Ο ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ ΠΡΟΟΔΕΥΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΠΟΡΟΥΣ ΔΕΣΜΕΥΕΙ!

Ἔρχεται ὁ ἔλεγχος τῆς τροφῆς καὶ ἀπαγόρευση τῆς ἐπαναχρησιμοποίησης σπόρων γιὰ τοὺς Γάλλους ἀγρότες

Ἕνα νέο αὐστηρὸ νομοσχέδιο ποὺ θὰ ἐπιβάλλει τὴν καταβολὴ δικαιωμάτων χρήσης τῶν σπόρων καὶ περιορίζει τὴν ἐλεύθερη ἰδιοπαραγωγὴ ψηφίσθηκε πρόσφατα ἀπὸ τὸ Γαλλικὸ κοινοβούλιο. Ἡ νέα νομοθεσία ἐπιβεβαιώνει τὴν γενικότερη τάση στὴν Ε.Ε. περιορισμοῦ τῶν δικαιωμάτων τῶν ἀγροτῶν ἐπὶ τῆς χρήσης τῶν σπόρων καθὼς ἐντείνει καὶ τὶς ἀνησυχίες γιὰ τὶς δυνητικὲς ἐπιπτώσεις στὴν ἀγροτικὴ βιοποικιλότητα.

 .             Γιὰ τοὺς Γάλλους ἀγρότες ἡ ἐλεύθερη χρήση σπόρων δείχνει πολὺ σύντομα νὰ γίνεται ἀνάμνηση. Οἱ ἰδιοπαραγώμενοι σπόροι, γνωστοὶ ὡς “ σπόροι ἀγροκτήματος,” ἐπιλέγονται ἀπὸ τοὺς ἀγρότες ἀπὸ τὴ δική τους σοδειὰ καὶ διατηροῦνται γιὰ φύτευση τὴν ἑπόμενη χρονιά. Ἐδῶ καὶ μερικὲς δεκαετίες, αὐτὸ εἶχε πρακτικὰ περιοριστεῖ κατὰ πολύ, ἰδιαίτερα ἀπὸ τότε ποὺ οἱ σπόροι προστατεύονται ἀπὸ τὸ Πιστοποιητικὸ Φυτικῶν Ποικιλιῶν (PVC), ἢ ἀλλιῶς τοῦ δικαιώματος ἰδιοκτησίας ποὺ ἀνήκει ἀποκλειστικὰ στοὺς “ ἰδιοκτῆτες” τῶν σπόρων. Ἡ ἐπαναχρησιμοποίηση αὐτῶν τῶν σπόρων πρὸς φύτευση ἦταν θεωρητικὰ ἀπαγορευμένη, ἂν καὶ στὴ πραγματικότητα, ἡ πρακτική της ἐπαναχρησιμοποίησης τῶν σπόρων ἦταν εὐρέως ἀνεκτὴ στὴ Γαλλία. Ὡστόσο, ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς ἡ νομοθεσία θὰ γίνει πολὺ πιὸ αὐστηρὴ σύμφωνα μὲ ἕνα νομοσχέδιο τοῦ κεντροδεξιοῦ κόμματος Γαλλικοῦ κόμματος UMP τὸ ὁποῖο ἐγκρίθηκε στὶς 28 Νοεμβρίου ἀπὸ τὸ Γαλλικὸ κοινοβούλιο.
.             “’Από τὶς 5.000 φυτικὲς ποικιλίες ποὺ καλλιεργοῦνται γιὰ ἐμπορικοὺς σκοποὺς στὴν Γαλλία, οἱ 1.600 προστατεύονται μὲ πιστοποιητικὸ PVC ἀντιστοιχώντας στὸ 99% τῶν καλλιεργούμενων ποικιλιῶν”, ἐξηγεῖ ὁ Delphine Guey, τῆς Ἐθνικῆς Διεπαγγελματικῆς Ὁμάδας Σπόρων (NISG). Ὡστόσο, μέχρι σήμερα, καὶ σύμφωνα μὲ τὸ Ἐθνικὸ Συντονιστικὸ γιὰ τὴν Ὑπεράσπιση τῶν Σπόρων Ἀγροκτήματος (CNDSF), περίπου τὸ ἥμισυ τῶν καλλιεργούμενων σιτηρῶν ἐπαναχρησιμοποιοῦνται γιὰ φύτευση ἀπὸ τοὺς ἀγρότες, κάτι ποὺ εἶναι σχεδὸν πάντα “παρανομο”. Φαίνεται, παρ᾽ ὅλα αὐτά, ὅτι ὁ καιρὸς τῆς “ νομικῆς ἀβεβαιότητας” ἔχει παρέλθει: Σύμφωνα μὲ τὸ Γαλλικὸ Ὑπουργεῖο Γεωργίας “ ..οἱ σπόροι δὲν θὰ μποροῦν νὰ ἀπαλλάσσονται ἀπὸ τὴν φορολογία, ὅπως συμβαίνει ἕως σήμερα.”
.             Τὸ νομοσχέδιο τοῦ κόμματος UMP οὐσιαστικὰ ἑρμηνεύει ἕναν Εὐρωπαϊκὸ κανονισμὸ ἀπὸ τὸ 1994 σχετικὰ μὲ τὶς φυτικὲς ποικιλίες, ὁ ὁποῖος μέχρι τώρα δὲν ἦταν σὲ οὐσιαστικὴ ἰσχὺ στὴν Γαλλία. Κατὰ συνέπεια, οἱ αὐτοπαραγώμενοι σπόροι, οἱ ὁποῖοι μέχρι πρότινος βρίσκονταν ὑπὸ ἕνα καθεστὼς ἀνοχῆς τῆς ὕπαρξής τους, ἔχουν πιὰ νομιμοποιηθεῖ, μὲ τὴν προϋπόθεση βέβαια ὅτι πρέπει νὰ δοθεῖ κάποια “ἀποζημίωση στοὺς ἰδιοκτῆτες τοῦ πιστοποιητικοῦ PVC” – ἐννοώντας, τὸ νὰ πληρώνονται οἱ ἑταιρεῖες σπόρων – “μὲ στόχο αὐτὲς νὰ συνεχίσουν νὰ ἀφιερώνουν τὴν δύναμή τους στὴν ἔρευνα καὶ τὴν συνεχῆ βελτίωση τῶν γενετικῶν πόρων”, ὅπως ἀναφέρει τὸ κείμενο τοῦ νόμου. Ἐξαίρεση στὸ παραπάνω ἀποτελοῦν γεωργοὶ ποὺ παράγουν λιγότερους ἀπὸ 92 τόνους σιτηρῶν.
.             Ἀπὸ τὸ 2001, ἡ νομοθεσία αὐτὴ εἶχε ἐφαρμογὴ εἶχε ἐφαρμογὴ μόνο σὲ ἕνα εἶδος, τὸ σιτάρι γιὰ παρασκευὴ ψωμιοῦ. Ὀνομάζεται «ἀναγκαία ἐθελοντικὴ συνεισφορὰ» καὶ συλλέγονταν ἀπὸ τὶς σποροπαραγωγικὲς ἑνώσεις. Οἱ καλλιεργητὲς ἔπρεπε νὰ καταβάλουν 50 σέντς/τόνο κατὰ τὴν συγκομιδὴ τοῦ σιταριοῦ. Αὐτὸ τὸ σύστημα τώρα θὰ ἐπεκταθεῖ σὲ μία ἀνοικτὴ λίστα 21 εἰδῶν, λέει ὁ Xavier Beulin, πρόεδρος τῆς Ἐθνικῆς Ὁμοσπονδίας Ἑνώσεων Παραγωγῶν Ἀγροτικῶν Προϊόντων (NFAPU). Μὲ λίγα λόγια, σύμφωνα μὲ τὸν Guy Kastler, Διευθύνοντα Σύμβουλο τοῦ Δικτύου σπόρων καὶ μέλος τῆς συνομοσπονδίας Ἀγροτῶν “γιὰ τὰ μισὰ ἀπὸ τὰ καλλιεργούμενα εἴδη – ὅπως σόγια, φροῦτα, λαχανικὰ – ἡ ἐπαναχρησιμοποίηση τῶν σπόρων μας θὰ εἶναι ἀπαγορευμένη, καὶ γιὰ τὰ ἄλλα μισὰ – σιτηρὰ καὶ κτηνοτροφικὰ εἴδη – θὰ πρέπει νὰ πληρώνουμε γιὰ νὰ τὰ ἐπαναχρησιμοποιήσουμε”.

 Ἔρχεται ἡ ἰδιωτικοποίηση τῶν σπόρων;

.             Πολλὲς οἰκολογικὲς καὶ ἀγροτικὲς ἑνώσεις φοβοῦνται μία σημαντικὴ παρέμβαση ἀπὸ τὶς σποροπαραγωγικὲς ἑταιρεῖες στὴν πρόσβαση σὲ σπόρους μέσα ἀπὸ δικαιώματα ἰδιοκτησίας τὰ ὁποῖα θὰ ἐπεκταθοῦν σὲ διάφορες καλλιέργειες καὶ τὰ παραγόμενα προϊόντα τους. Μὲ τὴν ἐν λόγῳ φορολόγηση, “ ἀκόμη καὶ οἱ ἀγρότες ποὺ χρησιμοποιοῦν ἐμπορικοὺς σπόρους θὰ πρέπει νὰ πληρώνουν γιὰ τοὺς σπόρους τους,” ἐπισημαίνει ὁ Guy Kastler. Οἱ φόβοι ποὺ διατυπώνονται εἶναι τὸ ποσοστὸ τῶν σπόρων ἀγροκτήματος ποὺ χρησιμοποιεῖται θὰ μειωθεῖ καθὼς αὐτοὶ θὰ ἀκριβύνουν καὶ θὰ γίνουν ἔτσι λιγότερο ἑλκυστικοὶ γιὰ τοὺς ἀγρότες. Μεταξὺ φόρων καὶ ἀπαγόρευσης ἐπαναχρησιμοποίησης τῶν δικῶν τους σπόρων, οἱ ἀγρότες θὰ φορολογοῦνται ὅλο καὶ περισσότερο κάθε φορά, χωρὶς πλέον νὰ τοὺς παράγουν, ἀλλὰ μὲ τὸ ἀγοράζουν κάθε χρονιὰ τοὺς σπόρους τους. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὑπάρχει ὁ φόβος ὅτι θὰ ὑπάρξει αὔξηση τῆς ἐξάρτησης ἀπὸ τὴν βιομηχανία σπόρων.
.             Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ὁ Xavier Beulin πιστεύει πὼς ἐξασφαλίζεται ἔτσι ἡ συνεισφορὰ ἀπὸ τὸν καθένα στὴν ἔρευνα τῶν καλλιεργούμενων σπόρων, δεδομένου ὅτι αὐτοὶ γενικότερα προέρχονται ἀπὸ τοὺς σπόρους ἀγροκτήματος. Κάνοντας ἕναν παραλληλισμὸ μὲ ἕνα νόμο ποὺ ἀποσκοπεῖ στὴν “προστασία τῶν δημιουργῶν” ταινιῶν καὶ μουσικῆς, ὁ πρόεδρος τῆς NFAPU ὑποστηρίζει ὅτι εἶναι “ φυσιολογικὸ ὅσοι χρησιμοποιοῦν σπόρους ἀγροκτήματος νὰ συμμετέχουν ἐπίσης στὴν χρηματοδότηση τῆς δημιουργίας νέων ποικιλιῶν, δεδομένου ὅτι ἡ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι θὰ ἐπωφεληθοῦν”.
.             Ἀντικρούοντας αὐτὸ τὸ ἐπιχείρημα, ἡ Ἕνωση Ἀγροτικοῦ Συντονισμοῦ τονίζουν στὴν ἰστοσελίδα τους ὅτι ὁ Beulin Xavier δὲν εἶναι μόνο ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς Ἐθνικῆς Ὁμοσπονδίας Ἀγροτικῶν Ἑνώσεων NFAPU, ἀλλὰ καὶ διευθυντὴς τῆς ὁμάδας Sofiproteol, “ἡ ὁποία ἀποτελεῖ μέρος μίας μεγαλύτερης ὁμάδας γαλλικῶν ἑταιρειῶν σπόρων ὅπως ἡ Euralis SEMENCES, Limagrain κ.α.”.

 Ἔρχεται ἡ ἀπώλεια τῆς βιοποικιλότητας;

.             Ἕνας περαιτέρω φόβος εἶναι ὁ ἀντίκτυπος τοῦ μέτρου αὐτοῦ στὴ γεωργικὴ βιοποικιλότητα. Προφανῶς, φυτεύοντας συνέχεια μόνο μία ποικιλία -κάτι ποὺ σχεδὸν πάντα προκύπτει ἀπὸ τὴν ἔρευνα- δὲν αὐξάνει τὴ βιοποικιλότητα. Ὁ Guy Kastler προτείνει ὅτι μὲ τὴν χρήση ἰδιοπαραγόμενων σπόρων “ νέα χαρακτηριστικὰ ἐμφανίζονται, τὰ ὁποῖα ἐπιτρέπουν στὸ φυτὸ νὰ προσαρμοστεῖ καλύτερα στὸ ἔδαφος, τὸ κλίμα, τὶς τοπικὲς συνθῆκες. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο εἶναι δυνατὸν νὰ μειωθεῖ ἡ χρήση λιπασμάτων καὶ φυτοφαρμάκων. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ἡ βιομηχανία σπόρων προσαρμόζει τὰ φυτά τους στὰ δικά τους λιπάσματα καὶ φυτοφάρμακα, ἔτσι ὥστε νὰ εἶναι τὰ ἴδια παντοῦ τείνοντας νὰ δημιουργήσουν ὁμοιομορφία τῶν φυτῶν, ὅπου καὶ ἂν καλλιεργοῦνται“.

 Πρὸς ἕνα καθεστὼς πατεντῶν

.             Τὸ πιστοποιητικὸ PVC στὴ Γαλλία εἶναι μία ἐναλλακτικὴ λύση γιὰ τὶς πατέντες σὲ ζωντανοὺς ὀργανισμούς, ποὺ εἶναι σὲ ἰσχύ, γιὰ παράδειγμα, στὶς ΗΠΑ. Αὐτὸ τὸ δικαίωμα πνευματικῆς ἰδιοκτησίας καταχωρεῖται ἀπὸ ἑταιρεῖες οἱ ὁποῖες, μέσῳ τῆς ἔρευνας, ἔχουν δημιουργήσει ὑβριδικὲς ποικιλίες καὶ ἔχουν μονοπώλιο τῆς πώλησης τῶν σπόρων [γιὰ ἀρκετὰ χρόνια] ἀπὸ τὰ εἴδη αὐτά, ὅπως συμβαίνει στὴ Γαλλία γιὰ περίπου 450 εἴδη.
.             Ὁρισμένοι, ὅπως ὁ Guy Kastler, φοβοῦνται ὅτι αὐτὸ θὰ εἶναι εὐνοϊκὸ γιὰ τὸ καθεστὼς πατεντῶν, τὸ ὁποῖο περιορίζει τὰ δικαιώματα τῶν ἀγροτῶν νὰ χρησιμοποιοῦν ἐλεύθερα προστατευόμενους σπόρους. Σὲ κάθε περίπτωση, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ πιστοποιητικὸ PVC, ἡ πατέντα ἀπαγορεύει ἐντελῶς στοὺς ἀγρότες νὰ καλλιεργοῦν [πατενταρισμένους] σπόρους ποὺ προέκυψαν ἀπὸ ἴδια παραγωγή, μὲ ἢ χωρὶς ἀποζημίωση, σύμφωνα μὲ Delphine Guey. Αὐτὴ συμβαίνει ἤδη μὲ τὶς γενετικὰ τροποποιημένες ποικιλίες (μεταλλαγμένα) ποὺ ἀνήκουν στὴν ἀμερικανικὴ ἑταιρεία Monsanto, ἡ ὁποία, σύμφωνα μὲ τὴν Marie-Monique Robinin στὸ ντοκιμαντὲρ “Ὁ Κόσμος Σύμφωνα μὲ τὴν Monsanto”, ἔχει δημιουργήσει ἕνα εἴδων “ ἀστυνομικῶν σπόρων” ποὺ εἰδικεύονται στὴν παρενόχληση τῶν ἀγροτῶν ποὺ φυτεύουν ἢ ἀνταλλάσσουν “παρανομα” [πατενταρισμένους] σπόρους δικιᾶς τοὺς παραγωγῆς.
.             Ἡ ἄλλη διαφορὰ μὲ τὶς πατέντες εἶναι ὅτι τὸ πιστοποιητικὸ PCV ἐπιτρέπει στοὺς ἰδιοκτῆτες νὰ χρησιμοποιοῦν ἐλεύθερα προστατευόμενες ποικιλίες, ἐπωφελούμενοι τῶν γενετικῶν πόρων τους καὶ νὰ δημιουργήσουν νέες ποικιλίες. Ἔτσι, ἡ χρήση ἑνὸς γονιδίου ἀπὸ τὸ ἕνα φυτικὸ εἶδος δὲν ἐπιτρέπει τὴν χορήγηση πατέντας, καὶ ὡς ἐκ τούτου τὴν πλήρη ἰδιοποίησή του. Ἡ διαφοροποίηση αὐτὴ ἐπέτρεψε, σύμφωνα μὲ Delphine Guey, τὴν διατήρηση τῆς ποικιλίας τῶν γαλλικῶν ἑταιρειῶν σπόρων. Καὶ τουλάχιστον ἐπέτρεψε στοὺς παραγωγοὺς ἐπιλέξουν ἀπὸ μία εὐρύτερη ποικιλία ποικιλιῶν. Ὡστόσο, ἂν καὶ ἡ κατοχύρωση πατέντας σὲ ἔμβιους ὀργανισμοὺς δὲν ἐπιτρέπεται στὴν Γαλλία, ἡ πατεντοποίηση φυτικῶν γονιδίων ἤδη ὑφίσταται καὶ ἡ τάση αὐτὴ συνεχῶς αὐξάνεται.

το πήραμε απο εδώ

 ΠΗΓΗ: «ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ» (ἐφημ. Le Monde

Posted in: