυρτιδιώτισσα, η Μάνα!
Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας μια Παναγιά,αρωγός και προστάτιδα στα δύσκολα.
Μπορεί η Παναγία της Τήνου ή η Εκατονταπυλιανή της Πάρου να συγκεντρώνουν αριθμητικά τον μεγαλύτερο αριθμό πιστών, όμως σε όλα τα νησιά υπάρχει μια εκκλησία της Παναγίας με τη δική της ιστορία.
Όπως η Παναγιά η Σοσιαλίστρια, η Παναγιά Κιουρά στο Παρθένι της Λέρου,τόπος εξορίας κατά την περίοδο της χούντας, που στην ψυχή του εξόριστου Κυριάκου Τσακίρη, ήταν η μάνα όλων όσων βρέθηκαν εξόριστοι, μόνοι και αβοήθητοι.
Κοντά στο στρατόπεδο όπου ζούσαν σε σκληρές συνθήκες οι πολιτικοί κρατούμενοι ήταν το εκκλησάκι της Αγίας Κιουράς ή Ματρώνας, ένα μικρό εκκλησάκι του 18ου αιώνα, που την περίοδο 69-70 αγιογραφήθηκε από τους εξόριστους Αντώνη Καραγιάννη, Τάκη Τζανετέα και Κυριάκο Τσακίρη, με τη βοήθεια και τη συμμετοχή σχεδόν όλων των εγκλείστων, αλλά και των δεσμοφυλάκων.
Στα πρόσωπα των Αγίων αποτυπώθηκαν τα συναισθήματα, οι προσδοκίες και η ελπίδα των ανθρώπων που συμμετείχαν σε αυτή την πρωτοβουλία,αφήνοντας μια"αριστερή"άποψη για τους Αγίους.
Εκεί, όπως είπε ο Θεσσαλονικιός Αντώνης Καραγιάννης, συναντιούνται η παράδοση με τους αγώνες του λαού μας.
Εκεί ο «Μυστικός Δείπνος» ήταν η τραπεζαρία των εξόριστων,ο «Αϊ-Γιάννης ο Βαφτιστής» ήταν ο Χωροφύλακας, ο «Χριστός» ήταν ο νεότερος εξόριστος Σταμάτης Κοιλάκος.
Εκεί οι άγιοι δεν είχαν φωτοστέφανο,είχαν το βάσανο του γυρισμού στο σπίτι,την προσμονή και την ελπίδα της λευτεριάς.
Η Παναγία ήταν η μάνα που περίμενε το γυρισμό τους, η προσμονή και ο πόνος αποτυπώθηκαν στο πρόσωπο της.
Εκεί ο «Μυστικός Δείπνος» ήταν η τραπεζαρία των εξόριστων,ο «Αϊ-Γιάννης ο Βαφτιστής» ήταν ο Χωροφύλακας, ο «Χριστός» ήταν ο νεότερος εξόριστος Σταμάτης Κοιλάκος.
Εκεί οι άγιοι δεν είχαν φωτοστέφανο,είχαν το βάσανο του γυρισμού στο σπίτι,την προσμονή και την ελπίδα της λευτεριάς.
Η Παναγία ήταν η μάνα που περίμενε το γυρισμό τους, η προσμονή και ο πόνος αποτυπώθηκαν στο πρόσωπο της.
Στα μικρά ή μεγάλα νησιά του πελάγους, στα μικρά κατάλευκα εκκλησάκια ή στους μεγαλοπρεπείς ναούς, κάθε χρόνο αναβιώνει το «Πάσχα του καλοκαιριού»,με τους προσκυνητές να τιμούν τη δική τους Παναγιά.
Η Παναγιά η Θαλασσινή, η Μυρτιδιώτισσα, η Ελεούσα, η Τριχερούσα, η Κανάλα, η Γλυκοφιλούσα, όποιο όνομα και αν έχει είναι δίπλα μας πάντα, στις προσευχές και στην ψυχή μας, να μας συντρέχει, να μας στηρίζει, να μας δίνει ελπίδα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου