Τόποι Εξορίας ~ ΛΟΓΙΑ και ΣΚΕΨΕΙΣ

Εξόριστοι του Αη- Στράτη σε σκην

Αη Στράτης

Ο Αη Στράτης είναι ένα απο τα πιό απομονωμένα νησάκια του Αιγαίου Πελάγους. Βρίσκεται περίπου 18 ναυτικά μίλια απο την βόρεια Λήμνο.

Ο Αη- Στράτης αποτέλεσε τόπο εξορίας κατά τις περιόδους 1920 -1925, που με το Ιδιώνυμο του Βενιζέλου στέλνονταν εκεί μέλη του ΣΕΚΕ (ΚΚΕ), κατά την δικτατορία του Παγκάλου (1925) και φυσικά την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά 1936- 1940 αλλά και πριν από αυτήν . Κατά την μεταξική περίοδο υπολογίζεται οτι περίπου 300 εκτοπισμένοι έμεναν στο νησί. Το στρατόπεδο του Αη Στράτη ξανανοίγει το 1946 έως και το 1949, όπου εξορίζονται με διοικητική προληπτική εκτόπιση και ασφαλώς χωρίς κανένα συγκεκριμένο κατηγορητήριο περίπου 5000 άντρες και 500 γυναίκες

Από το 1950 έως και το 1962, μετά την λήξη του Εμφύλιου πολέμου στο νησί εκτοπίζονται αρχικά 1800 αμετανόητοι από την Μακρόνησο. Επιπλέον, με το κλείσιμο του στρατοπέδου των εξορίστων γυναικών στο Τρίκερι έρχεται και ένας μικρός αριθμός γυναικών. Ο αριθμός όμως αυτός διευρύνεται με νέες συλλήψεις και με ένα μεγάλο αριθμό από πολιτικούς κρατουμένους, που μόλις έχουν αποφυλακιστεί από τις διάφορες φυλακές. Συνολικά από τον Αη Στράτη την τρίτη περίοδο περνούν γύρω στους 4500 εξόριστους.

Η πιό σκληρή εξορία στην Ελληνική ιστορία, αυτή του Αη Στράτη κλείνει οριστικά το 1962. Ο Αη Στράτης αποτέλεσε τον μακροβιότερο τόπο έξορίας, πέρασαν απο το στρατόπεδο γύρω στις 10.000 πολιτικοί εξόριστοι, άντρες, γυναίκες και άγνωστος αριθμός απο μικρά παιδιά.

Στον Αη - Στράτη εξορίσθηκαν πολλοί επιστήμονες, λογοτέχνες και άνθρωποι της διανόησης με αριστερά ή δημοκρατικά φρονήματα, όπως ο Γιάννης Ρίτσος, ο Μάνος Κατράκης, ο Τάσος Λειβαδίτης και ο Θέμος Κορνάρος. Τραγικοί τρόφιμοι του νησιού υπήρξαν επίσης κατά την περίοδο του εμφυλίου και 60 ανάπηροι του αλβανικού πολέμου...

Oι εξόριστοι ζούσαν σε πάνινες σκηνές και αυτοσχέδια κτίσματα, εκτεθειμένοι στα σκληρά καιρικά φαινόμενα και τις πλημμύρες των ποταμών. Κατάφεραν να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες, χάρη στη δημιουργικότητα, τον ζήλο και τη θαυμαστή τους αυτοοργάνωση.

Tο στρατόπεδο έγινε μια παράλληλη μικρή πολιτεία εκτοπισμένων, που ζούσε τη δική της ζωή, χωρίς ουσιαστική επαφή με τους ντόπιους, στραμμένη στον έξω κόσμο και κάτω από την άμεση επήρεια των πολιτικών γεγονότων της περιόδου. O Ψυχρός Πόλεμος, ο πόλεμος της Kορέας, οι εκλογικές αναμετρήσεις επηρέαζαν την καθημερινότητα της ζωής των εξορίστων, που παρακολουθούσαν χωρίς να μπορούν να παρεμβαίνουν, δεχόμενοι απλώς τις συνέπειες και τον αντίκτυπο των πολιτικών αλλαγών.

Πηγή:http://kokkinosfakelos.blogspot.com